Dashni N'gjysmë✔

13.

"Nelson? Miku im! Ku je mor shok?"-i foli Aleks.Nelson u ngrit dhe e perqafoi.Ne ate cast,ne reagimin e Ajland,dukej se ky i fundit e pa Nelsonin.Por sapo nisi te thoshte dicka,Ajland u largua.

"Aleks? Ti ketu?"-ia ktheu Nelson,"Punon me Klean?"

"Po.Prej pak kohesh.S'te ka thene? Sa i gezuar jam t'ju shoh te dy.Bashke jeni ende apo jo?"-pyeti Aleks.Heshta per te kuptuar se deri ku do shkonte kjo marrezi.Pergjigja e Nelsonit ishte e pritshme,por e trazoi edhe me teper situaten.

"Patjeter!"-dhe me kapi prej beli e me puthi ne qafe.Ndjeja neveri,por me duhet te luaja rolin.

"Epo Kle,mund ta mbyllesh per sot.Se dija qe do vinte Nelson,keshtu s'do te kisha ngarkuar kaq shume.Shihemi neser!"-mu drejtua Aleks.

"Mik,gezohem shume qe te pashe.Qofsh mire!"-u takuan me njeri-tjetrin,teksa une dola me Nelsonin.

"Eja ikim bashke! Makinen merre neser.Aleks po na sheh nga siper"-hodha syte pa u vene re,por ishte e vertete.Hipa ne makinen e Nelsonit dhe u nisem.

"Cfare dreqin bere? Cfare kerkon ende?"-pyeta,pasi kishim bere perafersisht 15 minuta rruge e s'po dija se ku po shkonim.Ai ndaloi makinen dhe mu drejtua.

"Te kerkoj ty"-me terhoqi afer vetes dhe me puthi ne buze.

Nuk kisha me fuqi te guxoja,te veproja e te ndaloja gjithcka qe po me ndodhte.Jeta ishte kthyer ne nje loje shume te veshtire,ku zemra me pengonte ta fitoja.Kjo e fundit po me dilte nga kraharori duke bucitur si e cmendur.

E afrova edhe une e nisa ta puth me dashuri.Ishte e gabuar,por e doja.Do mbaronte,por po e shijoja.Ne nje moment,Nelson nisi te preke ne gjithe trupin duke me rrenqethur te gjithe qenien.Mbaja syte e mbyllur dhe po shijoja cdo detaj qe me kishte munguar nga ai.

"Nelson,prit"-thashe nje moment,por ai s'po mund te ndalonte.

"Te lutem!"-i peshperita dhe ai ndaloi.Mbante ende duart ne fytyren time e me pa ne sy.

"Klea une te dua! Te dua shume.Te gjitha keto i kam perjetuar vetem me ty ne kete jete.Bella eshte nje gabim.."-e ne ate moment mora fryme thelle.Mbertheva kemishen e dola nga makina.Kishim ndaluar buze detit dhe ishte pak ftohte.

"Kle,mos bej keshtu.Sa here permend Bellen,ti largohesh.."-me tha.

"Si pret te reagoj? Ajo eshte motra ime dhe ti je burri i saj.Cfare reagimi tjeter te kem?"-ia ktheva rende.U afrua tek une,duke me hedhur kraheve nje xhakete.

"Me ler te te shpjegoj njehere e mire.Fundja,eshte zgjedhja jote.Nese une sipas teje jam fajtori,atehere je e lire te me lesh sot dhe pergjithmone.Ndoshta pas kesaj s'do te te meritoj.Por nese ti mendon se une kam te drejte,me premto dicka..."-mori fryme thelle e me pas mbeshtolli serisht fytyren time me duart e tij duke me pare ne sy.

"Me premto qe do e mbajme gjalle dashurine tone ashtu si para pak minutash. Dhe sigurisht sic ishim para disa muajsh.."-me tha.Tunda koken,por serisht ndjeva nje ndjesi frike.Me kapi doren dhe me shoqeroi te makina.Jashte ishte ftohte dhe brenda do flisnim me mire.

"Atehere,"-shfryu duke lehtesuar frymemarrjen,"E njoha Bellen pak para se ti te nisje pune ne ate kompanine italiane qe e prisje me padurim. E dija qe do e fitoje e isha i bindur me jeten time qe ti e meritoje ate vend pune.."-nisi Nelson te tregonte.

