MÜDÂNÂ

1. KIRIK HAYATLAR

Selam! Uzun zamandır yazmayı düşündüğüm kurguma
sonunda başladım. İlk kurgum olduğu için olabilecek
tüm yanlış ve hatalarım yüzünden şimdiden kusura bakmayın. Umarım seversiniz!
(Yazım tarihi: 27.02.2023)
⭑๋࣭ ⭑๋࣭ ⭑๋࣭ ⭑๋࣭ ⭑๋࣭ ⭑

Keyifli okumalar dilerim!

Şarkı Önerisi
Grouper - Poison Tree

Evdeydim. Ama evim değildi burası,evim gibi hissettirmiyordu. İnsanın evi dört duvar bir yer değildi; insan nefes alamadığı,içindeki kırıkların camlarını daha derine batıran,canını yakan yere evim demezdi. Diyemezdi.

Düşündüğüm şeyleri annem olan kişiye açıklamalıydım. Ya da söylediğimde pek umrunda olmayacak bir şeyi açıklama gereği duymamalıydım. Yine de söylemeye karar verip odamdan çıkıp salona doğru ilerlerken annemin gerçek ailesiyle olan kahkaları kulağıma doldu. Gerçek ailesi onlardı ben değildim,ya da en son 5 yaşındayken gördüğüm babam değildi. O zaten benim için hiç olmamıştı. Annem, babam bizi bırakıp gittikten sonra daha önce de olduğu gibi istememişti beni.

Ben yasak ilişkiden doğan bir çocuktum ve istenmemem gayet normaldi. Annem bana hamile olduğunu dedeme söyledikten sonra dedemin zoruyla beni doğurmuş aynı zamanda zorla babamla evlenmişti. İkisi de birbirini sevmediğinden birbirlerine katlanamaz, kavga edip dururlardı. En sonunda çekip giden kişi babam olacak adam olmuştu.

Annem beni dedem sayesinde bir şekilde büyüttükten sonra kız çocuğu olan bir adama aşık olmuştu. Adam da karısından ayrıldığından hemen annemi bulmuş ve evlenmişlerdi. Bunları anlatması kolay ama yaşanılan şeyler de keşke bu kadar kolay olsaydı...

Salona gelince annemin karşısına dikilip "Konuşmamız gereken bir şey var." Diye söyledim. Başını aşağı yukarı salladıktan sonra oturduğu yerden kalkarken kocası ve biricik kızının gözlerinin üzerimizde olduğunu biliyordu. O önümden yürüyüp mutfağa geçerken ben de onunla beraber mutfağa girdim.

Masanın yanında duran sandalyelerden birini çekip oturduktan sonra "Konuş bakalım derdin neymiş" diye söylendi. Bende hemen oturduktan sonra konuşmaya başladım. "Ben artık kendime ait bir evim olmasını istiyorum. Hatta evimi tuttum bile. Artık sizinle yaşamayacağım, üçünüz mutlu mesut beraber yaşayabilirsiniz." Söylediklerime kaşlarını çatıp şaşırsa da belli etmemeye çalıştı.

"Tamam." Dedi hiç umursamadan "Git yaşa kendi evinde mutlu mesut" Söyledikleri artık eskisi kadar canımı yakmıyordu ama şuan söyledikleri neden bu kadar içimi acıtmıştı? İnsan çocuğuna 'Git' der miydi? Dermiş...

Sandalyesini geriye çekip kalktıktan sonra mutfaktan ayrıldı bense öylece arkasından bakakaldım. Bu kadardı bitmişti her şey ve söylediğim şeyler 2 dakikamı bile almamıştı.

Bende mutfaktan çıktıktan sonra zaten topladığım ve yarısı bavulda yarısı kutularda olan eşyalarıma baktım sadece kıyafetlerim,ayakkabılarım,yüz ürünlerim ve kitaplarımı götüreceğim için pekte eşyam yoktu. Son kez yatacağım yatağa uzandım. Tavanı izlerken telefonuma düşen bildirimle yattığım yerden doğruldum.

Tabii ki de mesaj tek arkadaşım,dostum Nehirdendi.

Nehir: Elfida! Yarın sana yardıma geliyor muyum eşyalarını taşımaya?