Dua'm

12. Bölüm "Artık biz varız."

MULTİ: Murat Göğebakan - Gelmiş Bahar

İyi okumalar...

Bartu;

Evin önünde durduğumda kemerimi çıkarıp etrafa korku ile bakan Miray'a döndüm.

"Miray? Korkuyor musun?"

"Evet..."

Ağlamaklı çıkan sesi tebessüm etmeme sebep oldu. O kadar masum duruyordu ki...

"Peki neden korkuyorsun?"

"Ablamı yalnız bırakıp geldik ya biz? Hem ben burayı da bilmiyorum. Neresi ki burası?"

"Korkmana hiç gerek yok tamam mı? Burası benim evim. Seni kardeşim, annem ve babamla tanıştıracağım. Sonrada ablanın yanına geri gideceğim. Anlaştık mı?"

Başını salladı. Arabadan inip Miray'ın kapısını açtım. Kucağıma alıp kapıyı kapattım ve arabayı kilitleyip apartmana ilerledim. Elleri sıkı sıkı boynuma dolanmıştı. Korkmasını anlıyordum. O yüzden mümkün olduğunca sakin davranıyordum.

Evin kapısına geldiğimde zile basarak açılmasını bekledim. Bir dakika içinde Asel kapıyı açtı. Başta gülen yüzü Miray'ı görünce şaşkın bir hal aldı. Bu haline gülümseyip "İçeri geçsem mi artık?" diye konuştum. Asel aynı şaşkınlıkla başını sallayarak kenara çekildi. Ayakkabılarımı çıkartarak içeri girdim. Oturma odasına girdiğimde annem ve babam da şaşkınlıkla bana baktı. Asel'in şimdiye kadar beş yüz kez sorması gereken soruyu babam sordu. "Hayırdır oğlum?"

"Hayır baba hayır."

Miray'ı kucağımdan indirdim. Elini tutmaya kalmadan hızla bacağıma sarıldı. Başını okşayıp gülümsedim.

"Bu tatlı kız Miray."

"Eğer geçtiğimiz 3 yıl içerisinde evlendim ve bu da kızım derse bayılırım."

Ortamın ciddiyetini bozan Asel'e kızgınmış gibi baktım. Alayvari bir ses tonu ile "Aynen. 3 yılda 5 yaşında çocuk yaptım. Babamla annemin yanında kötü kötü konuşturma beni." dediğimde Asel "Sadece şakaydı." diyerek ciddiyetine büründü. Sanırım belli etmemeye çalıştığım gerginlik ve stresimi anlamıştı.

"Miray bu gece misafirimiz olacak. Anne Miray ile birlikte ona göre bir şeyler bakar mısın?"

Bir şey konuşacağımı anlayan annem ayağa kalkıp Miray'a yaklaştı. Korkarak bana daha çok sarılan Miray'a gülümsedi ve "Korkma canım benim. Burada güvendesin. Hadi biz sana Asel ablanın küçüklük pijamalarını arayalım." dedi. Miray annemin sıcak sesi ve gülümsemesine karşı tereddüt etse de ona uzattığı elini tuttu ve "Asel abla mı?" diye sordu. Annem yerine Asel öne çıkarak konuştu.

"Evet. Asel ben. Tanıştığımıza çok memnun oldum."

Miray utanarak elinden tuttuğu annemle birlikte odalardan birine girerken tekli koltuğa oturdum. Ellerimi birbirine kenetlediğimde Asel de oturmuştu.

"Bartu neler oluyor?"

Başımı kaldırıp Asel'e baktım. "Anlat artık oğlum." diyen babama başımı salladım ve Elis ve Miray'ı gördüğüm ilk günden başlayarak her şeyi anlattım. Gözleri dolan Asel "Hemen hazırlanayım. Çıkalım." dediğinde başımı salladım.

Babamla baş başa kaldığımda az da olsa gergindim.

"Yardım ederek çok iyi bir şey yapmışsın oğlum. Ama bana sorarsan bu iki kız kardeşi iyice bir araştır. Gerçekten kimi kimseleri yoksa hiç gocunmadan yardım ederiz."

"Sağol baba. Desteğini hissetmek benim için bulunmaz bir nimet."

Gülerek başını salladı babam. Asel hazırlanıp geldiğinde birlikte yola çıktık. Hastaneye varana kadar ikimiz de konuşmadık. Kafamın dolu olduğunu ve düşünmeye ihtiyacım olduğunu bildiği için Asel yol boyu konuşmamıştı da diyebilirdik.