Satır aralarına yorum yapmayı ve bölümü oylamayı unutmayıınn, diye de klasik hatırlatmamı yapayım!
⭑๋࣭ ⭑๋࣭ ⭑๋࣭ ⭑๋࣭ ⭑๋࣭ ⭑
Keyifli okumalar dilerim!
Şarkı Önerisi
Farazi - Sandığımdan Herkes Babam Gibi Gülecek
● ● ●
Hani tek başımızayken böyle konuşmayacaktık? Bu sözler basitti ama benim kalbime bir ok gibi saplanmıştı. O kadar açıyordu ki kalbim, oku çıkarsam yaram kanayacaktı çıkarmasam sancıyacaktı. Bundan sonra ne desem de işe yaramazdı.
Lalügüzaf'tı bu sözlerim.
Beni durdurmamıştı. Hiçbir şey sormamıştı. Onun içinde öylesine biriydim artık ben. Yüzüme bir yabancıya bakar gibi bakıyordu.
'Kor Dudak'lısı' değil miydim ben onun?
'Arkanı dönme Elfida!' dedim kendime. 'Sadece sus ve çık o odadan.' Çünkü biliyorum, arkamı dönersem eğer onun duvar gibi sert ve duygu barındırmayan yüzünü görünce pişman olacağım bunu yaptığıma.
'Neden yapıyorsun bunu?' diye sorsaydı en azından...
Ama sormadı.
Arkamı döndüğüm sırada avucumun içine yuvarladım parmaklarımı. Yürüdüm ama bu odadan çıkarken hiç böyle çıkacağımı tahmin etmezdim.
Sonunda kendimi koridora attığımda hiç yüz yüze gelmek istemeyeceğim kişiyle yüz yüze geldim.
Gediz.
Beni görünce öyle şaşırmıştı ki, ben bile yaşayıp yaşamadığımı sorgulamıştım bir anlığına. Kormadım ya da paniğe kapılmadım. Üstüne yürüdüm.
"Sen," diye fısıldadı, "Sen nasıl buradasın?"
"Geberip giderim sandın değil mi?" dedim kaşlarım havaya kalkarken.
Bana iyi gelecebilecek birini bulmuşken, onun yüzünden kaybetmiştim. Gözüm hiçbir şeyi görmüyordu ve onun içimde yarattığı korkuyu da kovacaktım.
İşaret parmağımı kaldırdım ve ona doğru tuttum.
"Bundan sonra Gediz Şahin," dedim dişlerimin arasından konuşurken. "Benden kork. O kadar kork ki beni olduğun bir ortamda gördüğünde, aynen az önceki gibi öldüğümü düşün, ta ki beni görüp şaşırana kadar."
Bakışlarının öfkeye büründüğünü görebiliyordum.
"Bu sözlerin hiçbir anlamı yok Elfida," dedi beni ciddiye almazken. "Sen beni salak mı sanıyorsun?"
"Beni o yanan kulübede bırakıp öldüğümü sanarken, şimdi karşına geçince büyük bir şok geçirdiğine göre..." dedim dudaklarım alayla kıvrılırken. "Evet salaksın."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÜDÂNÂ
Novela Juvenilİnsanlar, içindekileri kimseye anlatamadan mutlu görünmeye çalışırdı. Ama o içinde sakladıkları bir süre sonra içlerini çürütürdü. Onlarda birilerine anlatıp geçer sanırdı. Sahi anlatınca geçer miydi? Unutulur muydu yaşanılanlar? O da herşeyini an...
