When Love Stays Forever (Book 3 of WL Trilogy) (ML, #3)

Kabanata 24

Kabanata 24

A week

"How about Densel?" I asked Mama while looking at the mirror. Tumingin naman si Mama sa salamin pagkatapos niyang maayos iyong taksil na hibla ng buhok ko na nagulo sa hindi ko inaasahang paghawi.

"Sa amin daw siya sasabay," Mama answered.

"Okay. Akala ko hindi siya makakasama." I said with a shrug. Tumagilid ako para makita ang braid na ayos ng aking buhok. Nakahawi ito sa kanan pagkatapos ay may pins para hindi lumaylay. Sa likod naman ay may maliit na bulaklak na kulay pink. Iba-iba ang shades nito kaya lalong gumanda. Sino pa ba ang may gusto ng ganito? Of course, my bitch best friend.

"Sige...I'm going to check your father. Baka kailangan niya ng tulong ko...alam mo na..." Mama said with a hint of smile on her beautiful face. I giggle, imagining my father looking himself at the mirror and checking his bow tie.

"All right!" I wink at my Mama.

Binaling ko naman ulit ang sarili ko sa salamin pagkalabas ni Mama sa kwarto ko. I blink, remembering what I'd heard from my best friend. Napamura na lang talaga ako kahapon at binabaan siya ng phone. Nagmadali kami ni Mama na bayaran lahat ng pamili naming para mapuntahan ko si Lana sa bahay nila. At ang gaga, ang binungad sa akin ang singsing niya sa daliri. Hindi ako makapagsalita sa kanya noong una hanggang sa binigay na lang niya sa akin ang invitation. I asked when it happened. And she told me kanina lang Leigh. I cursed, twice in front of her. And damn bitch, she giggled while looking at her ring. I was about to say something, I mean I'd want her to explain ngunit pinagtulakan niya ako paalis ng bahay nila dahil sinabi niyang matutulog siya ng maaga for their damn wedding. Wala na akong nagawa kung hindi umuwi at ma-dumbstruck sa nangyari.

"So my best friend going to marry him," I said to myself. "She's going to be Sebastian's wife. Wow." I am still dumbfounded. I am still blinking, shaking my head, and biting my bottom lip na halos mawala na ang pink nito. "Inunahan pa niya 'ko..." Akala ko sinabi ko lang sa aking sarili iyon ngunit napabukas pala ang bibig ko. "Wow." I shake my head. Then look at myself in the mirror.

Why it happened so damn fast?

How many times I'd ask myself this question? Bakit parang dali-dali na mangyari sa kanila 'to? Wait...may mali ba?

Napapikit ako ng mariin. I want to wipe this shit question off in my head.

"Leigh, baby. Nandyan na si Benj." There was a knock on my door. Bumukas ito kaya napabukas din ako ng mata. I smiled when I saw Mama. She's ready. And so beautiful at her white simple dress. Na may konting design lang sa top nito na bulaklak. "At saka mauna na kami, okay? The car's ready." Lumapit ito sa akin at hinalikan ako sa pisngi.

"Okay po." I nod, twice. Nginitian ako ni Mama pagkatapos ay naglakad na siya palabas ng kwarto ko.

Subalit bago nakaalis si Mama ay nagsalita ito, "You look gorgeous, baby. But don't forget to lock the door, okay?" She said with a wink at lumabas na ng kwarto.

I shake my head.

I know, Ma.

I laugh at myself.

Tinignan ko ang damit ko ngayon. All right, bigay din pala 'to ni Lana. Because she wanted me to wear this crop top at lace ang sleeves nito. Mataas naman ang skirt nito. Like the top, dirty white ang color nito. I wear a simple make up. Si Mama ang nag-ayos sa akin like the old times. After checking myself, I don't know how many times but I am NOW ready to go.

Mabilis ang aking paglakad. Bumaba ng hagdan pagkatapos ay halos mapatakbo na ako palabas ng bahay. Ni-lock ko ito at nagtatakbo palabas ng bakuran. Bago tuluyang makaalis ay napansin ko 'yong Mazda ni Densel sa garahe. So hindi 'yon ang ginamit nila. Baka 'yong kay Papa? I shrug my shoulder and continue to walk outside.

