The Mentor (One Direction)

Chapter Forty-Eight ♪ Truth

''Okay, jullie kunnen nu naar binnen,'' zei de receptionist, ze opende de deur en liet de jongens en mij de kamer binnen, waar ongeveer 10 leden van management, Simon en Paul rond een grote ronde tafel zaten.

''Jongens, Rose'' begroette Simon ons met een lichte glimlach, ''Neem plaats,''

We gingen zitten, Ik tussen Liam en Harry in. De stoelen stonden dicht genoeg bij elkaar zodat Harry mijn hand onder de tafel kon pakken en er licht in kon knijpen.

''Nou, we zijn hier om het te hebben over een aantal dingen die zijn gebeurd.'' zei een jongen van management, ''Inclusief het drugs gedoe of wat het dan ook was, de foto van Harry en Rose, en het album.''

Nou, dat zijn niet alleen slechte dingen. Toen ze hadden gebeld dat we een nood vergadering hadden, dacht ik dat ik van de show werd afgetrapt. Als we over het album gaan praten, dan zit ik nog goed.

De kamer is licht en open, met grote ramen en duur uitziende meubels. Het ziet er te goed uit voor gewoon een vergader kamer. Na mijn kleine huisje in Noord Engeland verrast de luxe me steeds weer.

''Ten eerste, we moeten praten over het drug gedoe. Hoe gaat het?'' zei iemand, en het duurde even voor ik door had dat ze het tegen mij hadden.

''Wa-, oh, veel beter dankuwel.'' ik glimlachte, en Harry kneep even in mijn hand. ''Helemaal goed,''

''Fijn om dat te horen,'' antwoordde de man, maar het klonk alsof het hem niets kon schelen. Het zou hem waarschijnlijk nog niet eens iets schelen als ik dood zou gaan. ''Nou, het verhaal ligt al bij de pers, maar het lijkt al weg te vagen dus we hopen dat het snel helemaal weg is. De studio's gaan tassen doorzoeken, zodat we het risico niet lopen dat dit nog een keer gebeurd.''

Ik knikte, en deed alsof het me interesseerde.

''En dan, de foto,'' de foto van mij en Harry kwam tevoorschijn, en ik bloosde een beetje. ''Ik weet niet, en ik wil ook niet weten wat het verhaal hierachter is, maar het is belangrijk dat het goede verhaal in de papieren staat. Het verhaal dat jullie publiekelijk hebben gemaakt over het spelletje truth or dare is erg goed, of het waar is is een ander verhaal.''

''Natuurlijk is het waar,'' zei ik, en ging over de zinnetjes die Harry en ik hadden geoefend voor als dit op zou komen. ''Wie denk je dat ik ben?''

''Sorry, sorry'' zei de jongen, ''We moesten het gewoon zeker weten. Dus we maken een officieel statement dat zegt dat jullie verhaal waar is, dat het een beetje genant was dat het bij de pers kwam en dat het gewoon een onschuldig spelletje was. 'Kay?''

Ik knikte. Het is schamend dat het bij de pers kwam, zelfs al weten ze het hele verhaal niet.

''En als laatste, het album. Morgen releasen we nog 2 liedjes, maar voor nu is aan de statistieken te zien dat je gegarandeerd door bent. Heb je nog gedacht aan liedjes die je er nog op wil hebben?''

Ik knikte, en schoof een lijst met alle liedjes waar de jongens en ik aan hebben gewerkt voor het album naar een van de producenten. De producenten knikten tevreden en gaven de lijst aan Simon, die er over heen kijkt, en ook knikt. Nou, dat vinden ze ten minste goed.

''Als we er binnenkort al een paar kunnen opnemen, zou dat geweldig zijn.'' zei Simon, ''We kunnen ook alvast aan de album art enzo werken. Ik laat het design departement het wel weten. Heeft iemand nog iets te zeggen?''

We bleven allemaal stil.

''Nou, dat was het dan.'' zei Simon, en iedereen stond op om weg te gaan ''Rose, Harry, ik zou jullie twee graag even alleen willen spreken als dat goed is?''

Ik knikte, ik werd een beetje misselijk, Harry en ik waren het erover eens dat als Simon ons vraagt over de kus, dat we hem de waarheid gaan vertellen en kijken wat er gebeurt. Het is beter dan nu alles toegeven dan liegen in zijn gezicht, dan zitten we echt diep in de shit als we het zouden vertellen.

De jongens en iedereen liepen de kamer uit, de jongens keken ons bezorgd aan.

''We zien jullie wel bij het restaurant jongens,'' zei Harry, wat eigenlijk gewoon betekende 'Laat ons dit maar afhandelen'. Ze hadden het door en vertrokken, gelukkig voordat ze iets konden zeggen.

Toen iedereen weg was ploften Harry en ik in de stoelen naast Simon, en ik probeerde cool en zeker over de komen.

Simon zuchtte.

''Luister, ik wil jullie niet beschuldigen van iets. En ik wil ook niet zeggen dat jullie liegen,'' begint hij, en ik kan zien waar dit heen gaat, ''Maar ik wil dat jullie me de waarheid vertellen over de foto. Ik ga het voor mezelf houden, ik ga geen actie ondernemen, ik word niet boos omdat jullie geloven hebben. Ik wil gewoon de waarheid.''

Nou, ik denk dat het tijd is. Ik keek naar Harry, en hij knikte lichtjes. Ik schoot nog een gebedje en Harry liet de bom vallen.

''Rose en ik zijn samen.''

Zelfs als is de kamer niet stiller dan daarvoor, het lijkt alsof het nog stiller wordt. Het is alsof de hele wereld zijn adem inhoudt en wacht tot Simon iets zegt. Toen hij eindelijk iets zei, was het niet wat ik verwachtte.

Hij lachte. Ik keek Harry bezorgd aan, maar zijn gezicht staat precies hetzelfde.

''Ik wist het,'' zei Simon na een tijdje. ''Ik wist het gewoon! Paul is me een tientje verschuldigd.''

Oke, dit wordt steeds raarder. Paul en hij hadden hier om gewed?!

''Paul is je... wat?!'' zei Harry, schok en verwarring stond over zijn hele gezicht. Ik keek waarschijnlijk hetzelfde. Het is niet elke dag dat Simon Cowell over je liefdesleven aan het raden is.

''Ik had al zo'n vermoeden voor een paar weken,'' zei Simon nog steeds glimlachend, ''Gewoon de manier hoe jullie met elkaar omgaan. Jullie lijken wel spiegels, alsof je weet wat de ander gaat doen voordat ze het doen. Rose zit, Harry zit. Harry gaat weg, Rose gaat weg. Het is fascinerend om te zien eigenlijk!''

''En wij dachten dat we iedereen voor de gek hielden...'' mompelde ik, een beetje geïrriteerd. Lijkt erop dat ik helemaal niet zo'n ninja ben.

''Dus... je vindt het niet erg?'' vroeg Harry.

Simon knikte. ''Ik zou willen dat jullie het me eerder hadden verteld, maar ik denk dat ik het zelfde had gedaan in jullie plaats. Rose had van de show af kunnen worden gezet! In feite, ik denk dat als mijn bedrijf haar niet zo had gemogen, en dit beland bij de producenten, zou dat nog steeds kunnen gebeuren.'' mijn hart zakte naar mijn maag. ''Maar gelukkig ben ik dol op je Rose, dus ik red jullie hier wel uit. Het is ons kleine geheimpje, okay?''

''Okay!'' zei ik, en we begonnen allemaal te lachen.

Dat verwachtte ik NIET.

♥♥♥