ဘာလို့ အဓိကဇာတ်ကောင်တွေက ငါ့ကို ဒီလို လာကြည့်နေတာလဲ

၂၀

အပိုင်း(၂၀)

ဝမ်နော့ကမေးလာသည်။

"မင်းက ခါးသီးတဲ့နောက်ခံကလာပြီး ထမင်းပေါင်းအိုးတောင်မသုံးတတ်ဘူးလား"

"ငါ့မှာ ဒီအတွက် အကြောင်းပြချက်ရှိတယ်"

ဟော့ချန်းကပြောလာသည်။

"ငါကသေးငယ်တဲ့ တောင်တန်းရွာကလာတာလေ။ငါကျောင်းနေတဲ့အရွယ်မှာ ငါတို့ရဲ့ မိသားစုမှာ ထမင်းပေါင်းအိုးထည့်သုံးဖို့ကိုမပြောနဲ့ဦး ငါအထက်တန်းဂျူနီယာနှစ်ရောက်မှ လျှပ်စစ်မီးကိုအသုံးပြုနိုင်တာ။အဲ့ဒီ့မတိုင်ခင်က ငါတို့ရဲ့မွေးရပ်မြေမှာ ငါတို့က မြေအိုးတွေကိုပဲသုံးပြီး ချက်ပြုတ်ကြတယ်။မြေအိုးတွေကဘာလဲသိလား။သစ်သားမီးနဲ့ ချက်ပြုတ်ကြရတာလေ"

ဟော့ချန်း​၏ သာမန်နောက်ခံအတိတ်က ရွှေဇွန်းကိုက်ကြီးပျင်းလာသောလူများအတွက် အတွေ့အကြုံသစ်ဖြစ်နေသည်။

ဟော့ချန်းက ယခင်ကသူ​၏မွေးရပ်မြေအကြောင်းကိုလည်း ပြောခဲ့ဖူးသေးသည်။သူ​၏မိဘနှစ်ပါးက ကျန်းမာရေးမကောင်းသဖြင့် အစိုးရ​၏ အထောက်အပံ့ဖြင့်သာရှင်သန်နေရသည်။ထို့အချိနိက သူကသိုးကျောင်းခဲ့ရသည်။သူကကျောင်းသွားခဲ့ရပြီး လယ်လည်းလုပ်ရသေးသည်။သူတို့က နေ့တိုင်းလိုလို သုံးလေးနာရီခန့်လမ်းလျှောက်ရသည်။ထိုတိုင်း နေ့စဉ်လုပ်ရခြင်းဖြစ်သည်။

"ဒါဆိုရင် မင်းနေ့တိုင်း အစောကြီးထရမှာပေါ့"

ဟော့ချန်းက ခေါင်းငြိမ့်သည်။

"ငါတို့က အဲ့အချိန်တုန်းက မနက်ပိုင်းကျောင်းလေ။အဲ့ဒါကြောင့် မနက်တိုင်း လေးနာရီဆို ပုံမှန်အိပ်ယာထရတယ်။ငါ ငါ့ရဲ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူ တောင်ပေါ်တက်ရတယ်။တောင်ထိပ်အထိတက်ပြီး ပြန်ဆင်းရတယ်။ဒီတော့ ငါအိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အခါ မှောင်နေပြီ"

အတိတ်အကြောင်းကို ပြန်ပြောနေရင်းဟော့ချန်းက ဝိုင်တစ်ခွက်ကိုသောက်သည်။ထို့နောက် သူက ခေါင်းယမ်းရင်းပြောလာသည်။

"တကယ်ကိုခါးသီးခဲ့လွန်းပါတယ်"

"မင်းကတကယ်ကိုတော်တာပဲ။တောင်ပေါ်ကနေ ဝင်ခွင့်ဖြေနိုင်ဖို့မလွယ်လောက်ဘူးလေ"