The Mentor (One Direction)

Chapter Sixty ♪ POLICE

''Kom binnen,'' zei Simon toen er een paar minuten later op de deur werd geklopt. Nathan en David waren hier.

David en Nathan kwamen binnen; ze keken alsof ze net hadden gehoord dat kerstmis werd afgelast. Ha, valsspelers. Take that.

''Hallo jongens,'' zei Simon in zijn 'enge stem'. "Ga zitten.''

''Hallo Mr. Cowell'' zei Nathan erg formeel. Het is te laat om een goede indruk te maken, Nathan. Leuk geprobeerd.

''Okay jongens, ik ga dit gewoon gelijk zeggen. We hebben bewijs dat jullie hebben vals gespeeld tijdens de wedstrijd. Wat hebben jullie hierop te zeggen?'' zei Simon, en een heleboel emoties flikkerden over hun gezicht.

''Ik heb niet vals gespeeld,"'' zei Nathan opeens. Hello, Mr. Obvious.

''Nou, nee, jouw deelnemer was er in de eerste ronde al uit.'' zei Simon en ik knorde van het lachen. Go Simon! Harry en ik gaven elkaar een zachte high-five van waar we stonden in de kamer. Ik gaf Paul een boks.

''Wat hij bedoeld is dat David heeft vals gespeeld, en jij hebt hem geholpen.'' zei Paul op een verveelde toon. Hey Pauly-o, dit is leuk!

''Wat hij zei,'' ging Simon verder. ''We denken dat David heeft vals gespeeld.''

''Natuurlijk niet!'' riep David en sprong omhoog. ''Wie denk je wel niet dat ik ben?!''

''Oh, bewaar dat voor iemand die er om geeft,'' viel ik in. ''Ik hoorde jou en Nathan vanmorgen. En ik heb het opgenomen.''

''Je kan niet bewijzen dat ik het was'' zei David, en liep naar me toe. ''Iedereen kan het zijn geweest.''

''Goed. Doe maar zo. Iemand speel de tape af.'' siste ik, en Simon drukte op play op mijn telefoon, die op het bureau lag.

"Ik kan nog steeds niet geloven dat het zo makkelijk was!" lachte Nathan. "Ik was er zeker van dat we zouden worden gepakt! Nou ja, het was het waard. Wanneer krijg ik het geld?"

"Dat heb ik je al verteld, je krijgt het snel, ik heb het alleen nu nog niet. Wanneer ik geld binnenkrijg, krijg je het zo snel mogelijk."

"Okay," Nathan zuchtte. "Zo lang je maar je mond houdt dat ik je hiermee heb geholpen. Het was meer werk dan ik had verwacht, Madison daten en zorgen dat ze me hiermee naar toe zou nemen."

"Ja, ik weet het ik weet het. Wat ga je nu met haar doen? Ga je haar dumpen?"

"Ik weet het niet. Ze is aardig enzo, ik moet het gewoon nog even bekijken."

"Shit, ik kan maar beter mijn gezicht beneden even laten zien."

''Okay, onthoudt gewoon, als iemand iets zegt over een switch, jij weet helemaal niks. Begrepen? En ik was niet eens dicht bij de resultaten, ik was de hele avond bij Madison.''

''Bitch!'' riep David naar me, en... greep naar mijn nek.

Harry gooide zichzelf voor mijn lichaam, net op tijd om de mep die naar me toe kwam gevlogen op te vangen. Voordat ik kon knipperen had Paul David's armen vast achter zijn rug en zette hem neer op een stoel.

''Nou, ik denk dat zijn reactie boekdelen spreekt,'' zei ik, en leunde tegen de muur om mijn ademhaling weer normaal te krijgen.

''Gaat het?'' vroeg Harry me, en ik knikte.

''Uh huh. Jij?''

''Goed. Ik kan hem altijd tegen me hebben.'' lachte hij, en knipoogde.

''Ik was het niet alleen!'' begon David protesterend. ''Hij heeft me geholpen! Het was zijn idee!''

Nathan keek verrast.

''Jij hebt me geforceerd, jij asshole.'' riep Nathan, en maakte vuisten van zijn handen. ''Jij zei dat als ik je niet zou helpen, je mijn leven een hel zou maken!''

''Helemaal niet!'' schreeuwde David. ''Jij wilde dit! Je wilde het geld! De opname bewijst het!''

''Jongens, jongens!'' kwamen Simon tussenbeide. ''Jullie hebben genoeg tijd om hier later over te discussiëren. Wanneer je in de gevangenis zit. De politie is onderweg.''

''Wat?!'' riep David. ''Waarom?!''

''Ehh, voor de duidelijkheid, jullie hebben vals gespeeld in een van de grootste talentenjachten ter wereld.'' zei ik, en lachte achter mijn hand. ''Geniet van je tijd in de gevangenis.''

''Ik wil nu een advocaat.'' siste Nathan, en sloeg zijn vuist op de tafel.

''Goed. Wil je dat we die advocaat de opname laten horen? Is goed. Je staat sowieso voor de rechter.'' mompelde Paul, en Harry, Simon en ik lachten.

Een klop klonk vanaf de deur, en 5 politieagenten kwamen binnen. Ze keken naar Simon.

''Deze twee,'' zei hij, wijzend naar Nathan en David. ''Let goed op deze vent. Hij probeerde mevrouw Tresdale te slaan.''

''Hoewel is hem gewoon aan had gekund natuurlijk...'' mompelde ik, en Harry grinnikte.

David en Nathan werden geboeid en de kamer uitgeleid, en de politie downloadde ook de opname van mijn mobiel zodat ze een kopie hadden.

Binnen een minuut was de kamer alweer bijna leeg. Ik liet me zuchtend in een stoel vallen.

''Dus wat gebeurd er als ze schuldig worden bevonden? Als hij echt vals heeft gespeeld?'' vroeg ik. Het was in mijn gedachten sinds ik ze hoorde praten.

''Als David inderdaad heeft vals gespeeld, betekent het dat jij hebt gewonnen, Rose.'' zei Simon langzaam.

''whaaaa?'' riep ik, en ademde diep.

''Hij zei dat je hebt gewonnen.'' zei Harry lief.

''Holy fudgecakes'' zei ik. Ik heb waarschijnlijk gewonnen. Wow. Wow wow wow wow. Heb ik al wow gezegd?

''Wat gebeurd er nu? Wanneer weten we of dat echt zo is?'' vroeg Harry, en sloeg een arm om me heen voor steun.

''Nou, de politie gaat ze ondervragen, en kijkt nog een keer naar de resultaten. Als het goed is, is het makkelijk te zien of er mee is geprutst.'' zei Simon en ik knikte.

''Wacht,'' zei Paul. ''Wat zeggen we tegen Madison? Haar vriendje is zojuist meegenomen door de politie... En wat vertellen we de fans en de journalisten? Met alle mensen buiten, hebben ze waarschijnlijk wel iets gezien.''

''Ik denk dat we gewoon de waarheid moeten vertellen.'' zuchtte Simon. ''Het is bijna zeker dat ze echt hebben vals gespeeld... En Madison... Dat is jouw taak, Rose.''

Oh, perfect.