အရင္တုန္းကလိုဆိုးသြမ္းေနတုန္းဘဲေနာ္
Jeon Jungkook
ကားေရွ႕လာျဖတ္ေလွ်ာက္တဲ့အမည္မသိလူသားေလးေၾကာင့္ေဒါသကတစ္ဟုန္ထိုး။
ကားတံခါးကိုဖြင့္ကာ
ထိုလဲက်ေနတဲ့လူသားဆီေလွ်ာက္လွမ္းရင္း
အက်ီစျဖဴျဖဴေလးကိုလက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္
ဆြဲကိုင္လိုက္သည္။
''အ႐ူးမို႔ကားလာေနတာကိုျဖတ္ေလွ်ာက္တာလား...ဟမ္''
ေဒါသတႀကီးနဲ႕ေမးလာတဲ့Jeon။
သူ႕အေပၚက်ေရာက္လာတာက
ခပ္တင္းတင္းမ်က္ႏွာထားတစ္ခု။
အနည္းငယ္ပ်က္ယြင္းသြားတဲ့
ေရွ႕ဆံပင္နက္ေမွာင္ေမွာင္ေလးေတြၾကားက
စူးရွရွအၾကည့္။
အၾကည့္ခ်င္းၿပိဳင္လိုက္ခ်ိန္
ရင္ဘက္တစ္စုံကတစ္ဆစ္ဆစ္
နာက်င္လာတာေၾကာင့္
အၾကည့္လႊဲလိုက္ရတာကJeon။
ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္းကလိုဘဲ..အၾကည့္တစ္ခုကိုေတာင္မခံရက္နိုင္ျဖစ္ေနတုန္းပါလား။
သူ႕ရဲ႕အၾကည့္ေတြထဲမာနတရားေတြလား။
ေဒါသတရားေတြဘဲလား။
မသဲကြဲေပမဲ့နာက်င္ေနသေယာင္ေတာ့ရွိသည္။
သိပ္လွရက္တဲ့ညို႔မ်က္ဝန္းေလးနဲ႕ထိုလူသား။
ျဖဴႏုႏုမ်က္ႏွာေလးေပၚဝယ္ဆံပင္မ်ားကဝဲက်ေနသည္။
နီရဲရဲႏွင့္စူးရွလွတဲ့မ်က္ဝန္းေမွးေမွးေလးတစ္စုံ။
ေျဖာင့္တန္းသြယ္လ်လွတဲ့ႏွာတံေလး။
ၿပီးေတာ့
ပန္းစည္ေရာင္ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေလး။
ႏႈတ္ခမ္းသားေလးကိုျမင္ေတာ့
တံေထြးကိုအခါခါၿမိဳက်ေနရသူ။
ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လာတယ္
ဒီႏႈတ္ခမ္းသားပိုင္ရွင္ေလးကို။
ထိေတြ႕ခ်င္လာတယ္
ဒီႏႈတ္ခမ္းသားေလးကို။
''Jimin...Jiminမဟုတ္လား''
Kimဆီမွထြက္လာေသာအသံ။
ထိုလူသားသည္Jeonဆီမွအၾကည့္ကို
Kimဆီသို႔ပို႔ပစ္လိုက္ၿပီးအနည္းငယ္ေတြးေတာေနပုံ။
မႀကိဳက္ပါ။
သူတစ္ဦးတည္းကိုသာၾကည့္ရမဲ့ဒီမ်က္လုံးေလးေတြ။
သဝန္တိုမိတယ္။
ဒီလိုအၾကည့္ေတြကသူတစ္ဦးတည္းသာပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္။
''Tae..Taehyungမဟုတ္လား''
ႏွစ္လိုဖြယ္အၿပဳံးေလး။
အားကိုးေတြ႕ၿပီဆိုတဲ့အၿပဳံး။
သူၿပဳံးလိုက္ေတာ့
တူတူလိုက္ၿပဳံးမိတဲ့အထိ
Jeon Jungkookေတာ္ေတာ္ေရာဂါကြၽမ္းေနခဲ့ၿပီ။
YOU ARE READING
FREEDONE _မောင့်လိပ်ပြာငယ်(completed)
Fanfictionလွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါ။ ဒီအချစ်တွေကနေ မုန်းလှပါပြီ။ သိပ်ကိုပင်ပန်းလှပြီမို့လွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါတော့....။ လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါ။ ဒီအခ်စ္ေတြကေန မုန္းလွပါၿပီ။ သိပ္ကိုပင္ပန္းလွၿပီမို႔လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါေတာ့....။
