ကံၾကမၼာႀကီးက သိပ္ကိုလွည့္စားရက္တယ္
''hyung...''
''ဘာလဲ..Jimin...''
Jiminေခၚသံကိုဆူေငါက္ေငါက္ေလးJin hyungကထူးသည္။
Studioေရွ႕တြင္ခ်ိတ္တြဲထားေသာအျပာေရာင္ခပ္ႏုႏုတြင္အဝါေရာင္ပန္းပုံစံေလးေတြပုံေဖာ္ထားထားေသာပန္းအိုးေလးေတြထဲကအပင္စိမ္းစိမ္းေလးေတြကိုJin hyungကစိတ္ရွည္စြာျဖင့္ေရေလာင္းေပးသည္။ထို႔ေနာက္ပန္းအိုးထဲရွိေပါင္းပင္ေသးေသးေလးမ်ားကိုႏုတ္သည္။အ႐ြက္ျပားမ်ားေအာက္ပုံးကြယ္ေနေသာခ႐ုေလးမ်ားကိုအညွပ္ေသးေသးေလးတစ္ခုႏွင့္ဖယ္ထုတ္သည္။
''Hyungမရွိတာနဲ႕..အပင္ေတြလည္းအပင္႐ုပ္မေပါက္ေတာ့ဘူး...''
''hyungကလည္း..''
''hyungဟိုအပတ္ထဲကေရာက္ေနတာ...studioႀကီးကိုဒီတိုင္းပစ္ထားၿပီးဘာေတြလုပ္ေနတာလဲJimin''
လက္တန္းေလးကိုမွီေနရင္းJin hyungလုပ္သမွ်ကိုမလြတ္တမ္းၾကည့္ၿပီးမွ ေနာက္ကထိုင္ခုံတစ္လုံးေပၚဝင္ထိုင္လိုက္ကာစားပြဲေပၚရွိလိေမၼာ္ရည္ေလးကိုတစ္ႀကိဳတ္တည္းေသာက္ခ်လိဳက္သည္။
''ဝါး...လိေမၼာ္ရည္ေလးမေသာက္ရတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီးလည္းHyung...''
''ေရာဂါအေၾကာင္းJungkookသိလားJimin''
''လိေမၼာ္ရည္ကေလHyungရွိမွဘဲေသာက္ျဖစ္ေတာ့တယ္..ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာဆိုေဖ်ာ္မေသာက္ျဖစ္ဘူး...''
''Jimin..!!! စကားမလႊဲနဲ႕...''
''စစဝင္လာခ်င္းတုန္းကဒီလိေမၼာ္ရည္ကိုမေသာက္ျဖစ္ေအာင္ထိန္းပါေသးတယ္..hyungေသာက္ဖို႔ေဖ်ာ္ထားတာမွန္းသိေပမဲ့...ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုမွမထိန္းနိုင္ခဲ့ဘူး..ေရွာင္ရင္းေရွာင္ရင္းနဲ႕ဘဲ..ဒီလိေမၼာ္ရည္ကသိပ္ကိုစြဲလန္းေစတယ္Hyungရယ္..''
''Jimin....''
''ကြၽန္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္သင့္လဲ..hyung
ကြၽန္ေတာ္မခ်စ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္..ဒါေပမဲ့..''
မ်က္ရည္ေတြသည္မ်က္လုံးေမွးေမွးေလးမွစီးဆင္းလာခ်င္သည္။သို႔ေသာ္ထိုမ်က္လုံးပိုင္ရွင္သည္ခြင့္မျပဳဘဲတင္းခံထားသည္။
Jiminမသိေသးေသာအတိတ္မ်ားစြာရွိေသးသည္။ရက္စက္ခ်င္းေပါင္းမ်ားစြာရွိေသးသည္။သို႔ေသာ္သူဒီထက္ပိုၿပိးေပးမသိခ်င္ေတာ့ပါ။
ဒီကေလးခံစားေနရတာသည္အနည္းငယ္သာရွိေသးသည္။ေနာက္ကြယ္ျဖစ္ရပ္မ်ားကိုသာဒီကေလးသိသြားရင္ပိုနာက်င္ရလိမ့္မည္။
VOCÊ ESTÁ LENDO
FREEDONE _မောင့်လိပ်ပြာငယ်(completed)
Fanficလွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါ။ ဒီအချစ်တွေကနေ မုန်းလှပါပြီ။ သိပ်ကိုပင်ပန်းလှပြီမို့လွှတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါတော့....။ လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါ။ ဒီအခ်စ္ေတြကေန မုန္းလွပါၿပီ။ သိပ္ကိုပင္ပန္းလွၿပီမို႔လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါေတာ့....။
