ကေလးဆန္ဆန္အေတြးေတြမေတြးစမ္းနဲ႕Jungkook
လူသားေတြဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
အရမ္းခ်စ္တက္လာၿပီဆိုရင္ ခ်စ္တယ္ဆိုၿပီး
ဖြင့္ေျပာစရာမလိုရေလာက္ေအာင္
တစ္ေယာက္ေပၚတစ္ေယာက္ျပဳမူတဲ့
အျပဳမူေလးေတြထဲကေနသိနိုင္ပါတယ္။
သူ႕ရဲ႕အၾကည့္
သူ႕ရဲ႕အေျပာအဆို
သူ႕ရဲ႕အျပဳမူေတြတိုင္းက
ကိုယ့်အတွက်အကုန်အဓိပ္ပါယ်ရွိေနတာမ်ိဳး......။
အသည္းယားစရာျဖစ္ေနတာမ်ိဳး.....။
သူ႕အသံေလးကိုမွမၾကားရရင္မေနနိုင္ေတာ့တာမ်ိဳး...။
သူ႕ကို ဘဲ ေတြ႕ခ်င္တယ္။
သူ႕ရဲ႕အသံေလးကိုဘဲၾကားခ်င္တယ္။
သူနဲ႕ဘဲအတူရွိခ်င္တယ္။
သူရွိတဲ့အရပ္ကိုဘဲမ်က္ႏွာမူမိတယ္။
ဒါေတြကိုစာဖတ္သူခံစားလာရၿပီဆိုရင္ေသခ်ာပါတယ္
သင္လည္းသင္ခ်စ္တဲ့သူကိုေတြ႕ေနၿပီဆိုတာ......။
............................
''မဝတ္ခ်င္ဘူး...''
''Park Jimin..ကိုယ္စိတ္မရွည္ဘူးေနာ္..ဝတ္ဆိုဝတ္လိုက္''
တစ္ကိုယ္လုံးစို႐ႊဲေနေသာ
ခႏၶာကိုယ္ငယ္ေလး။ ၿပီးေတာ့
အျဖဴေရာင္အဝတ္ေလးတစ္စုံကို
ကမ္းေပးရင္းစိတ္မရွည္နိုင္စြာျပဳမူေနေသာ
Jeon။ သူသည္လည္းတစ္ကိုယ္လုံးစို႐ႊဲေနသည္။
''မလိုက္ခ်င္ဘူးဆိုတိုင္း
ကားေပၚကေျပးဆင္းၿပီး
ျမစ္ထဲခုန္ခ်သက္ေသဖို႔စဥ္းစားလိုက္တာလား..အမ္''
Partyပြဲတြင္းဆြဲလားရမ္းလား
အျပဳမူမ်ားေၾကာင့္ အသားႏုႏုေလးေတြတြင္အနီေရာင္သန္းလာသည္။
ေဆးေလးဝယ္လိမ္းေပးရင္း
romaticဆန္ၾကည့္ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္
မာနခဲေလးကေတာ့မာနခဲေလးသာ။
ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေရွ႕ရပ္ထားကာေဆးဝင္ဝယ္ေနတုန္းအေရွ႕ကျမစ္ထဲေျပးဆင္းေလရဲ႕။ သိပ္မိုက္မဲ့တဲ့အခ်စ္ငယ္ပါ။
''မင္းေခၚတဲ့ေနာက္လိုက္မဲ့အစားငါသက္ေသလိုက္မယ္Jeon''
''ေမာင္ကအဲ့ေလာက္ေတာင္မုန္းဖို႔ေကာင္းေနတာလား''
လႈပ္ခတ္သြားသည့္ႏွလုံးသားငယ္ေလး။
မုန္းတယ္ဆိုၿပီးရွင္သန္ခဲ့ေပမဲ့
တကယ္တမ္းေရာမုန္းေနခဲ့မိလား။
မုန္းေနခဲ့ရဲ႕လား။
VOCÊ ESTÁ LENDO
FREEDONE _မောင့်လိပ်ပြာငယ်(completed)
Fanficလွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါ။ ဒီအချစ်တွေကနေ မုန်းလှပါပြီ။ သိပ်ကိုပင်ပန်းလှပြီမို့လွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါတော့....။ လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါ။ ဒီအခ်စ္ေတြကေန မုန္းလွပါၿပီ။ သိပ္ကိုပင္ပန္းလွၿပီမို႔လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါေတာ့....။
