Change || Suguru Niragi

°chapter 23

Mai, uyanır uyanmaz sabah erkenden Niragi’nin odasına gitmişti. Neden bu kadar acele bir şekilde ona gittiğine kendi bile anlam veremese de yine de gitti. Uyuyordur diye kapıyı çalmadı, hafifce aralayıp içeri baktı. Gerçekten uyuyordu. Mai odasına girdi ve onu dikkatlice süzdü. Bir sorun var gibi görünmüyordu. Mai geri çıkıyordu ki Niragi’nin bir şeyler söylediğini duydu.

Niragi’ye baktı, uyanmıştı ama hala geri uyumaya çalışıyordu. Bir yandan da Mai'ye gitmemesini söylüyordu.

Mai, Niragi’nin yanına geri döndü. "Benim yüzümden mi uyandın?"

"Sabah sabah sadece benim için geldin." dedi ve güldü.

"Tek derdin bu mu? Uyusana geri."

"Uykumu kaçırdın."

"Laf edebildiğine göre gayet iyisin."
Mai tekrardan kapıya doğru yöneldi. Niragi’nin iyi olduğunu görmüştü, zaten buraya da onun iyi olup olmadığını görmeye gelmişti.

"Gitme." dedi Niragi, Mai'yi tutabilmek için ani bir hareket yapmasıyla birlikte yarasanın acısını hissedip elini yarasına bastırması bir olmuştu.

"Hey, ani hareketler yapma. Yaran gerçekten derin!" dedi Mai, Niragi’nin omzundan geri yatması için bastırırken.

"Gitme öyleyse."

"Ne istiyorsun?"

"Dün bütün gün yanıma yaklaşmadın."

"Daha da yanına gelmeyi düşünmüyordum. Gerçekten, bu nasıl oldu? Hiçbir zaman yaralanmadığını söylemiştin."

"Oyunda tüfeğimdeki mermi yetmedi."

Mai, Niragi’nin yanına oturmuştu.

"Burada seni sevmeyen gerçekten çok."

"Neden? Biliyorum bunu zaten ama sen ne duydun?"

"Hiç, genel olarak öyle düşünenler var."

Niragi sanki bir zafer elde etmiş gibi gülmeye başladı.

"Sevilmemek hoşuna mı gidiyor yani?"

"Sadece sevilmemek değil, benden korkmalarını da seviyorum."

Mai, cevap vermeyince Niragi yüzünü Mai'ninkine yaklaştırdı. Bir süre Mai'nin öpmesi için bekledi ama Mai'den bir hareket gelmeyince kendi Mai'ye yaklaşarak dudaklarını birleştirdi.

"Niragi, bir soru soracağım."

"Sor."

"Birkaç kişinin duygularıyla oynadığını söylediler. O birkaç kişi tam olarak kaç kişiydi."

"Maemi, cidden mi?" Niragi koluyla yüzünü örttü ve başka bir cevap vermedi.

"Merak ediyorum."

"Duygularıyla oynamadım."

"Ne yaptın?"

"Duygularıyla da oynamadım, sadece tek geceliklerdi."

"Benim öyle olma ihtimalim kaç?"

"Sıfır. Seni gerçekten seviyorum." Niragi hiç düşünmeden konuşmuştu. Normalde seni seviyorum derken bile acı çekiyor gibi davranırdı ama bu sefer daha normaldi.

Mai ayağa kalktı. Niragi biraz zorlansa da onun peşinden ayağa kalktı. "Belki yarana dikiş atacak birini bulmalıyız. Böyle çok canın yanıyor."

"Gerek yok, iyiyim."

Dedikten sonra kenarda bir yerlerde duran tüfeğini alıp omzuna koydu. Her zamanki sinirli ifadesini yakındı ve Mai'nin peşinden odadan çıktı.