ငါတို႔ေတြ႕သင့္ၿပီထင္တယ္Park Jimin
''ဘာ..Hotel...''
''ဘယ္သူနဲ႕လဲ..''
''Park Jiminဆိုတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ပါသခင္မႀကီး..''
ၾကည္ေတာက္ေနေသာမွန္စားပြဲဝိုင္းႀကီးေပၚတြင္ဓာတ္ပုံတစ္ခ်ိဳ႕သည္ျပန့္က်ဲေနသည္။Namsamေတာင္ေပၚတြင္ဖတ္ေနေသာပုံမ်ား၊နမ္းေနေသာပုံမ်ား၊Hotelထဲႏွစ္ေယာက္လက္တြဲၿပီးဝင္သြားေသာပုံမ်ားသည္ေစ်းႀကီးေပးကာေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ခိုင္းသည့္အက်ိဳးဆက္အေနႏွင့္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းကိုျမင္ေနရသည္။
ဆိုးခ်င္ရာဆိုး၊ႀကိဳက္သေလာက္သုံးျဖဳန္းေနပါေစခ်စ္ရတဲ့တစ္ဦးတည္းေသာသားေလးမို႔အလိုလိုက္ပါသည္။
လူတစ္ကာနဲ႕ယွဥ္လွ်င္Jeonေလးကိုတန္းတူျဖစ္ေနေစ႐ုံတင္မကသူမ်ားထက္ကိုေက်ာ္လြန္ေစခ်င္သည္။စည္းစိမ္၊ေနာက္ခံအသိုင္းအဝိုင္း၊အသုံးအေဆာင္စသည္တို႔ကိုသာမကJeonေလး၏အခ်စ္ေရးသည္ပင္လွ်င္အမ်ားသူငါထက္သာလြန္ျခင္းကိုသာျဖစ္ေစခ်င္သည္။
Park Jiminဆိုတာဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲမိမိအသိဆုံးျဖစ္သည္။
အေျခအျမစ္မရွိတဲ့လမ္းမေပၚက ကေလးတစ္ေယာက္။
ထိုကေလးကိုေကာက္ယူေမြးစားထားခဲ့တဲ့သူကလည္းဓာတ္ပုံဆရာႏုံႏုံခ်ာခ်ာတစ္ေယာက္။
မိသားစုမ်ိဳးရိုးကဘာလဲ။
သူ႕ရဲ႕အတိတ္ကဘယ္လိုလဲ။
သူ႕ရဲ႕ေသြးေၾကာေတြထဲဘယ္လိုေသြးေတြစီးဆင္းေနလဲမသိနိုင္သည့္လူတစ္ဦး။
ဒါေတြကိုသိလို႔၊သိေနခဲ့လို႔
ဒီႀကိဳးေတြကိုအတက္နိုင္ဆုံးျဖတ္ပစ္ခဲ့ၿပီးၿပီကိုဘာလို႔Park Jiminကျပန္ေပၚလာရတာလဲ...။
''Jeonသခင္မကကြၽန္ေတာ့္ကိုဘယ္လိုလူစားလို႔ထင္ေနလဲဆိုတာမသိခ်င္ေတာ့ေပမဲ့..ဒီလိုစာအိတ္ေတြနဲ႕ကြၽန္ေတာ့္ကိုထြက္သြားခိုင္းစရာမလိုပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္ကရိုးရွင္းပါတယ္..မႏွစ္ၿမိဳ႕သူေတြအနားကိုနည္းနည္းေတာင္မလာမိေစရဘူး..စိတ္ခ်ပါ..''
''ဒါေပမဲ့..ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွစလွမ္းမွာမဟုတ္တဲ့ေျခလွမ္းေတြကိုJungkookဖက္ကစလွမ္းခဲ့ရင္ေတာ့ဒါကြၽန္ေတာ့္အလြန္မဟုတ္ဘူးေနာ္...Park Jiminဆိုတဲ့ဘဝအေျခအျမစ္မရွိတဲ့ေကာင္ကိုတမ္းတမ္းစြဲသြားရင္ေတာ့...''
YOU ARE READING
FREEDONE _မောင့်လိပ်ပြာငယ်(completed)
Fanfictionလွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါ။ ဒီအချစ်တွေကနေ မုန်းလှပါပြီ။ သိပ်ကိုပင်ပန်းလှပြီမို့လွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါတော့....။ လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါ။ ဒီအခ်စ္ေတြကေန မုန္းလွပါၿပီ။ သိပ္ကိုပင္ပန္းလွၿပီမို႔လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါေတာ့....။
