The Mentor (One Direction)

Chapter Fifty-Nine ♪ Play

Oke Rose, denk. Je hebt genoeg CSI Miami gekeken. Je hebt een opname dat de wereld moet horen. Wat moet ik er mee doen...?

Hellooooo Uncleee Simonnn!!

Ik sprong in de lift naar de lobby en luisterde de opname steeds opnieuw af om zeker te weten dat ik alles goed had opgenomen. En oh, ik moet nog steeds aan Madison uitleggen waarom ik haar naar beneden had gestuurd... Maar ze kan Nathan niet horen... Damn.

''Rose!''

''Rose Tresdale!''

de reporters riepen mijn naam weer, maar het lukte om rechtstreeks erlangs te lopen. Ze waren toch bezig met David, die net voor mij beneden was aangekomen. Stomme valsspelende geit.

Ik zette mijn beste 'alles is oke!' glimlach op en liep over naar de tafel van de jongens, waar Mads tegen de muur stond geleund koffie te drinken.

''Hey Rose! Waar ging dat appje over?'' vroeg ze toen ik dichterbij kwam.''Oh, uh, het was niks bijzonders. Ik vertel het later, okay? Beloofd.'' zei ik. Ik haat het dat ik de waarheid niet kan vertellen, maar het is voor haar eigen bestwil, tenminste totdat ik weet of alles echt waar is. Ik wil haar relatie niet verpesten als ik verkeerd zit...

''Okay, nou, ik zie jullie later. Ik heb zo een interview," ze keek op haar horloge. "Shit, ik bedoel nu'' ze lachte, en jogde naar de deuren.

''Hey jongens,'' zuchtte ik, en ging zitten op de stoel tussen Paul en Harry in.

''Hey babe'' zei Harry, en sloeg een arm om me heen. ''Gaat het wel? Je ziet er gestrest uit.''

''Hmmm," mompelde ik. ''Jongens, wat als ik jullie vertelde dat ik bewijs heb dat David heeft vals gespeeld en dat Nathan hem heeft geholpen?''

Als dit minder serieus zou zijn, zou ik hebben gelachen om hun gezichten.

"Ik zou zeggen dat je mij dat bewijs moet laten zien,'' zei Paul langzaam, alsof hij wilde zien of ik geen grap maakte, Ik maak geen grap.

''Okay, kom erbij. Niemand die kan meeluisteren toch?'' zei ik, en checkte de kamer. Nee, niemand kijkt. Ik legde de telefoon op de tafel terwijl de jongens dichterbij kwamen en drukte op play.

"Ik kan nog steeds niet geloven dat het zo makkelijk was!" lachte Nathan. "Ik wist zeker dat we zouden worden gepakt! Nou ja, het was het waard. Wanneer krijg ik het geld?"

Dat heb ik al verteld, je krijgt het snel, ik heb het alleen nu nog niet. Wanneer er geld binnenkomt, krijg je het ze snel mogelijk."

"Okay," Nathan zuchtte. "Zo lang je maar je mond houdt dat ik je hiermee heb geholpen. Het was meer werk dan verwacht, Madison daten en zorgen dat ze me hier mee naartoe zou nemen."

"Ja, ik weet het ik weet het. Wat ga je nu met haar doen? Ga je haar dumpen?"

"Ik weet het niet. Ze is aardig enzo, ik moet het gewoon nog even bekijken."

"Shit, ik kan maar beter m'n gezicht even beneden laten zien."

''Okay, maar denk eraan, als iemand iets zegt over een switch, jij weet van niks. Begrepen? En ik was niet dichtbij de resultaten, ik was de hele avond bij Madison.''

De opname stopte, en Paul en de jongens staarden me aan.

''Is dat...?'' vroeg Harry, en ik knikte gewoon afwezig. Hoe vreemd het ook is, ik begon Nathan een beetje aardig te vinden. Ik dacht dat hij tenminste serieus was over Mads.

''We moeten dit aan Simon laten horen." zei Paul, hij stond op en duwde zijn stoel terug. ''Kom mee."

Ik pakte mijn mijn mobiel van de tafel en we liepen door de lobby de deuren uit. Paul haalde een paar beveiligers en we duwden onze weg door de fans en fotografen naar de studio aan de overkant van de weg.

''Gaat het? Het is vast een shock. Je hebt waarschijnlijk gewonnen.'' mompelde Harry in mijn oor toen we de weg overstaken

''Ja, het gaat. Gewoon een beetje verdrietig denk ik. Meer voor Mads....'' fluisterde ik, en hij gaf me een zij-knuffel.

''Simon gaat het allemaal uitzoeken, okay babe?''

''Ja, okay.''

''Kom op jongens, hierheen. Oh, en meisje.'' glimlachte Paul. Hij noemt ons steeds 'jongens' en hoewel ik dat niet erg vind, is het een soort van inside joke dat we 'jongens en meisje' zijn.

We liepen snel het gebouw in, en de deuren sloten achter ons om de pers buiten te houden. Paul sprak met iemand aan de receptie, en al snel stonden we buiten Simon's kantoor te wachten.

''Okay jongens, wij hoeven niet naar binnen, waarom wachten jullie niet hier, dan gaan Rose en ik naar binnen? Dat is gemakkelijker. We vertellen jullie alles wat er gebeurd.'' zei Paul, en na een beetje tegenspartelen van de jongens, waren ze het er mee eens en 'bewaakten ze de deur'.

''Veel plezier,'' zei Harry, en kuste mijn voorhoofd.

''Ik heb altijd plezier,'' lachte ik, ik opende de deur en liep het kantoor binnen waar Simon achter zijn grote bureau zat,. Hij was alleen, gelukkig.

''Paul, Rose! Wat kan ik voor jullie doen?'' vroeg hij, hij legde papier neer op de tafel en gebaarde naar ons om te gaan zitten in de 2 stoelen aan de andere kant van zijn bureau. We gingen zitten.

Paul keek mij aan als teken dat ik het uit moest leggen, en ik legde de telefoon op de tafel.

''Ik heb bewijs dat David heeft vals gespeeld, en Nathan Sykes heeft hem geholpen.'' zei ik, en hoewel er niemand praatte, het leek alsof het nog stiller werd.

''Nou," zei Simon langzaam. ''Ik denk dat het fijn is als je het uitlegt.''

Ik speelde de opname. Simon's gezichtsuitdrukkingen veranderden wel 50 keer. Eerst ongeloof, toen schok, verdriet, en toen een vastbesloten uitdrukking.

''Dit is inderdaad een schokkende ontdekking. Rose, hoe ben je hier achter gekomen?'' vroeg hij, en nam een slokje van zijn water.

''Nou, vanmorgen na het ontbijt wilde ik mijn tas uit Madison's kamer halen, maar toen ik daar aankwam hoor ik deze twee in de kamer praten. Ik luisterde even, en hoorde ze praten over het switchen van de resultaten en toen ik me realiseerde wie het was, heb ik het opgenomen. Ze probeerden me ook erg slecht na te doen.'' zei ik een beetje boos. ''Zo klink ik helemaal niet.''

Simon lachte een beetje. ''Ik weet zeker dat dat zo is Rose. Om eerlijk te zijn denk ik dat het een goed idee is om Mr Brant hier naartoe te halen. Hij gaat het ontkennen, maar ik wil zien wat hij te zeggen heeft over dit bestand. Ik denk ook dat het ook slim is om Mr Sykes hier te brengen?''

''Ga ervoor," zei ik.

Tijd om achter de waarheid te komen!

♥♥♥