The Mentor (One Direction)

Chapter Forty-Two ♪ Punches and Potatoes

''Oh god, dat was echt vreselijk!'' mompelde ik, ik leunde met mijn hoofd op de leren bank in de limo terwijl die weg reed van het ziekenhuis.

Het is ongeveer 5 dagen na het 'ongeval' zoals wij het noemen, en ik ben net vrijgelaten uit het ziekenhuis. Meer dan 300 fans stonden rond het ziekenhuis toen ik weg ging; de meeste schreeuwden dat ik gauw beter moest worden en dat ze van me houden.

Er waren een paar haters die schreeuwden dat ik een 'pregnant hoe on drugs' was. Ik vergat mijn manieren, en gaf ze de vinger. Ik mag dan nu wel een 'celebrity' zijn, maar dat betekent niet dat ik die shit moet accepteren.

''Hoe voel je je?'' vroeg Niall vanaf de andere kant van de limo. Ik haalde mijn schouders op.

''Het is erger geweest. Het voelt gewoon alsof ik herstellende ben van een verkoudheid of zoiets.'' legde ik uit, en ze knikten allemaal.

''Waar is Liam?'' vroeg Zayn, en ik telde snel even in mijn hoofd. een Paul, een Lou, een Lux, vier leden van One Direction. Wacht, vier?!

''Hij zei dat hij ons wel in het hotel ziet, hij moest eerst nog iets doen.'' zei Harry, en we knikten. Liam doet dat de laatste tijd vaak, dan verdwijnt hij alleen voor een uur en dan komt hij terug en zegt dat hij even ging wandelen of iets moest halen. Nou, het zijn zijn zaken.

<><><><><><><><><><>

''Laatste stop, iedereen eruit.'' zei Paul toen de limo stopte aan de achterkant van het hotel. Er zijn veel mensen aan de voorkant, en ik heb echt geen zin in nog meer haters. Ik heb zo'n gevoel dat ik straks al een preek krijg voor mijn gedrag tegen die haters eerder, hoewel Paul lachte en me vertelde dat het hem niks kon schelen.

We liepen de limo uit en snel over de parkeerplaats. We keken omlaag voor het geval er fotografen stonden te kijken. Al snel stonden we in de lobby, hijgend van het rennen maar veilig van het publiek. Mijn maag gromde, en iedereen lachte.

''Hey, ik heb 5 dagen bijna niet gegeten!'' zei ik, ''Jullie kunnen wel naar boven gaan, ik pak nog even iets te eten van wat nog over is van het ontbijt buffet.''

Het was nog maar 10 uur (veel te vroeg, weet ik) dus er zou vast nog wel iets te eten zijn. Of ik vraag het gewoon in de keuken, ze kennen me. Nou, ze kennen mijn honger.

Iedereen knikte en liep naar de liften, en ik liep rechtstreeks naar de bacon toe. Ik heb iets lekker vettig nodig. Mijn hand reikte uit naar het laatste beetje bacon, en ik zag dat er een schaduw overheen bewoog. Ik keek op, en vond het niet zo enge gezicht van McRay boos naar me kijken.

''Als je het niet erg vind, ik probeer hier te eten. Door jou verlies is mijn eetlust.'' grijnsde ik, gelijk terugvallend in mijn rol van smartass. Zijn boze blik verergerde, en maakte me bijna bang, maar niet helemaal. Ik kan deze man aan.

''Daarheen, nu. Ik moet met je praten.'' siste hij, en wees naar dezelfde kamer als waar ik hem een paar maanden geleden geslagen had. Misschien wil hij het nog een keer beleven.

Ik keek nog even naar de bacon, maar pakte toen een stukje toast (makkelijker om te eten als je wordt uitgebitcht) en marcheerde naar de kamer, McRay op mijn hielen.

Toen we binnen waren, sloeg McRay de deur dicht, en ik sprong op een tafel en sloeg mijn benen over elkaar heen.

''Wat is dit?!'' riep hij, hij liep naar me toe en zwaaide met papier in mijn gezicht.

