Gmail Hatası|Texting

3.6

Yazarın Anlatımıyla...

"Bir anlaşma imzalamak istiyorum." Kaya yüzü gözü dağılmış hâlde yerde oturuyordu. Alp Yılmaz küçük bir kahkaha attı ve başını onaylamaz şekilde salladı.

"Peki kabul etmezsem?" Dedi Alp Yılmaz, Kaya'yla göz temasını bozmamak adına eğildiğinde Kaya sadece gülümsedi. Acı çekiyordu. Ancak gülümseyerek bunu gizlemeye çalışıyordu.

"Kabul etmek zorundasın. Bilirsin, istediğim olmazsa hoşuna gitmeyecek şeyler yaparım." Kaya'nın durumu acımasıydı. Nefes almakta bile zorlanırken eğlenir bir şekilde Alp Yılmaz'ı tehditler savuruyordu. "Nişanlını nasıl öldürdüğümü hatırlıyorsun, değil mi?"

"Orospu çocuğu." Alp Yılmaz sinirle karnına bir tekme daha geçirdiğinde Kaya'nın yaptığı tek şey daha sesli gülmekti. "Senin bütün zaaflarınla oynayacağım."

"Neymiş benim zaafım?" Dedi eğlenir bir şekilde. Alp Yılmaz masadan aldığı kolonyayı Kaya'nın üstüne döktüğünde Kaya acı dolu bir şekilde bağırdı.

"Sen kendi canını önemsemez, değer vermezsin. Ancak, Ela'yı önemsiyorsun." Dedi ve Kaya'yla daha iyi göz teması kurabilmek için çenesini tutup kendisine doğru çevirdi. "Ve Ela'nın karnındaki tatlı kızınızı."

"Kızım mı?" Kaya, korkudan göz bebeğinin titrediğini biliyordu. Bunu gizleyemiyordu. Alp Yılmaz gülümsedi ve onu onayladı. Kaya başını onaylamaz şekilde salladı. "Onlara hiçbir şey yapmayacaksın. Derdin benimle. Küçücük kız sırf babasından dolayı zarar görmemeli."

"Eylül de görmemeliydi!" Alp Yılmaz sinirle Kaya'yı ittiğinde Kaya acıyla gözlerini yumdu. Alp Yılmaz olduğu yerden doğruldu ve masadaki silaha ilerledi. "Eylül sırf benim yüzümden ölmemeliydi. Ancak sen onu öldürdün."

"Alp." Kaya zorlukla ayağa kalktığında Alp Yılmaz sinirle Kaya'ya döndü.

"4 saat 49 dakika." Diye fısıldadı Alp Yılmaz. Silah tuttuğu eli sinirden titremeye başlarken bana doğru birkaç adım attı. "4 saat 49 dakika ona işkence ettin."

"Alp, özür dilerim." Kaya zorlukla konuştuğunda Alp Yılmaz başını onaylamaz şekilde salladı.

"Ben özürü sevmem, intikamı severim." Alp Yılmaz sinirle gülümsedi. Kaya başını onaylamaz şekilde salladı. Bedeni bütün işkenceleri kaldırabilirdi. Ancak Ela'ya ve kızı Almira'ya bir şey olmasına asla dayanamazdı. Yıkılırdı. "Ve Eylül'ün intikamını aldım."

"Ne?" Arkadaki büyük erkan açıldığında Ela tam ekrandaydı. Korkuyla ekrana yaklaştı "Alp, yapma! Yalvarırım."

"Aynısını Eylül de sana söylemişti!" Alp Yılmaz sinirle bağırdı. Kaya ekrandan gözünü ayırmıyordu. Ela'nın gözünden yaşlar akarken kafasına silah dayanmıştı.

Kaya'nın Anlatımıyla...

"Ela!" Silahın sesiyle hızlıca gözlerimi açıp doğruldum. Ela ile koltuktaydık. Rüyaydı. Kafamı tekrardan yastığa yasladım ve gözlerimi kapattım. Kendime gelmeye çalışıyordum. Rüyanın etkisinden çıkamamıştım.

"Kaya, iyi misin?" Ela'nın uyku sersemi sesi kulaklarıma dolduğunda gözlerimi yavaşça araladım. Kafasını kaldırmış, doğrulmuştu.

"İyiyim meleğim, sadece bir kâbus gördüm." Dedim gülümseyerek, elimi alnına götürdüm. Ateşi düşmüştü. Gülümsemem büyüdü ve doğrulup yanağına küçük bir öpücük kondurdum. Gülümsedi ve kollarını boynuma sardı. "Elini yüzünü yıka, beraber kahvaltıya gidelim. Oradan beraber ise gideriz."

"Tamam. Giyinip geliyorum." Dedi çocuksu bir heyecanla ve hızlıca odasına doğru ilerledi. Doğruldum ve koltukta birkaç saniye durdum.

Eylül'ü öldürmemiştim. İftira bana kalmıştı. Ela'nın kaçırılması ardından bu rüyayı görmek beni derinden etkilemişti. Kaçırıldığı yer, bina, kat Eylül'ün öldüğü yerle aynıydı. Alp Yılmaz küçükten mesajlar veriyordu. İşler oldukça stresli olmaya başlamıştı. Yutkundum ve oturduğum yerden kalktım.

"Bir kızım oluyordu." Dedim mırıldanır bir şekilde, gülümsedim. "Almira... Çok güzeldir kesin."

"Kaya hazırım! Ayrıca kendi kendine ne konuşuyorsun öyle!" Dedi Ela gülerek. Çiçekli elbiselerinden birisini giymişti. Elimi beline yerleştirdim ve başımı onaylamaz şekilde salladım.

"Öylesine, boş ver. Hadi gidelim."

Evettt! Artık olaylar başlasın mı? Başlasın! Bu bölümü çok büyük bir heyecanla yazdım. Umarım devamını getirebilirim. 😸

Sizce nasıl ilerleyecek?

Kendinize iyi bakın yarın görüşmek üzere! 💗💗