When Love Stays Forever (Book 3 of WL Trilogy) (ML, #3)

Simula

Simula

Tinapik-tapik ko ang aking daliri sa manubela ng kotse. Napapikit ako at napasuklay ng buhok gamit ang kanang kamay ko. Limang minuto na ang lumipas simula nang makarating ako sa bahay niya pero hindi pa rin ako lumalabas sa kotse.

Napadilat ako ng mata. “Scar,” I breathe her name. “God.” I press my lips and shake my head. Kanina ko pa siya iniisip at pakiramdam ko mababaliw na ako. Mabilis akong lumabas sa aking kotse. Pero hindi pa ako nakakaporma ay may mga kamay na humatak sa aking damit.

“Hello.” Her voice.

Napayuko ako para makita siya. Scarlett is wearing a ripped jeans and simple white shirt. And she looks so beautiful that I can’t take my eyes off her. Her lips curve into smile. “You’re late, Benjamin,” aniya. My heart jumps at the movement of her lips. I blink at her laugh. God, Scar. What have you done to me?

I love it when her lips say my name. I love her when she’ll call me by name—by Benjamin. I want her.

I laugh nervously. “I’m not.” Napakagat siya ng labi habang tinititigan ako at biglang tinuon niya ang atensyon sa kanyang relo sa kamay. Napalunok ako nang kumunot ang noo niya habang pinagmamasdan ang relos niya.

“Limang minuto ka ng late, mister.” Nginisian niya ako at pinakita ang relos niya. I told her I’m going to fetch her at 8 in the evening. Naningkit ang aking mata nang makitang 8:06 na ng gabi. Hindi niya lang alam kung bakit ako nahuli ng ganito.

“Sorry na miss.” I’m sorry because I’m thinking of you. I’m sorry; I am late thinking how I will spend the night with you. And, “I’m sorry because I’d never felt this happy. Thinking they will know about us. Everyone will know I owned a girl like you.” Napalunok siya. She bites her lower lip and looks away. God, you’re so beautiful. You look good and beautiful and lovely at every movement.

“Well…” Hindi niya malaman kung ano pang isusunod doon. Scar always bite her lip or bite her finger if she is embarrass or nervous or afraid. “Tara na!” I saw her go pink. Hindi ko maiwasan ngumiti sa ginagawa niya.

“Yes, ma’am!” Sumaludo ako sa kanya at inirapan niya ako. Nagmartsa na siya papasok sa loob ng kotse. Napailing ako at hindi na matatangal ang ngiting mayroon ang labi ko. I owned a smart and brave girl. And I don’t want to lose her.

Pumasok na ako sa loob ng kotse. At nakatingin lamang si Scar sa bintana. Hindi pa rin nakalagay ang seat belt sa kanya kaya ako na ang nagtangkang maglagay sa kanya nun.

“O, anong gagawin mo?!” Bigla siyang napahawak sa gilid ng kotse. Her eyes went wide looking at me. She swallowed hard. “Uy, Benj!” Hindi ko napansing hindi pala ako nakasagot sa kanya.

“What do you think?” Napakurba ang labi ko sa pagpipigil ng ngiti. Napaawang siya ng bibig sa sinabi ko. Bigla tuloy akong napaiwas dahil hindi ko na tuluyang napigilan ang pagngiti ko.

Scarlett, I think I’m out of my mind.

“Ewan…k-ko!” She stammered.

Napahawak ako ng mahigpit sa seatbelt. Tumingin muli ako sa kanya. Her face went pink. “Maglalagay lang ako ng seatbelt.” Napailing ako at pinigilan ko ang aking pagtawa. Hindi siya kumikilos nang ilagay ang seatbelt sa kanya. Nang matapos ako ay narinig ko ang malakas niyang buntong hininga. “Akala mo naman—“ Napatigil ako dahil bigla niyang sinuntok ang braso ko. Napahalakhak ako.

“Tumigil ka na nga!”  She crossed her arms above her chest. Tumingin ako saglit at nakasimangot na siya. Napailing ako at pinaandar na ang kotse. Sinubukan ko siyang kausapin ulit pero isang salita lamang ang sinasabi niya oo o hindi lang. Minsan tango pa ang binibigay niya sa akin. Nakarating kaming bar at hindi siya ang nag-uumpisa ng pag-uusapan.

Anong ginawa ko?

Una akong bumaba ng kotse at pinagbuksan siya ng pinto. Lumabas naman siya agad at pinagmasdan ang paligid. Tumingala pagkatapos para makita kung saang bar kami pumunta. “It all started here,” she whispered. I smiled.

