Diş Hekimliği okumak için, Daegu'daki ailesini bırakıp Seul'e gelen Kim Taehyung'un hikayesi...
|Taejin|
Bu kurgu @Taejinaski nın isteği üzerine yazılmıştır. Zor bir dönemden geçtin ve bunu biraz da olsa atlatabilmen için elimden geleni yapacağım...
Taehyung okuldan sonra Seokjin ile buluşmak için çok heyecanlıydı. Ama şimdi heyecanlı olmasına rağmen, dimdik durarak emin adımlara göl kenarına doğru yürüyordu.
Etrafına baktığında Seokjin'i görememişti, o yüzden bir banka oturup onu beklemeye başlamıştı.
Birkaç dakika sonra arkasındaki çimlerden gelen sesler üzerine kafasını döndürdüğünde, Seokjin'in gülümseyerek kendisine doğru geldiğini görmüştü.
"Yine buradasın?"
"Nasıl yani?"
Seokjin pot kırdığını anladığı için gözlerini Taehyung'dan kaçırmıştı.
"Tamam... Utanma. Hadi oturalım."
İkisi birlikte banka oturdukları zaman, Seokjin en sonunda dediği şeyden kaçamayacağının farkına varmıştı.
"Ben seni burada görmüştüm Taehyung. O yüzden öyle söyledim."
"Ne zaman gördün?"
"Biz daha tanışmamıştık. Okulun ilk günüydü... O zaman gördüm. Küçük bir çocuğun topunu arıyordun."
Taehyung o zaman izlendiğini bilmeden küçük çocukla ilgilenmişti ve Seokjin'den böyle bir şey duyduğundan dolayı yanakları kızarmıştı.
"Anladım..."
"Çocukları sever misin?"
"Evet... Çok severim. Onlar ve hayvanlar, bu dünyadaki en masum canlılar. Onlarla ilgilenmek ya da oynamak beni çok mutlu ediyor."
"Sana ciddi bir şey söyleyeyim mi?"
"Tabi?"
"O zaman bence sen çocuk doktoru ol. Onlarla ilgilen. Zaten çocuklar dişlerini çok çürütür, hem onları da çok sevdiğin için mesleğini daha mutlu bir şekilde yapmış olursun."
Taehyung daha önce böyle bir şeyi hiç düşünmemişti. Bu yüzden Seokjin'i dinleyip onun fikrini düşüneceğine dair karar vermişti.
"Aslında bu daha önce hiç aklıma gelmemişti. Teşekkür ederim, düşüneceğim..."
Taehyung ile sohbet etmek isteyen Seokjin, yine ona soru sormaya karar vermişti ve gülümseyerek konuşmaya başlamıştı.
"Baban ile iyi anlaşır mısın?"
"Evet. O ve annem bu dünyadaki en değer verdiğim insanlar. Her zaman benim derdimi dinleyip bana yardımcı olmaya çalışırlar. Hep bana destek olurlar. Buraya okumaya gelmeyi istememiştim aslında, ama onlar Daegu'dan gitmemi ve yeni insanlarla tanışıp onlarla arkadaş olmamı söylediler. Özellikle de burada okumamı çok istediler. Onlar sayesinde buradayım diyebilirim..."
"Anladım... Çok seviliyorsun Taehyung. Bunun kıymetini bil."
"Ama sen de seviliyorsun ki. Baban var, çocuklar var. Belki tanımadığım başka arkadaşların da vardır."
"Sen?"
"Ne ben?"
"Sen, beni seviyor musun peki?"
"Evet... Sevmesem şu an bu şekilde sohbet ediyor olmazdık. Sen de çok samimi birisin. Senin de kıymetin bilinmeli."
Taehyung'un söyledikleri yüzünden yüzü kızaran Seokjin, onun güzel gözlerine bakmaya çekinir olmuştu. Bu kadar içten ve samimi konuştuğu için ona imrenmişti. Çünkü bir an, kendisine aynı samimiyeti veremediğini düşünmüştü...
Ama sonra, 'sen de çok samimi birisin. Senin de kıymetin bilinmeli.' dediği aklına geldiği için, mutluluktan gözleri dolmuştu.
"Özür dilerim. Yanlış bir şey mi söyledim? Neden böyle üzüldün?"
Taehyung, Seokjin'in gözünden akan yaşları fark ettiği için, korkarak Seokjin'in elini tutmuş ve onun önüne eğdiği başına doğru eğilerek, gözlerine bakmaya başlamıştı.
"Biliyor musun Taehyung?"
Taehyung kafasını iki yana sallayarak cevap vermeden, Seokjin'in diyeceği şeyi beklemeye devam etmişti.
"Tanıştığımızdan bu yana kalbimi hızlandırıyorsun ve ben senin güzel bakışlarının ve sarf ettiğin güzel kelimelerin altında eziliyorum... Neden böyleyim?"
Seokjin'in dediklerinden sonra şok içinde kalan Taehyung, ona doğru uzanarak göz yaşlarını silmişti.
"Aslında bunun cevabı çok belli Seokjin... Ve ben de sana karşı aynı duygular içerisindeyim."
Seokjin'in kara gözlerine bakarak konuşmasını bitiren Taehyung, onun yanından kalkarak yurda doğru yürümeye başlamıştı.
Onun kendisine dürüst davranıp hissettiklerini söylediğini gördüğü için, kendisi de Seokjin'e karşı içten bir şekilde konuşup, hislerini söylemişti. Ama heyecanına yenik düştüğü için kalkıp gitmek zorunda kalmıştı.
Arkasında, bu sefer elini kalbine götürerek mutluluktan ağlayan bir adam bıraktığını bilmeden...
ULAN ERİDİM BİTTİM BE BURADA! TÜKETTİNİZ LAN İKİ BÖLÜMDE!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Resim koymazsan olmaz dedim kendi kendime. Kqnsbjskanbsdh
Umarım beğenmişsinizdir. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. Diğer bölümde görüşürüz. Kendinize iyi bakın. Sizi çok seviyorum... ❤️👋
