အရင်တုန်းကထက်ပိုပြီးပိုပြီးလှလာတယ် Park Jimin..!!!
''လှလိုက်တာကွာမင်းပန်းချီမှာဒီလောက်တော်တာပန်းချီဘဲဆွဲစားပါတော့လား''
''Hoseokရာအဲ့လောက်မမြှောက်နဲ့ကွ''
''မမြှောက်လို့ရမလားကို့ရဲ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းPark Jiminကဒီလောက်တော်နေတာကို''
''Hoseokအဲ့တာဆိုမင်းပြောကြည့်ငါခုဆွဲထားတဲ့ပန်းချီကဘယ်လိုအဓိပ္ပါယ်မျိုးလဲ''
မေးသင့်သည်မလား။သူဒီပန်းချီစဆွဲထဲကအဲ့လိုမေးမဲ့သူကို့စောင့်နေတာ။
သူဘာလို့ဆွဲလဲဆိုတာ
လူတစ်ယောက်ယောက်ကိုပြောပြချင်မိတယ်။
'''အေးကွငါလည်းမေးမလို့ဘဲမင်းပန်းချီထဲကကောင်လေးရဲ့မျက်ဝန်းတွေကသနားစရာအပြည့်ဘဲ။ တစ်ခုခုကိုပူပန်နေပုံရတယ်။
အဲ့တော့ငါမေးမယ်မင်းပန်းချီထဲက
ကောင်လေးကဘာလို့ဒီလိုလုပ်နေတာလဲ''
''Hoseok...''
'''အင်..'''
''မင်းကံကြမ္မာကိုယုံလား''
''ဟားဟားဟားဟား မင်းကဘာလဲပန်းချီဆရာကနေစာရေးဆရာလုပ်တော့မလို့လား''
ခနဲ့တဲ့တဲ့လေးမေးလာတဲ့သူငယ်ချင်းHoseok။
တည်တည်ကြည်ကြည်ခန့်ခန့်ညားညားနဲ့လူသားလေး။ စိတ်ထားလေးကလည်းသိပ်ကိုဖြူစင်တဲ့လူသား။ သိပ်ကို စတိုင်ကျကျနေတက်တဲ့ လူသားလေးက ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့နှင်းဆီခိုင်။
အဲ့လိုလူသားလေးရဲ့ဝါသနာပါရာက
အဆိုတော်တဲ့လေ။အောင်မြင်ခဲ့တယ်။
ဒီလမ်းကိုစလျှောက်လှမ်းတုန်းက
အခက်ခဲတွေအများကြီးကိုဖြတ်ကျော်ခဲ့ရတယ်။
အမြဲတမ်းအကောင်းဆုံးဖြစ်ချင်တဲ့ဒီသူငယ်ချင်းလေး။ လေ့ကျင့်ချိန်များလိို့နာကျင်လှတဲ့လည်ချောင်းလေးကို
ပဝါဖြူလေး စည်းရင်းနေ့ရောညရော
မနားမနေလေ့ကျင့်ခဲ့တယ်။
VOCÊ ESTÁ LENDO
FREEDONE _မောင့်လိပ်ပြာငယ်(completed)
Fanficလွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါ။ ဒီအချစ်တွေကနေ မုန်းလှပါပြီ။ သိပ်ကိုပင်ပန်းလှပြီမို့လွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါတော့....။ လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါ။ ဒီအခ်စ္ေတြကေန မုန္းလွပါၿပီ။ သိပ္ကိုပင္ပန္းလွၿပီမို႔လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါေတာ့....။
