Если тебе кто-то нужен, это конец всему.
- - -
Kimilerine kaçış, kimilerine zulüm kimilerine ise öylesinedir ölüm.
Ecel dayanınca kapıya ise solukları kesilir.Aciz bedenleri titrer ve günahları affedilsin diye hayatı boyunca hatırlamadığı Tanrı'ya yalvarır.
İnsanoğlu, akıbeti düşünmeyen ve her şey bittiğinde sahte pişmanlıkla yanıp tutuşan lakin sonu soğuk toprak olan bir acizden ibaret sadece.
Göğsümde kara bir canavar, sarmaşık gibi kolları her tarafımda ve bedenim uyuşuk.
Bittiğini düşünerek gülümsedim karanlığa fakat bir bedeni hissettim sağ tarafımda.Gözlerimi açamadım ancak yukarıya çıktığımı anladım.
Suyun yüzeyine çıktığımda ise ciğerlerim sonunda kavuştuğu nefesi çekti içine.
Boğazımda acı su, karşımda ölümden güzel adam.
Kuma bıraktığı bedenime baktı bir süre.Öksürerek yuttuğum tüm suyu kusarken öylece izledi.
Oturdu yanıma.Nefesim sonunda ciğerlerimde normal akışını bulduğunda sırtüstü uzandım lakin sarsılarak titriyordum soğuktan.
İkimizde ıslaklaktık fakat ben onun hasta olacağından korktum.Ayağa kalktım güçlükle, peşimden gelsin arabaya binsin ve üşümesin diye.
Arabaya adımlarken arkamdan geldi ve bindi usulca.Arka koltuğa uzandım ve durmayan titreyişim artarken öylece sarsılarak arabanın durmasını bekledim.
Sonunda durduğunda arabadan çıkamadım bir süre.Her tarafım ağrıyordu ve halim yoktu.Zor da olsa tutunarak çıktım arabadan.Eve girmiş kapıyı açık bırakmıştı.Kapının yanından geçip verandaya geçtim.Duvara yaslandım ve önümdeki çalılıklara takıldım bir süre.
Bedenim boşalmış gibi gevşek ve zihnim koca bir karanlığa saplanmış, benliğim ise ölümün kıyısından onun gemisiyle kurtulmuş ve belki de kurtuluş yolundan alıkonulmuş.
Sert rüzgarlar bedenimi esir aldı fakat kıpırdamayamadım.Canım bile yanmıyordu bu garabet içinde, öylece geçiyordum dakikaları sadece.
Gün ağarana ve üstümdekiler soğuk rüzgarla kuruyana dek kaldım orada.Bomboş ve ölü bir şekilde yığıldığım köşede takılı kaldım saatlerce.
Ayağa kalktığımda her uvzum sancıyla kavruldu ve düşmemek için tutundum bir beton yığınına.Belki de tutunduğum tek şey olduğundan bu denli bağlıydım bu eve.
Canım hem manevi hemde fiziken çok yansada kalktım onun için.k
Kahvaltı hazırladım.Masaya koyup yukarıya çıktım.Uyanıktı ve odasının kapısı açıktı.
Giderken odama merakıma yenik düşüp bakındım odasına.Masasının başında birkaç belgeyle uğraşıyordu.
Kapımı kapattım ve ılık bir duş alıp üstümü giyindim ve yatağıma uzandım.
Yaklaşık 4 saatlik uykunun ardından kalktım yataktan.Günler yine geçmek bilmiyordu ve ancak öğlene varabilmişti saat.
Aşağıya indiğimde masada hiçbir bulaşık yoktu ve o koltukta bir kitaba dalmıştı.
Karşısındaki koltuğa geçtim ve rahatsızca kıpırdandım.
"Neden kurtardın?"dedim sadece.
Kurtarmasaydın, ölseydim ve ikimizde huzurla kalsaydık diye haykırdı içim lakin dışımda serin rüzgarlar esti sertçe.
"Temizlik ve yemek yapmayı sevmiyorum."dediğinde güldüm sadece.
"Kölen olmama devam etmem için kurtardın öyle mi?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Need|Yoonmin
Fanfiction-mpreg- Eğer dört duvar bir yuva olmasaydı inan çoktan gitmiştim.
