ေနာင္တတရားေတြကိုေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း...
ညသည္ေမွာင္မိုက္ေနသည္။
မိုးစက္ေတြကလည္းက်ေနာ္မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္အတူပါးျပင္ေပၚကိုထပ္တူက်ေနသည္။
''ေက်းဇူးျပဳၿပီးေက်းဇူးျပဳၿပီးအားတင္းေပးထားပါေမေမ''
က်ေနာ့္ေမေမရဲ႕လက္ကေလးကိုကိုင္ၿပီးေျပာခဲ့သည္။
ေမေမသည္သိပ္ကိုလွသည့္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
သူမရဲ႕အၿပဳံးေတြကေအးခ်မ္းေစသည္။
သူမရဲ႕ဆိုဆုံးမမႈေတြကိုက်ေနာ္တေသြမသိမ္းလိုက္နာခဲ့သည္။
က်ေနာ္ဘဝမွာအခ်စ္ဆုံးကေမေမတစ္ဦးတည္းသာ။ေမေမ့ကိုက်ေနာ္အရမ္းခ်စ္တယ္က်ေနာ့္ဘဝမွာေမေမ့ကိုလိုအပ္ေသးသည္။
ထြက္မသြားပါနဲ႕ဦး ေမေမ.....။
.........
ကံၾကမၼာရဲ႕ရက္စက္မႈကအဲ့ကစတင္ခဲ့သည္။
က်ေနာ္ေမေမ့က်ေနာ့္ကိုထားသြားခဲ့ၿပီ။
''doctor အေျခေနေလး...''
Jin Hyungေမးလိုက္ေတာ့က်ေနာ္ငိုေနရာကေနထိုdoctorကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
doctorသည္စိတ္ပ်က္စြာေခါင္းခါျပရင္း..
''sorryဗ်ာ..ေဆး႐ုံေရာက္တဲ့အခ်ိန္လူနာကအသက္မရွိေတာ့ဘူး''
''ဗ်ာ...ကူညီပါဦးdoctor..ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္..ေသခ်ာေလးစစ္ၾကည့္ေပးပါဦး''
''က်ေနာ္တို႔အတက္နိုင္ဆုံးႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္''
လက္ေျမာက္အရႈံးေပးလိုက္ပုံရ
သည့္Doctor....
''က်ေနာ့္အခန္းထဲကိုလိုက္ခဲ့ပါjin hyung'''
ထို႔doctorကက်ေနာ့္ကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ကာjin hyungကိုေျပာလိုက္သည္
''jin hyung''
'''မင္းကဆရာဝန္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ..အန္တီကိုမကယ္တင္ေပးနိုင္ေတာ့ဘူးလား''
''sorry hyung က်ေနာ္အတက္နိုင္ဆုံးႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္..''
''JiminေလးကိုHyungဘယ္လိုေျဖသိမ့္ေပးရမလဲ...သူ႕ဘဝမွာအန္တီမရွိလို႔မျဖစ္ဘူး''
''Jin hyungက်ေနာ္တို႔အတက္နိုင္ဆုံးJiminဘက္မွာရွိေပးၾကတာေပါ့''
ထိုေန႕ညကမိုးေတြအရမ္းသည္းခဲ့သလို
က်ေနာ့္ရဲ႕ကမၻာလည္းပ်က္ခ်င္းမလွပ်က္သုန္းခဲ့ရသည္။
က်ေနာ့္ရဲ႕မွိခိုရာ
က်ေနာ့္ရဲ႕အားထာရာ
က်ေနာ္ရဲ႕စံျပပုဂၢိုလ္ေမေမ။
သူက်ေနာ့္ကိုထားသြားခဲသည့္ညတစ္ည။
ေနာင္တေတြတစ္ေပြႀကီးႏွင့္ရွင္သန္ေစခဲ့
သည့္ညတစ္ည..။
YOU ARE READING
FREEDONE _မောင့်လိပ်ပြာငယ်(completed)
Fanfictionလွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါ။ ဒီအချစ်တွေကနေ မုန်းလှပါပြီ။ သိပ်ကိုပင်ပန်းလှပြီမို့လွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါတော့....။ လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါ။ ဒီအခ်စ္ေတြကေန မုန္းလွပါၿပီ။ သိပ္ကိုပင္ပန္းလွၿပီမို႔လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါေတာ့....။
