Gmail Hatası|Texting

2.2

Ela'nın Anlatımıyla...

"Harika bir haberim var!" Kaya'nın sürprizi akşam yemeğiydi. Bir restorana gitmiş, yemek yerken de oldukça eğlenceli bir sohbet geçirmiştik.

"Beni bu aralar çok şaşırtıyorsun." Dedim gülümseyerek, elimdeki çatal ve bıçağı masaya bıraktım ve tüm dikkatimi ona çevirdim. Masadaki elimin üstünü tuttu.

"Senin adına birkaç okula baktım. Almanya'da bir okul var. Yatılı bir okul, orada tanıdıklarım olduğu için sana iyi bakacaklarını düşünüyorum." Beklediğim bir cümleydi. Şaşkınlıkla Kaya'ya bakıyordum. Eğitimimin geride kalmasını istemiyor olmalıydı. Bunu anlayabiliyordum ancak hazır olduğumu düşünüyordum.

"Kaya, benim için yaptığın bu şeyler için sana teşekkür ederim. Bunlara herhangi birisi sahip olsa mutluluktan ağlayabilir. Ancak kendimi hazır hissetmiyorum." Mırıldanır bir şekilde bakışlarımı yere çevirdim. Yakın zamanda uğradığım saldırıdan sonra sehir dışını bırak, yurt dışına bile gitmek istemiyordum.

"Okulunu daha fazla ertelemeni istemiyorum. Lütfen. Çoğu tanıdığım, güvendiğim, insanlar orada. Seni koruyacaklar." Kaya gülümseyerek beni ikna etmeye çalışır bir şekilde konuştuğunda başımı onaylamaz şekilde salladım.  Yapamazdım. "Ela..."

"Ben oraya alışmam ki? Dillerini bile bilmiyorum. Oldukça zorlanırım." Kaya elimi ellerinin arasına aldı. Beni ikna etmeden ondan ayrılamayacağım gibiydi. Derin bir nefes verdim.

"Ela, lütfen. Okul zaten 1 hafta sonra başlayacak." Kaya mırıldanır bir şekilde konuştuğunda gözlerimi kaçırdım. Kabul etmeli miydim? Bilemiyordum. "Her gün seni ararım, her gün mesajlaşırız."

"Tamam Kaya. Kabul ediyorum. Gideceğim." Dedim dayanamayıp, sonsuza kadar yatak odama kapanıp uyuyamazdım. Okulumun yarısını bitirdiğim için 5-6 aylık bir okul hayatım olacaktı.

"Hadi çıkalım." Kaya olduğu yerden doğruldu ve yanağıma küçük bir öpücük kondurdup hesabı istedi.

-💬-
3 gün sonra...

"Saçmalama! Bu harika bir teklif!" Emre ve Melis'le bulunmuştum. Telefonla konuşuyorduk. Doğru düzgün buluşma şansımız olmamıştı. Annemlerle haftada en az 20 kez konuşuyorduk, ancak Emre'lerle 4-5 anca oluyordu.

"Zaten kabul ettim. Fakat korkmuyor değilim." Olanları öğrendikleri gibi yanıma gelmişlerdi. Dertleşmiş, zaman geçirmiştik. Melis kafasını omzuma koyduğunda derin bir nefes verdim.

"Orada tanıdıkları olduğunu söylemiş. Senin üstüne düşerler." Melis mırıldandığında onu onayladım. Ancak tek korktuğum bu değildi.

"Oraya alışabileceğimi düşünmüyorum." Bakışlarımı tekrardan elimdeki yüzüğe çevirdim. Gitmek istemiyordum. Eğitimimi mümkün olduğunca hızlı bitirip geri dönecektim.

"Sadece 5 ay kalacaksın. Seni her gün arayacağız. Önceki gibi." Emre gülümseyerek öbür omzuma yattığında gülümsedim. Koluma oldukça hassas davranıyordu.

"O konuda hiç şüphem yok. Yanımda olduğunuz için teşekkür ederim." Dedim sona doğru mırıldanır bir şekilde. Emre yanağıma klasik sulu öpücüğünü kondurduğunda gülümsedim.

"Saçmalama kızım! Her zaman!" Melis doğruldu ve sahte bir kızgınlıkla konuştu. Koltuktan hızlıca kalktı. "Bavulunu mu hazırlasak?"

"Hadi hazırlayalım."

-💬-
1 ay sonra...

Çiçeğimm: Naberr?

Dağdan düşmüş Kaya parçası: İyiyim, güzellik. Sen nasılsın bakalım, okul nasıl gidiyor?

Çiçeğimm: Harikaydı! Öğretmenler cidden çok kibar.

Çiçeğimm: Bölüm arkadaşlarım çok mütevazı, burasının ne kadar abartıldığını anlıyorum.

Dağdan düşmüş Kaya parçası: Bunu duyduğuma oldukça sevindim.

Çiçeğimm: Ee, sen nasılsın?

Çiçeğimm: Annemlerle, Emrelerle çok konuşuyorum ama sen artık bana çok az yazmaya başladın.

Dağdan düşmüş Kaya parçası: İşler çok yoğun maalesef. Üzgünüm.

Çiçeğimm: Şu an odadaydım, arayabilir miyim?

Dağdan düşmüş Kaya parçası: Şu an pek iyi durumda değilim. Birazdan toplantıya gireceğim.

Çiçeğimm: Pekâlâ, yarın olur mu?

Dağdan düşmüş Kaya parçası: Bilemiyorum Ela. Yarın olunca bakarız.

Çiçeğimm: Anladım.

Dağdan düşmüş Kaya parçası: Çiçeğim, toplantıya girmem gerekiyor.

Çiçeğimm: Tabii, kolay gelsin.

Dağdan düşmüş Kaya parçası: Teşekkür ederim. İyi gecelerrrr!

Çiçeğimm: Kaya.

Çiçeğimm: Başka birisi mi var? (Silindi.)

Çiçeğimm: İyi geceler. 🤍