MÜDÂNÂ

19. ELLERİ ELLERİME

Keyifli okumalar dilerim!

Bölümü oylamayı ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın!

● ● ●

Rüzgarın uğultuları kulaklarımda, sıcak nefeslerim bile beni ısıtmıyorken bir el aradım.

Sıcak bir el.

Benim ellerim hep soğuktur. Ben kendimi doğdum doğalı böyle bildim. Bazen benden büyük bir insanın eli elime değdiğinde irkilerek elini çekerdi. 'Kızım, senin ellerin niye buz gibi? Donmuşsun sen...'

Buz gibi.

Ben bilemezdim o yaşımda ne cevap vereceğimi. Öylece bakardım. Hatta o ana kadar biri bana söylemese bilemezdim elimin soğuğunu.

Yaşarken de böyle değil midir zaten?

Çocukken oyuncağın yoktur sonra biri çıkar karşına der ki "Senin oyuncağın yok mu?" Yok. Hiç olmadı. Ama kimse de daha önce yüzüne vurmadı bu gerçeği. Gençken okuldaki arkadaşların, "Senin baban yok mu?" der. O ana kadar babanın yokluğunu iliklerine kadar hissetmediğini anlarsın. Ezilir kalırsın o hissin altında ve cevap bile veremezsin.

Ayağımın altındaki çamur bataklık olsa da çekse beni içine şimdi. Mezarlığın kara toprağı yarılsa da mezar olsa bana. Bataklıkta boğulmak daha iyi bir fikir Elfida. Çünkü kimse benim mezarıma çiçek dikmez bilirim.

"Elfida!"

İçinde boğulduğum kuyudan bir ses çekip çıkardı bedenimi. Elleri ellerime'ydi şimdi. Sıcak avucunu elime öyle bir bastırdı ki soğuk beni terk etti.

"Arkamı döndüğümde yanımda yoktun. Bir daha ben elini bıraksam da sen bırakma tamam mı sevgilim?" dediğinde parmakları bir tüy gibi yanağımdan geçip gitti.

"Hıhım." diyebildim.

Dudakları kulağımı teğet geçtiğinde "Özür dilerim." diyerek fısıldadı.

Buradaki insanlar buraya bir mezar kazmaya gelmişti ama bu mezar benim için kazılmıştı sanki. O yazılar gözümün önünden geçerken tekrar ürperdim. Alen'in elini daha sıkı kavradığımda mezara diktiği gözlerini bana çevirdi. 'Bir şey mi oldu?' der gibi baktığında 'Gidelim.' diyen gözlerle baktım. Anlamış olduğundan emin değildim.

Gözümün önünde Gediz'in beyaz kefene sarılmış bedenini gömdüler. Her toprak atıldığında bir ses duydum tozlanmış geçmişten. İlk başta her şey güzelken bir anda kopuyordum herkesten. Gediz beni kaçırıyordu, kulübeye götürüyordu, son konuşmasını yapıyordu ve zipposunu ateşle buluşturuyordu. Bu kadar mıydı yani?

Hayır.

Babasını görmezden gelmeye çalışsam da onun bakışlarının bende olduğuna emindim. Bir insan babasına benziyorsa onun gibi olur muydu? Acımasız, zalim, bencil. Evet, Gediz babasına benziyordu. Nalan'ın ise bana ilk ve son kez gösterdiği yüzü beni şoka uğratmıştı. Ve evet, Nalan da babasına benziyordu.