Dinala ko siya sa bar kung saan kami unang nagkita. Dinala ko siya dito sa lugar na ‘to kung saan kami unang pinagtagpo. Maybe, this will be a good start for us. I hold her hand. Hindi siya nag-react o ano kaya hinigpitan ko ang hawak sa kamay niya. And we walked inside the bar.

Bumungad sa amin ang kulay asul, berde, at pula na ilaw na gumagala sa paligid. Ang ingay ng musika at nagsasayawang tao. Napahawak pa ang isang kamay ni Scar sa braso ko. Napayuko ako para makita siya. Mabuti na lang tumama ang kulay asul na ilaw sa amin na naging dahilan para makita ko ang mukha niya. “Ready?”

Umiling siya sa akin. “Hindi ko alam,” aniya. “Kinakabahan ako.” She breathed and closed her eyes. This is first time to us. Na lumabas kaming dalawa. Na hindi na namin kailangang itago ang lahat. Na malaman nilang lahat ang tungkol sa amin. This is first time.

This is all what we want.

Kumalas ako ng hawak at humarap sa kanya. Napadilat naman siya at kitang-kita ko ang kaba sa kanyang mata. She bites her lower lip and shakes her head. My Scar is nervous. Napalunok ako dahil parehas kami ng nararamdaman. I know my heart is racing like hell because I’d never felt this happy. I will let them know. They should know. “Don’t be.” Nilapit ko ang mukha ko sa may tenga niya. I felt her chest is rising and falling.

“Paano kung may sabihin sila?” aniya. Naramdaman ko ang hininga niya sa leeg ko. “Paano kung sabihin nila na ako ‘yong dahilan—damn.” Nakita ko ang pagnginig ng labi niya. She pressed her lips to keep it from shaking. “Paano?”

“I will not care about their arguments because I only desire yours.” Napaawang siya ng bibig. “Kahit ano man ang sabihin nila, wala silang magagawa. I want you. I love you. I want you beside me. I want you every time. I want you in my life. I want you and I love you.” I think I need air. Napapikit  ako at may naramdaman na lang akong kamay sa pisngi ko. And I felt her lips on mine.

She tasted like orange and Scar. This is the only lips I desire right now—the only soft lips.

“I want you and I love you, then.” She smiled at my lips.

Magsasalita na sana ako nang may malamig na tubig na nabuhos sa aking likod. Napatalon si Scarlett. At napahawak ako sa likod ko. Nabuhusan din siya at hindi lang tubig iyon. Parang inuming pinaghahalo-halong beer, wine, at kung ano pang inumin.

Napatingin ako sa nagbuhos. “The party just started!” Newt shouted and laughed like an idiot. “Mamaya na kasi ‘yan! Di ba Leigh?” Tumingin si Newt kay Scar. Inirapan naman siya nito at lalong tumawa si Newt.

Tinignan ko si Scar. And she looked shocked, worried, and happy. She gave me shy smile. I offer my hand to her. Kinuha naman niya iyon. May sinabi pa si Newt pero hindi ko naintindihan dahil mas lumakas ang tugtugan sa loob ng bar. Nakita ko naman si Densel sa isang gilid na may hawak na beer. Nasaan naman kaya si Conrad?

Maglalakad na kami ni Scar nang biglang napabitaw siya ng hawak sa akin.

“PERO KUNG GUSTO NIYO NAMANG GAWIN ‘YUNG GUSTO NIYO MAY KWARTO DITO!” Newt shouted. Na halos rinig na rinig hanggang sa labas nitong bar. Rinig na rinig din ang halakhak ni Newt sa microphone na hawak niya. Newt is drunk like shit.

Hinanap ng tingin ko si Scarlett pero bigla na lang may bumuhat sa akin ng pahiga. Lima o anim na tao ang bumubuhat sa akin. Tumingin ako sa kaliwa ay may bumubuhat na rin sa kanya. Naalarma ako dahil baka may iba na silang nahahawakan pero mabuti na lang na ka jeans at shirt siya. Nakahinga ako ng maluwag.

Mabilis ang pangyayari at bigla na lang akong napasok sa pamilyar na kwarto. Nawala sa tenga ko ang tunog ng malakas ng tugtugan. Malakas na nasara ang pinto ng kwarto. My eyes adjust at the darkness of the room. Hinanap ko siya at nakaupo siya sa kama. And I hear her laugh.

“Well, it all started here, mister.” Scar said and laughed again.

“Yes, it all started here,” I said and laughed.

It all started here…