Vincent's.
Hi, siguro naman kilala niyo na ako? I am Vincent Gamboa, call me Vince. And you know? Ako ang pinakagwapo sa buong mundo. I can collect more than thousands of chix sa pagpost ko lang ng isang picture ko on my Facey Gram account.
I always pull pranks on my tutors. HAHAHA. Ang saya saya nilang paglaruan. From glueing their things on my study table, drawing things on their faces and more. Kahit anong turo nila sa akin ay wala akong matututunan. I hate this course.
I want to be an architect, pero bawal. My parents want me to become a doctor, a neurosurgeon to be exact.
"Vincent! Lumabas ka nga ng kwarto mo!", singhal ni Mom mula sa labas ng pintuan ko. I did something nanaman.
I open my door and talked to her. "What?", I asked her coldly kahit alam ko naman kung bakit niya ako tinawag.
"We hired more than 20 people to teach you, hindi para paglaruan mo!", galit na sabi ni Mom.
"You should respect them! Nagpapakahirap kaming maghanap ng tutor mo.", dagdag pa niya.
"I never asked you to give me a lot of tutor. I never need one.", I smirked at her. Napabuntong hininga nalang siya sa sinabi ko.
"Go out and come with me. Say sorry to your tutor!", mariin na sabi niya. Napailing nalang ako at lumabas. Pumunta ako sa sala namin at umupo. Nakita ko doon ang bagong tutor ko na noong isang araw lang nila nakuha.
"Ma'am, tell me everything he did to you.", kalmadong sabi ni Mom sa tutor ko.
"Doctora, lahat po ng mga gamit ko ay sira sira na. Pinaggugupit niya po lahat ng bag at gamit ko sa loob. Glinue niya rin ang aking buhok kaya ito ang kinalabasan, doctora.", naiiyak niyang pinakita ang kanyang buhok na nilagyan ko ng glue. Hindi ko naman alam na gugupitin niya pala ito.
"VINCENT!", singhal ni Dad. "Ano bang nasa isip mo at bakit mo naman ginawa yan sa tutor mo?!", dagdag pa niya.
"We're so sorry, ma'am. We will give you extra payment for what my son did to you, but please don't spread this to others.", paumanhin ni Mom sa tutor ko. If my tutor will leak this on social media, our family will fall. Ikakahiya ako ng buong Gamboa clan namin. Pero I'm not scared at all kasi mawawala ang Gamboa sa pangalan ko at hindi na nila ako magiging anak, and after that, I am free to do whatever I want. Dahil may Gamboa sa pangalan ko, I never get my freedom, since the day I was born.
"Again, we are so sorry. Please accept our apologies, ma'am.", pasensya ni Mom and give the cheque to her. Sweldo niya ay 50k every month pero di siya nagtagal ng isang linggo because of what I did. My mom added 100k para tumahimik lang ang tutor ko. See? My parents will do everything para hindi masira ang image ng pamilya namin.
"Vincent, say sorry to your tutor.", utos ni Mom na parang isa akong 8 years old na bata.
"I'm sorry.", walang ekspresyon na sabi ko sa tutor ko. Hindi na siya sumagot dahil naiiyak na siya. I just sighed and went back inside my room What a waste of time!
I slammed my door and lay on my bed. "Napakaplastik.", I murmured.
Napakuha nalang ako sa cellphone ko at naglaro ng Call of Duty. I don't have friends or what. Simula bata ako, nasa kwarto lang ako palagi. Home school lang ako sa buong buhay ko. I never made friends with the strangers. Kapag naman aalis ako ng bahay, may mga bodyguards akong kasama. As I've said, I never feel being free. I never tasted my freedom.
"Vincent!", singhal ni Mom mula ulit sa labas ng pinto ko. "Let's talk!", dagdag pa niya.
I opened the door. "What again?", iritadong tanong ko.
"What's wrong with you? Bakit nagiging ganito ka? We gave you all you need and we raised you well. Tell me, saan kami nagkulang?", halos maiyak nalang si Mom sa sinabi niya.
"Marami kayong kulang.", I said. Biglang lumapit sa amin si Dad and punched me. I felt my cheeks got hurt and I tasted my blood from my lips.
"We gave you everything and we never failed to give you shelter, foods, clothes and other stuffs!", singhal ni Dad na siyang nagpatawa sa akin.