''Woah man, houd het in ieder geval stil.'' mompelde ik, ik pakte het papier en las het. Aan het begin van de pagina stonden een paar tweets waarin stond dat ik zwanger was van Ed Sheeran, een andere dat ik drugsverslaafd was, en onderaan stond een foto van dat ik haters de vinger gaf. Ik zuchtte.

''Nou, ik ben niet zwanger of drugs verslaafd, en zelfs als ik zwanger zou zijn dan zou het zeker niet met Ed zijn. Je slaapt niet met de persoon die je als broer ziet.'' lachte ik, maar McRay was niet onder de indruk. ''En voor de onderste foto, ik geloof dat ik tegen de haters zeggen dat ze kunnen oprotten.''

McRay was woedend, ''Mevrouw Tresdale, dit is heel erg ongepast!''

''Nee, DAT BENT U!'' riep ik terug, mijn controle eindelijk weg, ''Heb je nou nog niet door dat het me geen reet kan schelen wat je denkt?! Je hebt geen controle meer over me! Ik ben 18, en tenminste voor de tijd dat ik hier voor de show ben kun je me niet vertellen wat ik wel en niet moet doen. Je zei het zelf toen we hier aankwamen, de jongens zijn verantwoordelijk voor me. En zelfs als ik zwanger zou zijn, dan zou jij je daar helemaal niet mee mogen bemoeien! Mijn persoonlijke leven is van MIJ, niet van jou!'' schreeuwde ik, ik sprong van de tafel en stond recht voor hem met mijn armen over elkaar.

''Dat is gewoon nog meer bewijs van hoe onstabiel je bent! Sarah was niet zo, waarom kon je niet zijn zoals haar?!'' riep hij, en ik liep rood aan. Hij gaat niet langer elke keer Sarah naar boven halen. Ik kende haar, hij bijna niet. Dus deed ik het enige waar ik aan kon denken.

Ik trok mijn knie omhoog en raakte 'the golden spot', toen hij dubbelklapte van de pijn haalde ik mijn vuist omhoog en mepte hem in zijn neus. Ik voelde zijn neus kraken, en overal was bloed. (ew)

''En dat is wat er gebeurd als je met mij te maken krijgt.'' mompelde ik in zijn oor, en liep de kamer uit.

Rose 1 McRay 0

Vanwege wat er net was gebeurt, was ik in een best goed humeur toen ik uit de lift stapte op mijn verdieping en naar Harry en mijn kamer liep. Ik opende de deur en vond hem in kleermakerszit op het bed zitten, met de laptop voor zijn neus.

''Wat doeeeee je?'' vroeg ik, ik huppelde naar hem toe en plofte naast hem neer.

''Vraag maar aan Harry,'' zei hij, hij wees naar het scherm waar zijn mentions gek werden. ''Oh hey, hier is er een voor jou!''

@OneDireeeccttion: @Harry_Styles Hoe gaat het met @Rose_Tresdale vandaag? Ik zag dat ze het ziekenhuis verliet, GO ROSE! #HatersGonnaHate

Harry en ik lachten, gaven elkaar een high-five en ik pakte de laptop om een antwoord te schrijven.

@Harry_Styles: @OneDireeeccttion Hey, dit is Rose! Ik voel me goed, bedankt voor je support! #HatersGonnaHate #PotatoesGonnaPotatoe

''Potatoes gonna potatoe?'' lachte Harry, en pakte de laptop terug. Ik haalde mijn schouders op.

''Het klonk cool,''

''Het staat in de trends,'' informeerde Harry me, en ik lachte.

''De trend power van Harry Styles' Twitter account!'' zei ik, ik sprong van het bed af, ''Ik ga kijken of Liam al terug is.''

''Kay babe'' Harry knikte, en ik glimlachte stiekem om het woord 'babe'. Oh ja, ik ben Harry Styles' vriendin. Dat voelt gek om te zeggen soms.

Ik kwam al snel bij Liam en Niall's kamer, en werden uit mijn Harry gedachten getrokken. Ik klopte snel en opende de deur zonder te wachten op antwoord.

Ik wou dat ik had gewacht op de 'kom erin'.

Liggend op het bed voor me, verwikkeld in een zoensessie, lagen Liam en Danielle.

What. The. Hell.

♥♥♥