Gmail Hatası|Texting

2.4

Çiçeğimm: İyi geceler, uyuyacağım.

Çiçeğimm: Yani gizlice aktif olabilirsin. (22.34)

Dağdan düşmüş Kaya parçası: Ela. (22.24)

Dağdan düşmüş Kaya parçası: Müsait misin? Uyuyacak mısın?

Dağdan düşmüş Kaya parçası: Konuşma şansımız var mı?

Çiçeğimm: Hızlı olursa iyi olur. Sabaha işim var.

Dağdan düşmüş Kaya parçası: Arayabilir miyim? (Görüldü.)

Çiçeğimm: Ne?

Dağdan düşmüş Kaya parçası: Yarından itibaren çok yoğun olacağım. Seni özlüyorum.

Çiçeğimm: 1 ay sonra döneceğim. O zamana kadar işlerin biter mi? (Görüldü.)

Dağdan düşmüş Kaya parçası: Evet, biter.

Çiçeğimm: Bak buna sevindim! Hem evet, arayabilirsin.

-💬-
Ela'nın Anlatımıyla...

Telefon çalmaya başladığında yataktan heyecanla doğruldum. Uzun zaman sonra ilk defa konuşacaktık. Görüntülü arama bile değil.

"Çiçeğim." Telefonumu açtığımda duyulan sesin sahibi Kaya'ydı. Çatallanmış sesiyle zar zor konuşuyordu. Kaşlarımı çattım.

"Kaya? İyi misin?" Telaşla konuşurken ayağa kalktım. Meraklandığımda yerimde duramazdım. Etrafta dolanmaya başladığımda Kaya derin bir nefes verdi.

"Bu aralar çok uyuyamıyorum. Biliyorsun. Sanırım yorgun düştüm. Hasta olacağım." Diye mırıldandığında rahatlayarak yerime oturdum. Sinirle yanaklarımı şişirdim.

"Ah Kaya! Biraz kendini dinlendirsen olamayacak değil mi? İşi başkasıyla konuşsan, o halletse?" Dedim ikna etmeye çalışarak. Hem dinlenebilirdi. Aynı zamanda da sana zaman ayırabilirdi.

"Aslında mümkün olduğunca da dinleniyorum." Keyifle konuştu. İçin rahat etmiyordu. Orada ne olup bittiğini oldukça merak ediyordum. "Sen boş versene beni, sen nasılsın?"

"İyi gibiyim. Dediğim gibi, burayı hiç sevmedim. 1 ay kaldığı için mutluyum. Kurtulacağım." Söylenmek istemiyordum ancak doğrular bunlardı. Kaya'nın abarttığı kadar güzel bir eğitimi yoktu. Evet arkadaşlarım vardı. Ancak hepsi Kaya'nın arkadaşı olduğu içindi.

"Sırf bunun için 1 ay dayanabilirsin bence." Dalga geçer bir tonla konuştuğunda gülümsedim. Evet, sadece 1 ay kalmıştı. Bu dayanılabilecek bir seviyedeydi.

"Kesinlikle sadece o yüzden dayanabileceğim." Oflayarak yatağa uzandım. Eski konuşmalarımız gibi olmadığımızı fark ettim. Zorla konuşuluyor gibiydik. Acıttı.

"Ben kapatsam iyi olacak." Kaya'nın boğuk sesi kulaklarıma dolduğunda derin bir nefes verdim. Görmese bile otomatikman başımı salladım.

"Pekâlâ. Teşekkür ederim." Diye mırıldandığımda iki saniyelik bir sessizlik oluştu.

"Teşekkür etmek neyin nesi? Biz evleneceğiz! Unuttuysan." Hafif bir kızgınlıkla konuştuğunda küçük bir kahkaha attım.

"Çok az konuşuyoruz. Buna şükür etmeliyim." Şakaya karışık bir şekilde konuştum. Birkaç saniyelik sessizlik oluştuğunda gülümseyerek mırıldandım. "Seni seviyorum."