When Love Stays Forever (Book 3 of WL Trilogy) (ML, #3)

Kabanata 8

Kabanata 8

Can't wait

"I have something to tell you..." Napaupo ako mula sa pagkakahiga. Maski ako ginugusto na marinig kay Lana kung ano man ang sasabihin niya. She's so serious. Kahit na call lang 'to ramdam na ramdam ko ang pagkaseryoso niya.

But I keep the excitement on myself. "What?" I say, fake the disgust.

"Like you guys planning, you and Benj..." She keeps the thrill on herself. Damn. It. Lana.

"What? Ano namang kinalaman namin ni Benj sa gusto mong sabihin! Come on, La! Speak!" I say, disgust not really faking it.

"Well!" She says in glee. "Magpapakasal na rin si kuya this year! Oh my gods!" Mabibingi na ako sa tili niya over the phone. She screamed like a child. God. Damn. It. Lana. Del Rey.  "I am so excited as fuck, Le! Dalawang wedding ang pupuntahan ko! My best friend's and kuya's wedding! Kuya told me this year pero hindi pa niya sinasabi kila Mommy and Daddy! But damn it!"

I roll my eyes, imagining Lana's OA reaction and dramatic shits.

"'Yon lang?" walang kalatoy-latoy kong sabi.

"O, yes, Le." I can almost sense that she's rolling her damn eyes over the phone. "Are you not excited about yours? Kailan ba preparation? You know, I'm good at it. Pwedeng bang ako na lang ang mag-organize, Le?" Napairap ako at the same time napaisip. Kasi hindi pa namin pinag-uusapan. "Oy, Le, nandyan ka pa ba?" I shook my head.

"Yep, La."

"Baba ko na 'to a. Alis na kami ni Seb. Love yah, darling," Lana damn giggled over the phone. Napairap na naman ako sa kilos niya.

"Stop it, La. Bye, bitch. Love you, too."

Ako na ang nagbaba ng phone. Napasandal ako at napaloob ng pang-ibabang labi sa sinabi ni Lana. Maybe, we're too busy. Kaya hindi masagi sa isip namin 'yon. Malaki-laking adjustment din kasi 'yong relasyon namin ni Benj.  At saka sinasanay ko pa ang sarili ko. I mean how can I move when they have had their eyes on me—on us? Hindi ko alam kung anong tamang kilos. Alam ko naman sa sarili ko na hindi ako sanay sa ganito. I never been into this, you know. Patago lahat. Yong kay Sebastian at itong kay Benj ngayon. I'd wish I could be comfortable.

"Leigh, baby, Benj's here!" I'd heard Mama's voice calling me. Kumatok pa ito sa pintuan kaya napatayo at napatingin ako sa sarili. Well, isang oras na akong ready. Ewan ko ba ang aga kong gumayak at isang oras pa talaga ang hinintay ko.

"Pababa na po!" ani ko. I don't know how many times I'd check myself on the mirror. Kahit anong posisyon o gawi tinignan ko. Now, I am wearing faded blue ripped jeans and a green and white color hanging blouse. Pinusod ko na lang ang buhok ko. Nang matapos kong tignan ang sarili ko sa salamin ay sinuot ko na ang sandals na binigay ni Lucy sa akin kahapon.

Mabilis akong lumabas ng kwarto at bumaba para makapunta sa sala. Naabutang kong nag-uusap si Papa at Benj. They are on a serious talk, I think. Dahil panay tango ni Benj sa sinasabi ni Papa. Bago pa ako makapagsalita ay may naramdaman akong kamay sa aking balikat. I look at it over my shoulder.

"Ma," I breathed.

Mama smiled and closed her eyes. "Have fun," and she opened her eyes.

"We will." I said.

Inalis ni Mama ang kamay niya sa aking balikat. Tumingin muli ako kay Papa at Benj na ngayon ay nakatayo. Biglang binaling ni Benj ang tingin niya sa akin. And he wink at me. I giggle. Damn it.

"You boy, I need my baby to come home at 8 p.m." Papa joked, cutting my stare to Benj.

I scoff and giggle at the same time. Napatungo ako kay Papa at hinalikan ito sa pisngi. "Pa, I thought my life is free now without anyone's restriction, huh?" I bit my upper lip. "At papa I'm no teenager anymore or a baby!" I utter.