The Mentor (One Direction)

Chapter Fifty-Eight ♪ Spying time

''Oh damn, ik heb m'n tas nog in Mads' haar kamer laten liggen.'' zei ik opeens toen ik merkte dat ik die niet bij me had. ''Ik ga hem even ophalen. Ik kom zo terug!'' riep ik, en liep het restaurant waar de jongens en ik gingen eten uit, op weg naar de liften.

''Okay, we wachten hier, snel zijn want we hebben zo een meeting.'' riep Paul achter me aan, en ik knikte.

Vragen vlogen mijn kant op toen ik snel door de lobby liep, maar die negeerde ik. Ik heb één tv interview gedaan en ik heb een paar interviews voor magazines voor de volgende dagen; ze vragen trouwens allemaal dezelfde vragen.

Ik sprong in de lift net op het moment dat de deuren dicht gingen, waardoor een ouder stelletje schrok.

''Sorry," hijgde ik, buiten adem van het weg rennen van de pers.

''Geen probleem kind. Ben jij dat meisje dat die TV show heeft gewonnen?'' vroeg de vrouw aan me, en ik knikte. ''Mogen wij je handtekening? Onze dochter is een grote fan.''

''Natuurlijk," ik glimlachte. ''Wat is haar naam?''

''Bailey," zei de man, en gaf me een stukje papier en een pen.

Voor Bailey,

Bedankt voor alle support!!

Liefs Rose Tresdale xxx

Ik was net klaar met schrijven toen de deuren open gingen op Mads' verdieping. Ik zei gedag tegen het stelletjes en liep de lift uit, joggend door de lange gang waar ik Madison tegenkwam.

''Oh hey, ik wilde net naar je kamer toe gaan! Heb ik mijn tas daar laten liggen?'' vroeg ik haar, en ze knikte.

''Ja, hij ligt op de bank. Pak hem maar, Nathan is er maar negeer hem maar, hij heeft een kater.'' ze lachte. ''Is er veel pers in de lobby?''

''Yeah, een hele hoop.'' mompelde ik. ''Gewoon negeren. De jongers zijn ergens in het restaurant, ik kom er ook zo aan.''

''Okay, tot zo!" riep ze, en sprong in de lift.

Ik zwaaide naar haar en liep verder de gang door naar haar kamer, de deuren tellend zodat ik zeker wist dat ik de goede had. Het is nogal ongemakkelijk als je de kamer van een vreemde in loopt...

''Aha," mompelde ik tegen mezelf toen ik aankwam bij de juiste kamer. Toen hoorde ik stemmen van binnen komen.

"Dus je hebt het gefixt? Geen problemen?'' vroeg een stem die ik wel herkende maar niet kon plaatsen.

''Ja, alles verliep zoals gepland. Ik kon makkelijk wegglippen en de verwisseling was nog gemakkelijker. We hebben geluk dat maar 1 iemand de resultaten wist en dat we hem konden omkopen..."

Is dat de stem van Nathan? What the hell is hier aan de hand?

"Haha, domme bitch wist van niets. Zag je haar gezicht toen de winnaar werd genoemd? Oh boehoe ik ben verslagen door de grote badboy, wist je dat mijn zusje dood is!"

"Oh, en vergeet niet dat ik Styles al maanden date en dat we het al maanden geheim moesten houden!" zei de eerste stem in een hele slechte imitatie van mij, en opeens realiseerde ik me wie dat was.

David.

Sneller dan je 'cheater' kan zeggen, had ik mijn telefoon gepakt en tegen de deur geduwd om het gesprek op de nemen.

"Ik kan nog steeds niet geloven dat het zo makkelijk was!" lachte Nathan. "Ik wist zeker dat we zouden worden gepakt! Nou ja, het was het waard. Wanneer krijg ik het geld?"

"Dat heb ik al verteld, je krijgt het snel, ik heb het nu alleen nog niet. Wanneer geld binnenkrijg, krijg je het zo snel mogelijk." zei David met paniek in zijn stem.

"Okay," Nathan zuchtte. "Zo lang je maar je mond houdt dat ik je hiermee heb geholpen. Het was meer werk dat verwacht, Madison daten en zorgen dat ze me hier mee naartoe zou nemen."

"Ja, ik weet het ik weet het. Wat ga je nu met haar doen? Ga je haar dumpen?"

"Ik weet het niet. Ze is aardig enzo, ik moet het gewoon nog even bekijken." waren ze aan het praten over Mads? Oké, nu is het persoonlijk. Het maakt niet uit dat het klinkt alsof ze de resultaten hebben gewisseld, kom aan m'n vrienden en ik zet het je betaald.

"Shit, ik kan maar beter m'n gezicht even beneden laten zien." en ik hoorde voeten naar de deur lopen.

Ik stopte mijn mobiel terug in mijn broekzak en rende een stuk terug de gang in, zodat het leek alsof ik net aan kwam lopen en David de kamer uit kwam.

"Hey David," zei ik zo onschuldig mogelijk.

"Hey Rose. Mads is net naar beneden gegaan als je haar zoekt." zei hij, en mijn gedachten bevroren. Als ik zeg dat ik haar heb gesproken, weet hij dat ik hier al ben geweest.

"Oh YEAHH, ik sprak haar net in de lobby. Mijn tas ligt nog in haar kamer." zei ik random.

"Oh okay, ik zie je later ." zei hij en ik knikte.

"Later,"

Toen hij weg was, wipte ik mijn mobiel uit mijn zak en smste ik Mads.

Als David het vraagt, ik sprak jou in de lobby, okay? Ik leg het later uit x

Voordat ik niet meer durfte, klopte ik op de deur en opende ik de deur en zag Nathan languit op het bed liggen.

"Boo," lachte ik, en zocht naar mijn tas.

"Au, kater hier," zeurde hij en ik hield mijn handen omhoog in verdediging.

"Ik zoek mijn tas, heb jij hem gezien?"

"In de keuken."

Ik keek rond en zag de tas op het aanrecht liggen, ik pakte hem snel op en gooide het aanhangsel overmijn schouder.

"Ontbijt is bijna over als je nog iets wil eten." riep ik over mijn schouder toen ik naar de deur liep.

"Thanks, ik sla het over denk ik," kreunde hij toen ik de kamer verliet en de deur achter me sloot.

Nu weet ik één ding. Nathan en David hebben geknoeid met de resultaten