Ejder sakin bir şekilde saldırısına koyduğu ismi söyledikten sonra her taraf sadece birkaç saniyeliğine beyaza boyanmıştı. Ama sonrasında her şeyin rengi tekrar yerine oturmaya başlamıştı. Tabii renkler yerine oturmaya başladıkça da Kaplan, çocuğunun ne kadar büyük bir tehlike olduğunu daha iyi anlamaya başlamıştı.
Başta ona sadece dahi bir canavar olarak bakıyordu ama şu anda düşünceleri bambaşkaydı. Ejder, sadece "canavar" denilerek açıklanabilecek bir güce sahip değildi. Bu gücün bir tanımı yoktu. Ona yalnızca akla gelmeyen ya da tanımsız şeyleri açıklamak için kullanılabilecek bir kelimeyle seslenebilirdi.
-Şey.
Ejder, bir "şey"di.
Açıklanamaz.
Tanımlanamaz.
Anlamlandırılamaz.
Kaplan'ın böyle düşünmekten başka çaresi yoktu çünkü şu anda gördüğü şey hayal gibi geliyordu. Ejder'in saldırısından sonra gözle görülebilen her yer, ama her yer dümdüz olmuştu. Ağaçlar, dağlar, tepeler ve daha niceleri.
Hepsi aşınmış ve dümdüz bir açıklığa dönüşmüştü. Geride en ufak bir şey bile kalmamıştı. Havada en ufak bir toz zerresi bile yoktu. Ve Ejder'in bu kadar çılgın bir yıkım yapabilmek için yaptığı tek şey tüm enerjisini açığa çıkartmaktı.
(Kaplan)-Ejder.
Kaplan sakin bir ses tonuyla Ejder'e seslendi ve Ejder oldukça mutlu bir şekilde babasına döndü ancak o anda bedeni bilinmeyen bir duyguyla kaplandı. Daha önce hiç bu duyguyu yaşamamıştı. Bedeni istemsizce titriyordu.
Hissettiği şeyin ne olduğunu bilmiyordu ve güzel bir şey olmadığından emindi. Babasından gelen bu ağır baskı boğazını kurutuyordu.
Babasının gözlerine baktı ve anlam veremeyeceği kadar büyük bir öfke gördü. Babasının gözleri kocaman açılmıştı ve parıldıyordu. Dişlerini kırmak istercesine sıkıyor, sert nefesler alıyordu. Ejder babasını daha önce hiç bu kadar öfkeli ya da korkutucu bir şekilde görmemişti.
Kaplan yavaşça elini kaldırıp Ejder'i işaret etti ve baskıcı bir ses tonuyla...
(Kaplan)-BİR DAHA... ASLA... O HAREKETİ... KULLANMAYACAKSIN!!! YOKSA SENİ PARAMPARÇA EDERİM!!! ANLADIN MI BENİ!?!?!?
Babasının bu baskıcı tavırlarına hiçbir anlam verememiş olsa da şu anda onu reddetmesi için bir sebep yoktu. Hatta reddederse babası gerçekten dediğini yapıp kendisini parçalarmış gibi hissediyordu.
(Ejder)-Tamam. Ama bu kadar yükselmene gerek yoktu sanki.
(Kaplan)-Kapat çeneni ve eve defol! HEMEN!!!
Ejder babasından çekindiği için lafını ikiletmedi ve uçarak oradan uzaklaştı. Kaplan derin bir nefes alarak kendisini sakinleştirmeye çalıştı. Aslında bu duruma sinirlenmesinin tek nedeni Ejder'in yıkıcı gücüydü.
Bu hareket zor durumda kullanmak için fazlasıyla güzel bir hareketti. Sadece bu hareketin sonuçları çok büyük olabilirdi. Bu kadar geniş bir saldırı ile Ejder'in sevdiği insanlara zarar vermemesinin imkânı yoktu.
Kaplan'da bunu düşündüğü için bu harekete izin vermek istememişti. Bir yandan Ejder'in bu kadar güçlü olması onu heyecanlandırmıştı ama bir yandan da korkutmuştu. Ejder daha 1 yaşında olmasına rağmen aşırı derecede şiddet bağımlısıydı ve ileride bu durumun büyüme ihtimali vardı.
Bu durum büyürse ve Ejder daha da şiddet bağımlısı biri haline gelirse kesinlikle sevdiklerine zarar verirdi. Ve bu yüzden de derin bir pişmanlık duyup aklını yitirebilirdi. Tabii bu sadece bir tahmindi ama kimse olmayacağının garantisini veremezdi.