"Nuk shkova.E fitova,por zgjodha te mos shkoje pa ty."-i drejtohem sinqerisht.Ai buzeqesh lehte dhe vazhdon te tregoje.

"Teksa prisja qe te me shkruaje se ishe pranuar dhe se te nesermen do shkonim bashke,isha i ulur ne nje kafene.Ishte nje bar kafe ne periferi,nje ambjent i vogel,me pak njerez,kafe te mire dhe nje arome e ngrohte.Ishte nje vend ne fakt qe kam dashur gjithmone te te coj ty.Por shpeshhere e gjeja veten me 3 cuna te tjere,"-qeshi pak per te lehtesuar situaten e sikletshme te asaj c'ka po tregonte.

Ishte hera e pare qe po bisedonim aq qete.Kisha mbeshtetur koken tek sendilja dhe isha rehatuar duke e degjuar me qetesi.Isha vertet e lodhur e ndoshta kjo bisede kishte marr mjaftueshem stres deri me sot.Vazhdova te qendroja ashtu e perqendruar,duke e pare ne sy e duke degjuar historine qe me ndryshoi jeten.

"Megjithate,shkoja rralle.Me kujtohej ndoshta njehere ne muaj si vend a ndoshta me rralle dhe isha me i qete te perfundoja shkresa e letra pikerisht ne ate ambjent...e pra.Ate nate kur po te prisja ty,nuk mendova te te shkruaj.Ndoshta jeta kishte vendosur te te godiste e nuk do te kishin pranuar dhe mendova se do ishte me mire te me tregoje vet edhe ne rastin me te keq...prita pak.1 ore.2.Mora dhe 1 kafe tjeter ate mbremje te vone,pasi edhe shkresat per te nesermen nuk kishin fund.Isha i detyruar ti perfundoja ate mbremje..aty,"-e tani vendosi duart ne fytyre duke marr edhe njehere fryme thelle.

"Aty erdhi Bella.Nuk e njihja,as qe e kisha pare ndonjehere.Per cudi,motren s'ma kishe prezantuar sikurse as ti se njihje tim vella. Fati ndonjehere luan nje loje te keqe,kur disa detaje te thyejne zemren..por nuk u hutova,as qe e pashe,pasi isha i fokusuar tek puna.Ajo u ul ne tavolinen perbri,nje vend i cili kishte divanin e perbashket e 2 tavolina.Praktikisht 'ishim ulur bashke',por prap nuk bera ze..." Po e degjoja pa asnje reagim per te pritur pjesen kulminante.

"Aleks,"-me tha.Nuk ktheva koke,pasi s'isha une.Me pas u afrua dhe me foli me afer...E di qe nuk je Aleks,por a mund te me ndihmosh?"  Nje pjese historie qe Bella ma kish treguar me te qara e deri me tani asnje fragment ndryshe.Por...

"Aleks me la.Me genjeu.Me tha se nuk do dilnim sot,pasi do punonte vone ne zyre.Shkova tek kompania e tij per ti bere nje surprize,por ai po punonte me nje vajze qe po i vardisej.Mu erren syte,menyra se si ajo vajza i afrohej...e nje histori e gjate per Aleksin ate mbremje me shoqeroi e per rreth 1 or e gjysme tjeter.I kerkova leje e bera te ngrihem,por me kapi nga krahu.."

"Mos me ler dhe ti.Te lutem! Une dua te jem e lumtur.A do martohesh me mua?-me tha.Shtanga e ferkova veshet.Ajo e perseriti pyetjen duke me bere te kuptoje qe nuk e kisha nga kafet e teperta..."

"Pra,ime moter te propozoi?"-i fola butesisht.

"Me propozoi dhe me puthi.Realisht nuk dija si te reagoja.Bera te iki,por serisht nuk me la.I tregova se kam dike ne jete e se s'mund ta lija.I vura fajin pijes,por ajo nuk kishte pire.Roli i te pikelluares e bente te dukej e pire..ajo c'ka ndodhi me pas ishte fakti qe ajo erdhi ne pune.Me ndoqi,m'u desh ta lija punen per te mos u bere gazi i botes.Reagimet,gjestet,menyra se si donte t'me merrte prane vetes ishin te frikshme,por..."

As Nelson s'mund te fliste me e as une s'munda te degjoje.Mbylla syte ndonese lotet me rridhnin.Ndoshta s'isha gati per kete histori qe duket qe ende ka mangesira dhe eshte gjysme.