The Mentor (One Direction)

Chapter Thirty-Nine ♪ Spiked

''DAT WAS ECHT GEWELDIG!'' riepen alle jongens. Ik werd uit Harry's armen getrokken en in die van iemand anders, totdat ik door bijna iedereen in de studio was geknuffeld.

''Briljant!''

''You smashed it!''

''DAT IS ONZE MEID!''

''NANDO'S VOOR IEDEREEN!''

Er werden overal complimentjes geschreeuwd, en wij sprongen schreeuwend rond als kleine kinderen.

''Jongens, kunnen jullie terug gaan naar jullie kleedkamer alsjeblieft.'' zei een crew lid, en duwde ons verder backstage.

''We gaan al!'' riep Louis, hij pakte mijn hand en rende weg met ons team achter ons totdat we in onze kleedkamer aankwamen.

''Ik kan niet geloven dat ik dat net heb gedaan!'' schreeuwde ik, ik schopte mijn hakken in een hoekje en sprong over de bank, waar ik over struikelde en viel.

''Pas op de schoenen!'' riep Lou, en rende naar haar lieve schatjes terwijl de jongens en Paul me van de grond aftrokken. Woah, ik voel me een soort van dronken.

''Ik denk dat ik een beetje high ben!'' lachte ik, en viel tegen Zayn aan.

Liam en Harry stonden in een hoekje te praten, en schudden hun hoofd.

''Rose. ROSE!'' riep Liam, en knipte zijn vingers in mijn gezicht.

''Yesssss Li-Li?'' giechelde ik, en draaide een pluk haar om mijn vinger.

''Heb je gedronken?''

''Wa? NEE! Ik denk het niet hahahahahaha.'' ik lachte, en vond Niall's haar opeens erg leuk om mee te frummelen.

''Paul, heeft iemand haar drinken gegeven?'' vroeg Liam aan Paul met een bezorgde gezicht.

''Liam, CHILL OUT!'' riep ik, en sprong weer op de bank.

''Alleen degene in de kleedkamer en degene die de crew haar had gegeven. Oh, en Ed had haar een water flesje gegeven voor ze op moest.''

''Wat denk je?'' vroeg Niall al even bezorgd.

''Ik weet het niet, maar iemand heeft haar alcohol of zoiets gegeven. Het lijkt wel of ze dronken is.'' zei Liam, en opeens voelde ik me heel misselijk.

''Harry. Harry, ik voel me niet goed.'' mompelde ik, mijn zicht werd wazig en de wereld begon te draaien.

''Rose!'' hoorde ik iemand paniekerig, en opeens lag ik op de harde, koude vloer.

''Oh mijn god. Ze moet naar een dokter. Ze kan iets hebben binnen gekregen!'' zei Zayn. Net op dat moment kwam Ed binnen lopen.

''Hey jongens- Woah, Rose! Wat is er aan de hand?'' vroeg hij, hij rende naar mij toe en knielde bij me neer.

''Ed, het flesje dat je aan Rose had gegeven, waar had je die vandaan?'' vroeg Harry angstig.

''David gaf het aan me. Wat, je denkt toch niet...?'' stotterde Ed, en keek naar mij. Mijn hoofd was aan het draaien als een achtbaan en... haha, rollercoaster of life forevah! Ik begon tegen mezelf te giechelen, en ik kreeg meer bezorgde blikken toegeworpen.

''Ik denk dat er iets in het drinken zat.'' zei Paul, de stilte brekend.

''Shit, ze moet nu naar het ziekenhuis. Ze kan van alles hebben gedronken!'' riep Harry, en veegde mijn haar uit mijn gezicht. Awww, beschermend vriendje!

''Ik ga het management wel halen.'' zei Liam, en rende weg terwijl iemand me op de bank zette en een emmer bij mijn hoofd hield, precies op het moment zodat ik er in kon overgeven.

''Waarom zou iemand dit doen?'' vroeg Harry, en ging met zijn handen door zijn haar.

''Ik denk dat ik het weet.'' zei Niall serieus, ''Als David het flesje aan Ed had gegeven, denk je dat hij dit juist zijn bedoeling was?''

''Ik weet het niet. Hij heeft Rose nooit zo erg gemogen, maar ik dacht niet dat hij dit zou uithalen!'' zei Ed, hij liep ijsberend door de kamer. ''Ik ga hem bellen.''

''Nee!'' zei Zayn, hij pakte Ed's telefoon, ''Niet laten merken dat we hem verdenken.''

''Waar is ze?'' Er kwam ineens een team van de EHBO naar binnen gerend, Liam aan de leiding.

''Hier,'' zei Harry, en zwaaide naar de mensen. ''We denken dat iemand iets in haar drinken heeft gedaan of zo.''

''Okay, Rose, kan je me horen?'' zei één van de mensen, en liet me omhoog kijken.

''Yuppers,'' ik giechelde, maar stopte op het moment dat ik weer moest overgeven.

''Kan ze lopen?'' vroeg een man aan Paul. Hij haalde zijn schouders op.

''Okay Rose, ik wil dat je langzaam opstaat en probeert te lopen. Als je denkt dat je gaat vallen, dan zeg je het maar, wij vangen je op.''

Langzaam stond ik op, maar mijn benen begonnen te wiebelen. Waarom kan ik niet lopen?! Ugh.

''Okay. Dat beantwoordt de vraag. Iemand moet haar dragen.'' zei een dokter, en keek de kamer rond.

''Ik doe het wel,.'' zei Paul. ''We willen niet dat er geruchten rond gaan dat een van de jongens haar draagt. Kom hier, Rose.''

Ik werd de lucht in getild, en ik lachte en trappelde met mijn voeten. Dit is leuk!

''Neem haar mee naar achteren, daar staat een ambulance te wachten. Jammer genoeg staat er een publiek, maar we proberen de camera's weg te houden.'' zei een beveiligingsman, ik deed mijn ogen dicht en mijn zicht werd zwart.

''Ze is nog steeds niet wakker.'' Harry's stem kwam van vlakbij mijn linker oor.

''We moeten haar wakker maken voor dat we naar buiten gaan. Ze moet niet wakker worden als we daar lopen.'' zei Zayn.

Ik knipperde met mijn ogen, en alle stemmen stopten.

''Rose? Kun je me horen?''

''Yeaaah!'' zei ik, en opende mijn ogen. We stonden voor een deur die denk ik naar de parkeerplaats leiden. Waarom zijn we hier?

''Okay Rose, we gaan  je IN de ambulance tillen nu. Paul gaat je dragen. Er staan veel mensen en camera's, maar die moet je negeren. We zijn er bijna, blijf erbij.'' zei een dokter, en de deuren werden geopend.

De jongens en Lou vormden een beschermende cirkel om me heen terwijl er van overal geschreeuw en geflits kwam.

''Dat is Rose Tresdale!''

''ROSE!''

''Wat is er met haar?!''

''ONE DIRECTION!''

''IS ZE ZIEK?!''

Opeens werd ik weer heel misselijk en ik draaide me om in Pauls armen, precies op het moment dat ik weer overgaf op de harde stoep. De schreeuwen en flitsen stopten voor een seconde, maar ze begonnen gelijk weer. Alleen 10 x erger.

''ROSE! WAT IS ER MIS?!''

''GAAT HET WEL GOED MET HAAR?!''

Toen waren we opeens in de ambulance, deuren dicht, sirenes aan, racende naar god-weet-waar.

This sucks.

♥♥♥