"Here you go." There was a voice after I locked the gate. Humarap kaagad ako kung saan nanggagaling 'yong boses. Benj grins immediately and come near to me. "My Scarlett," anito at hinalikan ang noo ko. I think he was about to hug me but he stayed in his place. I stare at his eyes and smile. "This is really surprising. We're going to attend a wedding, right?" natatawa nitong sabi.

I roll my eyes.

"I'm going to punch them for doing this to us." I groan. "Ang bilis-bilis kasi ni Sebastian. Ito namang si Lana, hindi man lang nagplano. Kahapon lang naman nangyari tapos papakasal na sila? What the heck! Why it happened so fast? Bakit ang dali lang sa kanila?" banat ko muli.

But I thought Benj is going to say something but he response with silent. I look at him. Ngunit nakayuko ito.

"Benj?" I called him.

He looks at me.

"Oo nga." He fakes his laugh. "For them, this is too easy. No complicts," anito. Hinawakan niya ang kamay ko. "Tara na. Baka mahuli pa tayo." At hindi na 'ko nakasagot pa at nagpadala na rin kay Benj papunta sa Audi niya. Pumasok na ako sa loob ng kotse at hindi na nagbigay komento sa sinabi niya.

**

Hinintay ko si Benj harap ng Oasis Manila-pero sa loob na ito. Nakatambay ako sa isang daanang kahoy na may magandang pagkakagawa. May ilang paso ring nakalagay sa gilid nito. At sa pagkatapos ay 'yong isang modernong building.

May ilang bisita rin ako nila Lana na nakakasalubong papuntang garden. Limang minuto na siguro ang lumipas simula nang sabihin ni Benj naipa-park niya lang ang kotse niya. Pinagmasdan ko na lang muli ang magandang ambiance ng Oasis. Natanaw ko rin 'yong pond nila kanina sa kotse. Maganda at modern ang bawat infrastructure na nandito combinasyon pa ng pagkakaayos ng lugar at ng mga puno. Sobrang neat. Ang lawak pa ng lugar. Hindi ko lang alam kung ilan ang bisita ni Lana at Sebastian. But I can't wait to see the garden and the small hill. I would love to have a picture. Alam ko sa Verandah gaganapin ang reception.

The place is really beautiful. Hindi rin ako makapag-antay na magsapit ang gabi para makita 'yong kagandahan ng lugar because of the lights. Excitement runs to my vein. Even though this is going to be Lana and Sebastian's big day, maybe we could have this day, too? I can't wait. Sana maggabi na! Meron na lang sigurong 3 hours bago maggabi. I beam. Hindi yata mapapagod ang labi ko kakangiti.

"Why are you smiling?"

It's Benj.

"Thank God. You're here!" I laugh. Para lang hindi mapahiya sa kanina kong iniisip. Kinuha ko ang kamay nito at saka muli nagsalita, "Wala." I shook my head. "Tara na. Ma-late na tayo!" But Benj didn't move. I look at him and smile. "Ano? Hindi tayo aattend?" I joke.

Benj's smile fades away. Kumunot ang noo ko. Ngayon ko lang napansin 'yong phone niya sa isa niyang kamay. "Mom called me." Nawala 'yong ngiti ko. Iyong pagiging excited ko. Nawala lahat. Napalitan ito. "Akala ko bukas pa kami aalis papuntang Zambales."

"What?" My brows creased. "Zambales?"

Benj nods. Lumapit siya sa akin. He kissed my damn forehead. Napahawak ako sa suit niya ng mahigpit. "I'm sorry." He told. He's sorry. My heart aches. I bite my lip. Nanatili nakayukom ang kamay ko sa kanyang suit.

"Hindi naman matagal 'di ba?" Umangat ang tingin ko. His Adam's apple bobbing up and down. His eyes said the answer but I kept and be still on my question. "Hindi naman 'di ba?"

"I'm sorry but it's going to be a week, Scar."

My lips damn part.