Unexpected || Shawn Mendes

Hoofdstuk 13

Jane's POV

Ik probeer me over zijn opmerking heen te zetten.

Ik moet me niet zo aanstellen. Hoe heb ik het me überhaupt in mijn hoofd kunnen halen dat hij me misschien wel expres uit het publiek had gekozen?

De rest van de avond kletsen we nog wat in de kleedkamer omdat Shawn toch moet wachten tot alle hysterische fans buiten zijn vertrokken. Om half een wordt Allison gebeld door haar moeder, voordat ze de kleedkamer uit haast zegt ze "deze moet ik even opnemen."

Daar zit ik dan, op de bank tegenover Shawn. Mijn idool. Ik kijk toe hoe hij aan zijn blikje friemelt en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. "Je muziek is echt bijzonder" floept er plotseling uit mijn mond.

Oké, dat was niet de bedoeling. Jane, waarom kan je nooit eens normaal functioneren, mijn god. 'Bijzonder' wat een compliment ook, had je echt geen ander woord kunnen verzinnen?

Shawn kijkt op en er verschijnt een lach op zijn gezicht, "dankjewel" antwoordt hij terwijl hij me in mijn ogen kijkt. Het is dat Allison op dat moment de kleedkamer in komt stormen, anders zou ik zo zijn weggesmolten.

"We moeten nu naar huis Jane, mijn moeder dacht dat we om half twaalf thuis zouden zijn. Ze is woedend" zegt Allison terwijl ze haar jas aantrekt. "Eh.. ja, even mijn fietssleutel zoeken" zeg ik, nog een beetje in de war van mijn domme opmerking een paar minuten geleden.

"Zijn jullie met de fiets?" vraagt Shawn verbaasd. Allison knikt hevig en zegt "daarom moeten we dus nu meteen weg, we moeten nog een aardig stukje fietsen." Een grinnik ontsnapt uit Shawn's mond, "de meesten van jullie leeftijd hebben een auto of in ieder geval een scooter. Het is bijna zeldzaam om hier een zeventien jarige op een fiets te zien rijden."

Ik schiet in de lach, "dat is waar, maar wees nou eerlijk, het is toch hartstikke leuk om in het pikken donker, zonder licht naar huis te fietsen?" zeg ik terwijl ik in Allison's tas naar mijn fietssleutel zoek.

Shawn merkt blijkbaar de sarcasme in mijn stem en zegt "natuurlijk, maar ik breng jullie wel even thuis, dat is toch net iets veiliger." Ik kijk naar Allison, die vervolgens naar me knikt. "Dat zou heel fijn zijn Shawn, dankjewel" zegt ze terwijl er een glimlach op haar gezicht verschijnt.

Even later zitten we met z'n vieren in de grote zwarte auto van Shawn. George achter het stuur, Allison naast hem, en ik samen met Shawn op de achterbank. Terwijl Allison, George de weg wijst, kijk ik uit het raam naar de verlichte gebouwen en voorbij flitsende auto's.

Na een tijdje voel ik een tik op mijn schouder, als ik om kijk zie ik Shawn die wenkt dat ik dichterbij moet komen. Ik buig naar voren, hij schuift voorzichtig mijn haar achter mijn oor en hij fluistert iets zodat Allison en George het niet kunnen horen.

"Ik heb tegen je gelogen", ik kijk hem niet begrijpend aan, zover dat kon, want het was pikken donker in de auto. "Ik heb jullie expres uit het publiek gekozen" gaat hij verder, er verschijnt een kleine glimlach op mijn gezicht en ik weet niet wat ik moet antwoorden. Als hij zijn hoofd terugtrekt en onze ogen slechts een paar centimeter van elkaar verwijdert zijn fluister ik "waarom?"

Hoofdstuk 13 alweer! Wat vinden jullie ervan? En als jullie het leuk vinden, zouden jullie dan alsjeblieft willen stemmen?

Heeeeel erg bedankt voor het lezen :)

Liefs, M.