Если тебе кто-то нужен, это конец всему.
- - -
Bir uçurumun kenarında sertçe esen rüzgara karşı direnmek gibi bazı şeyler.
Ölmek istesende o fırtınada tutunursun uçurumun kesik uçlarına.
Bıraksan kendini o fırtınaya ölecekken ne bu direnç?
İnsanoğlu dediğimiz bundan ibaret işte.Evrenin tüm işkence ve tedhişlerine rağmen sürekli çabalayıp durmakta tüm ömrü boyunca.
Banyo fazlasıyla soğuk ve ürkertici.
Kanlar taze ve her tarafa sıçramış, kokusu ise her tarafa sinmiş.
"Belki de o kadar kara değildir kanım."dediğinde korkakça döndüm ona.
"Sen-Ne yaptın?"dedim kısık çıkan sesimle.
Omuz silkti sadece.
"Neden?"dedim ona doğru bir adım atarken.Geriye çıktığında kafamı salladım. "Tamam hemen temizleyeceğim burayı.Sonra kanlı tüm her şeyi silip atacağım ve unutacağız."dedim ve titreyen ellerimi durdurmaya çalışırken ne yapacağımı bilemez halde birkaç dakika öylece baktım.
Banyoya girip kapıyı kapatacakken bekledim.
"Bekle beni tamam mı?Her şeyi halledeceğim."dedim ve kapatıp titreyen bedenimi yasladım dolaba.Gözlerimden birkaç damla aktı ve alt dudağımı dişledim sertçe.Sesimi bastırmaya çalışarak sessiz hıçkırıklarla yıkadım duvarları ve küveti.
Aynayı da ilaç sıkıp sildim ve kana bulanmış ellerime baktım.
Her taraf kandan temizlenince çöpe attım kanlı bezleri ve birkaç kanlı havluyu da çöpe atıp poşeti düğümledim ve ellerimi yıkadım sertçe.
Akan kanlı suyla midem bulansa dik durmaya çalışarak kuruladım ellerimi.
Yanaklarımı sildim ve camı açıp çıktım odadan.Tam karşımda, yatağında oturmuş ellerini bacaklarının arasına sıkıştırmış öylece bakıyordu bana.
"Bak bitti gitti işte."dedim gülümseyerek. "Hepsi bu poşette ve birazdan yok olacak."
Başını iki yana salladı.
"Beklemişsin teşekkür ederim.Hemen gidip geliyorum."dedim ve hızlı adımlarla çıktım odadan ve evden.
Çöp kutusuna attım poşeti ve girdim aynı hızla eve ve odasına.
Hâlâ aynı yerde, karşısındaki duvara bakıyordu.
"Geldim."dedim ve kapıyı kapattım."Git demeyecek misin?"
Kafasını iki yana sallayınca kapıya yaslandım sadece.
"Ne yaptın?"dedim.
"Bilmiyorum.Sinir kriziydi."dediğinde yutkundum.
"Öfke problemi mi?"
"Hayır.İlk ve son kez oldu."dediğinde başımı salladım ve yere oturdum.
Onu izledim uzun bir süre.
"Uyuyamıyorum."dedi.
"Keşke biraz olsun izin versen."dedim sessizce.
"Neye?"dediğinde istekle baktım suratına.
Yanında olmama, sarmalayıp dokusunu bilmediğim saçlarını okşamama, yaralarını sarmaya, her şeyini dinlemeye ve her şeyinle seni kabul etmeme demek istedim lakin dilim varmadı söylemeye.
"Sana bir şeyler anlatmama."dedim sadece.
"Anlat."dediğinde şaşkınlıkla kalktı kaşlarım.
Yine de başımı salladım ve ofis sandalyesini yatağın ucuna çektim ve oturdum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Need|Yoonmin
Fanfiction-mpreg- Eğer dört duvar bir yuva olmasaydı inan çoktan gitmiştim.