"You gave me everything, yes. But you never gave me your love. Your love and freedom. Pinilit niyo pang kunin ko ang course na ito. At hindi niyo pinaparamdam sa akin na mahal niyo ako. You only feed me because I am the only heir of your fucking hospital!", I shouted. Kitang kita ko ang pagkagulat ng mga mukha nila sa sinabi ko. Agad naman akong sinampal ni Mom.
"Wala kang utang na loob!", umiiyak na singhal niya. "You're such a disgrace to our family! Sana hindi ka nalang namin naging anak.", dagdag pa niya.
I chuckled. "I never wished to be your son.", mariin na sabi ko at kita ko ang galit na galit na ekspresyon sa mukha nila. "Mas tatanggapin ko pang maging pulubi ako kaysa maging parte ng Gamboa! I fucking hate this fucking name!", dagdag ko pa at padabog na pumasok sa kwarto ko.
It's true. I never wished to be their son. Mas gugustuhin ko pang maipanganak sa simpleng pamilya lang dahil mukhang mas masaya pa iyun at mas may kalayaan ka pa. Being a Gamboa is fucking hard. If you are a Gamboa, you need to be perfect. Plus, you need to continue the culture, na maging doctor ka kasi para ikaw ang magmamana ng ospital na naipatayo sa bawat sulok ng Pilipinas.
"I hate this fucking life.", I cursed.
Pinagsusuntok ko ang malaking pucnhing bag sa gilid ng kwarto ko. Lagi ko itong ginagawa. Kapag nagagalit ako o nalulungkot ako, dito ko binibuhos lahat ng galit ko.
Pagkatapos ko suntukin ang punching bag ko ay bumigat na ang mga mata ko ng makahiga ako sa lapag.
Everything went black.
.
.
.
"Vincent!", nagising ako ng may tumawag ng aking pangalan.
Nagulat ako dahil sa lapag nga pala ako nakatulog kagabi. Nahirapan akong gumalaw kasi nakakangalay yung posisyon ng pagtulog ko. Potangina nagcacramps pa ako.
"Vincent, open the door!", sigaw ni Mom. Pinilit ko paring tumayo kahit sobrang sakit ng katawan ko, especially my back. Nagstrestretching ako habang papunta sa pinto upang buksan ito.
"What again? You're so loud.", iritadong sabi ko pagkabukas ko ng pinto.
"We have a visitor.", masayang sabi ni Mom. I expect na hindi ito visitor. This is my new tutor.
I followed her while yawning. Inaatok pa ako at ang sakit pa ng katawan ko dahil sa lapag ako nakatulog.
"Vincent, meet your new tutor.", nakangiting saad ni Mom.
Agad naman akong napatingin sa bagong tutor ko. Hala pota! Ang ganda niya. Agad naman akong umayos ng tayo at nilinis ng maigi ang mukha ko.
"She will teach you starting tomorrow.", dagdag pa niya. "Say Hi to your new tutor.", sabi ni Dad kaya agad akong napalunok.
"H-Hi.", nahihiyang saad ko sa kanya. She smiled at me na nakapagpatigas ng alaga ko. What the fuck.
"Hello.", tumayo siya at lumapit sa akin. Inilahad niya ang kamay niya. "Elizabeth.", sabi niya.
Inabot ko ang kamay niya at nakipagshake hands. "V-Vincent.", nauutal na sabi ko.
She smiled and went back to her sit. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Natanggal ang angas ko doon ah.
Natigilan ako sa kinatatayuan ko at nakatitig lang sa kanyang mala anghel na mukha. Vince, this is not you. Wake up. Be cool, act cool.
"See you tomorrow.", malamig na sabi ko kay Elizabeth and acted normal. I went inside my room at doon ko na naibuga lahat ng hininga ko. I felt my heart beating so fast.
"Nakakatanggal ka ng angas, Elizabeth.", I murmured and smirked.
.
.
.
Mom, mukhang sa kanya lang tayo tatagal ah.
○○○
To be continued.
YOU ARE READING
Listen, Gamboa! || 18+
Romance[ COMPLETED ] Vincent Gamboa, ang kaisa-isang anak ng mag-asawang doctor na may-ari ng Gamboa Doctors (Ospital), ay isang med student na tamad mag-aral dahil hindi niya gusto ang kanyang kurso. Napilitan lamang siya dahil sa kanyang mga doktor na mg...
