normal çocuklar gibi bir yaz geçiremedik. boyumuzu çok aştık. derin yerlerde yüzdük. kolluk takmak komik geldi, çocuk değildik artık. lakin tek bir dalga alt etti bizi. boğulduk o sularda. battık gitgide, ta ki ışık kaybolana kadar. şimdi ise ayağım...
Neden sizlere bir mektup gönderdiğimi merak ediyorsunuz büyük ihtimalle. Neden aramadı ya da mesaj atmadı? Neden mektup gönderdi? Jisoo babaannenin yanında kaldığımız yazları hatırlıyor musunuz? Ne eğlenirdik değil mi? Bahçe işlerini de bize yaptırırdı, ölüm gibiydi ama bir aradayken güzel geliyordu o anlar. Değerini bilemediğimiz güzel zamanlar. Peki yaz bittikten sonra ne yaptığımızı hatırlıyor musunuz? Mektuplaşırdık. İlkokuldaydık ve mektup yazmak için can atardık. Ben atardım en azından. Telefonumuz yokken başka ne için can atabilirdim ki?
Jisoo babaanne bize çocukluk anılarını anlattıkça ona özenirdik. Her şey o yıllarda daha güzeldi. Bu yüzden mektup yazmak istedim. Unutup her şeyi mahvettiğiniz o eski günleri hatırlatmak için. Ne yaptığınızı unutmak istediniz belki de ama ben unutmadım. Keşke unutabilsem. Şaşırdığınızı tahmin edebiliyorum. Hiçbir şey hatırlamadığımı sanıyordunuz. Sizi hayal kırıklığına uğrattığım için üzgünüm. Bana yaptığınız şeylerin hepsini hatırlıyorum. Yaptığımız şeyi hatırlıyorum. Hiç aklımdan çıkmadı. Diğer bir neden ise elimde adreslerinizden başka bir şey olmaması. Görüşmeyeli epey oldu. Hepiniz kaçtınız. Bu mektubu görünce de şaşırmışsınızdır bu çocuk niye yıllar sonra mektup gönderiyor diye. Yaptığınız pisliği yüzünüze vurmak için yazmıyorum. Jisoo babaanne bildiğiniz gibi uzun süredir hasta. Bazılarınız bilmiyor bile olabilir, hiç arayıp sormadığınız için... Ama o hasta. Ne kadar inkar etse de artık yaşlandı. Ruhu genç olsa da bedeni değil. Bedeni ona ihanet ediyor, birçoğunuzun bana yaptığı gibi.
Sizden sadece tek bir şey isteyeceğim. Yapıp yapmamak size kalmış. Yazlığa gelin. Hiçbirinizin yüzünü görmek istemiyorum ama gelin ve Jisoo babaanne ile son kez vakit geçirin. Her gün o çiçek kapaklı albümünü açıp eski fotoğraflara bakıyor. Bunu her gün yapıyor. Her bir gün... Bu halde olmamız onu üzüyor. Sizi de üzüyor mu? Sanmıyorum. Bazılarınızın bu mektubu okumayacağını da biliyorum ama elimden tek gelen okumanızı ummak. Bizimle böyle ukalaca konuşup gelmemizi mi bekliyor diyenleriniz olacaktır mutlaka, eminim. Umrumda bile değil. Ben o gece acıdan ağlarken hanginizin umrunda oldu? Hiçbirinizin. Zaten ben de benim için değil küçüklüğünüzde sizinle ilgilenen o kadın için gelmenizi bekliyorum. Üzülerek söylemek zorundayım ki çok vakti kalmadı. Umarım onu umursarsınız ama bundan da emin değilim. Ne yapacağınız hiç belli olmuyor çünkü.
Bu arada size bir fotoğraf gönderdim. Zarfın içindeydi görmüşsünüzdür mutlaka. Hatırladınız mı o günü? Hatırladığınızı biliyorum ama nedense unutmuş gibisiniz. Bu fotoğrafı keşke hiç yaşanmasaydı dediğimiz o gün çekilmiştik. Jisoo babaanne bugün beni yanına çağırdığında bu fotoğrafı gösterdi ve hep birlikte ne kadar güzel göründüğümüzü söyledi. O gün ne güzel güldüğümü... Ama o bu fotoğrafın arkasındaki satırları bilmiyor. O, fotoğrafta güzel şeyler görüyor ama biz biliyoruz. Hepimiz biliyoruz celladıma gülümserken çektirdiğim bu fotoğrafın arkasındaki satırları.
Yang Jeongin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
