Babası Ejder'i izlerken Ejder aklına gelen farklı türdeki hareketleri deniyor ve kendine özel bir hareket bulmak için çabalıyordu.
Aklına gelen ilk hareket patlamalı bir yumruktu. Yumruğunu sıktı ve enerjisini, daha doğrusu aurasını omzuna topladı. Sonra da yumruğunu ileri doğru savurdu ve omzuna biriktirdiği aurasını bir mermi gibi yumruğuna yönlendirerek dışarı saldı.
Yumruğundan parlayan gümüşi aura bir ağ gibi etrafa açıldı ve patladı. Ancak Ejder'in istediği şey bu değildi. O aurasının dağılmasını istemiyordu. Hedefe çarptığı anda patlayıp hedefini yok etmesini istiyordu.
O yüzden de bir kez daha denemek istedi ve hemen arkasındaki ağaca bir yumruk attı. Omzuna topladığı aura ağaca doldu ve Ejder'in yumruk attığı yer delindi.
(Ejder)-Tch! Patlamadı.
Ağacın delinmesi Ejder'in istediği şey değildi. Ağaç delinmişti ama hala yerinde duruyordu. Ejder'in isteği ağacın gövdesinin patlaması ve üstte kalan kısmın yere çakılmasıydı. Ama bu saldırıda öyle bir şey olmamıştı. Bu hareket yeterli çalışmayla Ejder'in istediği hale getirilebilirdi tabii ama Ejder bu hareketi doğru hareketmiş gibi hissetmiyordu.
Yapması gereken bitirici hareket bu değildi. Bu hareket dövüş ortasında kullanıp rakibi sakatlamaya daha yatkındı. O kadar da bitirici bir hareket değildi. Güçlü bile olsa zor durumda kullanılmak için o kadar yeterli değildi.
O yüzden de Ejder daha farklı şeyler düşünmeye başladı. Aklına bir sürü farklı hareket geliyordu tabii ama Ejder neredeyse tamamını kafada eliyordu ve başka şeyler düşünmeye çalışıyordu. Aklına gelen bütün saldırı şekilleri çok uğraştırıcıydı ve bir anda yapılabilecek şeyler değildi.
Öncesinde ya bir hazırlanma gerektiriyorlar ya da rakibi manipüle edip istenilen konuma veyahut şekle getirmeyi hedefliyorlardı. Ama o daha delice bir şey istiyordu. Gerçekten yıkıcı bir şey. İstediği şey rakiplerini zorda kalınca yenecek bir hareket değildi. Ya da onları öldürecek bir şey istemiyordu. Onları direkt olarak, geride en ufak bir parça bile bırakmadan "yok etmek" istiyordu.
Ama isteği bu yönde olmasına rağmen aklına o kadar efektif bir saldırı şekli gelmiyordu. Bunun üzerine derin derin düşünmesi gerektiğinin farkındaydı ama babası onu buraya getirip ondan bunu istediği için anında bir şeyler bulmak ve bundan kurtulmak istiyordu.
Babasıyla burada boş yere vakit öldürmektense birilerini dövmeyi daha mantıklı buluyordu. İşte tam da bu yüzden hızlıca bir hareket bulup bulunduğu noktadan kurtulmak istiyordu. Çünkü biliyordu ki eğer bugün bir hareket bulamazsa yarın yine buraya getirilecekti.
Böyle sıkıcı ve gereksiz bir şeye hiç gerek yoktu. Ama Ejder bir türlü istediği gibi bir hareket düşünemiyordu. Bütün hareketler için efor sarfetmesi gerekiyordu ve zorlu bir savaşta yorulmaya başladığında fazla efor gerektiren bir hareket sonu olabilirdi.
O yüzden aklına gelen tüm hareketleri geldikleri gibi eliyordu.
(Kaplan)-Sorun ne? Yeteneklerin mi çürüdü yoksa?
Kaplan uzaktan Ejder'e seslenip dalga geçmişti. Amacı Ejder'i biraz sinirlendirip bir şeyler bulmasını sağlamaktı ama her şeye kolayca sinirlenip şiddetle karşılık veren Ejder bu sefer oldukça sakin bir tepki vererek Kaplan'ı şaşırtmıştı.
(Ejder)-Hayır. Sadece yapabileceğim hareketler çok komplike. Savaş sırasında benim zararıma olabilirler.
"Sadece çocukları döverek savaş hakkında bilgin olduğunu mu düşünüyorsun? Sanırım bazen daha 1 yaşında olduğunu unutuyorum."
