Unexpected || Shawn Mendes

Hoofdstuk 28

Shawn's POV

Ze gooit haar bestek op haar bord en haast zich richting de tafel met meisjes.

Oh man, wat is dat meisje onvoorspelbaar.

Ik haast me achter Jane aan en pak haar voorzichtig bij haar taille vast, om haar vervolgens naar me toe te trekken. Ik bied mijn excuses aan aan de meisjes, die me allemaal met een grote glimlach aankijken.

Ohja, die waren hier natuurlijk voor mij.

Ik sla een arm om Jane heen, die eerst nog even tegenstribbelt, en neem haar mee terug naar de ontbijttafel.

Nou, we zouden zo een getrouwd stel kunnen zijn.

Als we in de lift staan begin ik over het onderwerp waar ik eigenlijk niet over wil beginnen. Ik zie dat ze haar tranen probeert te onderdrukken, maar ze kan zich niet langer groot houden. Ik sla mijn armen om haar heen en probeer haar te troosten. Ik til haar kin voorzichtig omhoog zodat ik in haar prachtige groene ogen kan kijken. Als ik haar een complimentje geef verschijnt er een kleine glimlach op haar gezicht en worden haar wangen een beetje rood.

We kijken elkaar een tijd lang aan.

Wacht, moet ik haar nu een kus geven? Wat nou als ze terug deinst, omdat ze dat helemaal niet wil?

Ze bijt een beetje op haar lip, wat ze altijd doet als ze zenuwachtig is, en kijkt me glimlachend aan.

 

Mijn god, wat sexy. Niet zeuren, het is nu of nooit Shawn.

Ik leun voorzichtig naar voren en leg mijn hand op haar zij. Op dat moment gaat het belletje van de lift en enkele seconden daarna schuiven de deuren open.

Shit, dit kun je niet menen. Ik stond letterlijk op het punt om het meisje waar ik stapelgek op ben duidelijk te maken dat ze veel meer voor me betekent dan ze misschien denkt.

Snel ga ik naast haar staan en er komt een vrouw de lift in lopen. Ik merk dat Jane het moeilijk vindt om haar lach in te houden, waardoor ik ook bijna in de lach schiet.

Als we op de goede etage zijn lopen we samen naar de hotelkamer. Ze trekt haar inmiddels opgedroogde kleding aan van gisterenavond en even later zitten we samen bij George in de auto.

Ze staart uit het raam en zegt geen woord. Als ik naar haar kijk zie ik duidelijk dat ze haar tranen probeert de onderdrukken. Ik pak voorzichtig haar hand en vouw mijn vingers in die van haar. Ze kijkt op en met haar waterige ogen glimlacht ze naar me.

"Hier naar rechts" zegt ze tegen George die knikt en vervolgens zijn knipperlicht aan zet. Kort daarna zijn we bij haar huis.

Het ziet er niet echt uit alsof er iemand thuis is.

"Verdomme, mijn ouders zijn niet thuis, dat is waar ook" zegt ze terwijl ze de deur van de auto open duwt. "Oh, maar-" ik weet zeker dat ze me niet gehoord heeft aangezien ze de auto deur met een klap weer dicht heeft gegooid en naar het woonkamer raam loopt om daar naar binnen te kijken.

Ik zie haar zenuwachtig in haar jaszakken graaien en ik stap nu ook uit te auto om naar haar toe te lopen. "Is alles oké? Wat zoek je?" vraag ik, "huissleutels, shit, m'n huissleutels" antwoordt ze zenuwachtig. "Wat?" vraag ik een beetje in de war, "mijn huissleutels, ze zaten aan mijn fietssleutel. Mijn fietssleutel zat in mijn fiets, mijn fiets.." ze maakt haar zin niet af, maar ik begrijp precies wat ze bedoelt. "Shit.." zeg ik net iets te hard aangezien een vrouw die langsloopt me een beetje afkeurend aankijkt. "Ik heb een probleem.." zegt ze zuchtend. "Nee, we vinden wel een oplossing" zeg ik geruststellend, ook al weet ik zelf ook wel dat dat heel erg lastig gaat worden. 

Hiii, sorry dat jullie iets langer moesten wachten op dit hoofdstuk :(

Ik hoop dat jullie het leuk vinden! :)

Liefs, M.