The Mentor (One Direction)

Chapter One ♪ The Mentor

''Ik ben zo trots om hier naar beneden te kijken en jullie te verwelkomen...'' Dreunde de rector van mijn school vanaf het podium voor de school, toen hij weer één of andere saaie speech hield.

Ik draaide een pluk van mijn donkerbruine haar om mijn vinger, mijn ogen scanden de zaal naar iets wat mijn gedachten kon afleiden van de volslagen verveling.

''Rose... Rose! Rosemarie Tresdale!!'' Fluisterde mijn beste vriendin Madison Hastons terwijl ze in mijn zij prikte om mijn aandacht te krijgen.

''Wat? Oh, sorry. Was weer aan het dromen.'' Fluisterde ik terug, ik probeede mijn focus terug te krijgen.

''Ik vraag me af of hij de winnaars van de wedstrijd bekend gaat maken?'' Vroeg ze, enthousiasme overduidelijk in haar stem.

''Oh, Ik hoop het! Het zou geweldig zijn als we mee mochten doen!'' Riep ik een beetje te hard, ik kreeg een paar blikken van de leraren aan de zijkanten van de hal.

''Shhh!'' Zei een van de nerds achter me, en ik kreeg een trap tegen m'n stoel.

''Oh, wees zelf stil!'' Beet ik terug terwijl ik in mijn stoel hing. Ja, ik ben niet echt wat je zegt een 'brave leerling'. Ik bedoel, mijn cijfers zijn best goed, maar ik heb de slechte gewoonte om veel sassy comments te geven waardoor ik elke leraar boos maak. Samen, Madison en ik, staan we bekend als de 'badass gals'. De studenten hebben ons die naam gegeven. We zijn niet echt gemeen tegen mensen, alleen als je ons boos maakt.

''Nu, waar velen van jullie op hebben zitten wachten, meer informatie over 'The Mentor'!'' Kondigde Mr. Crowly, de rector aan. Daardoor schoot mijn hoofd omhoog.

Zie je, ik ga naar een muziekschool in het noorden van Engeland, en een paar maanden geleden ben ik uitgekozen om mee te doen in een nieuwe TV show genaamd 'The Mentor', waar 100 jongens en 100 meisjes voor 5 maanden bij een beroemde popster gaan wonen en die popsterren geven ons zanglessen en lessen voor ons imago.

De show zal voornamelijk gaan over ons leven met de sterren, en hoe het gaat met oefenen, en aan het einde van die 5 maanden nemen we een track op en gaat het publiek stemmen op hun favoriet, één meisje en één jongen. Simon Cowell draait de show, en de winnaars krijgen een platencontract bij SyCo. In principe worden zij dus beroemde zangers.

Het enige probleem is dat er meer dan 1000 mensen op onze school zitten. Je moet ouder zijn dan 14 jaar om mee te doen, dus dan blijven er 800 mensen over. en er kunnen er maar 200 meedoen. Aan de roddels te horen, zijn er 600 mensen geselecteerd. Dus ik heb 33% kans dat ik mee mag doen. zoals ze in the Hunger Games zeggen, may the odds be ever in your favour. Yep, ik ben een Hunger Games freak, don't judge.

Als we mee mogen doen, worden we over de hele wereld verspreid om met onze mentoren te werken. Bijvoorbeeld, de persoon die Big Time Rush krijgt gaat naar Amerika, de persoon die One Direction krijgt gaat naar Londen en de persoon die Rihanna krijgt gaat blijkbaar naar Frankrijk zodat ze zich kunnen 'concentreren'.

''Ik weet dat veel van jullie willen weten of jullie deel mogen nemen, en de lijst met mensen die mee mogen doen zal door de hele school hangen. Nog een fijne dag!'' Zei hij terwijl hij signaalde met zijn hand om te gaan kijken.

''Oh god Rose, Laten we gaan!'' Gilde Madison toen ze mijn hand pakte en me door een groep 12 jarige verdrietig kijkende kinderen trok. waarschijnlijk omdat zij niet mee mochten doen. arme kindjes, ik zou boos zijn als ik niet mee mocht doen.

''Kijk daar!'' Schreeuwde ik toen ik een lijst in de hoek zag. We renden ernaartoe voordat iemand anders eropaf kon en keeken over de namen.

''H... Hagrason... Hattings... HASTONS!! MADISON HASTONS! IK ZIT ERIN!!!'' Schreeuwde ze, en we deden onze happy dance.