Ice fairy

Hoofdstuk 9

My good friend . . .

Who are you really?!

Zit naar buiten te kijken als de deur opengaat en ik het bekende geblaf hoor. Draai me lachend om en de wolf springt op me af. Mankend maar hij komt naar me toe. Sla mijn armen om hem heen en hij gaat zitten.

'Ik ben toch zo blij dat je er weer bent!' Zeg ik zacht.

'Warf warf!!' Blaft hij blij.

'Dank je mama.' Zeg ik zacht. Ze knikt.

'Ik zorg dat hij straks ergens goed kan slapen.' Lacht ze me toe en doet de deur achter zich dicht. Hij snuffelt op mijn buik. Schiet in de lach.

'Dat kittelt!!' Gibber ik. Hij gromt zacht. Maar niet dreigend. Eerder speels. Zijn grote kop duwt tegen me aan en val om.'Hè!!!' Roep ik. Nog meer lachend gegrom en hij komt naar me toe. Zijn gele ogen staan helder.

"Ga je me uitdagen?" Hij blaft een keer luid.

'Is dat een uitdaging?!' Grijns ik en hij blaft weer. Schiet op hem af. Hij ontwijk me. 'Aah kom op!' Lach ik.

"Pak me dan als je kan!" Lacht hij in mijn gedachte. Spring weer op hem af maar zelfs met die gewonde poot ben ik nog niet snel genoeg. Hij blaft nog eens.

We lachen beide duidelijk hard en na een half uurtje vallen we moe neer op het tapijt.

'Arf... Arf...' Hijgt hij met zijn lange tong uit zijn bek. Ga door de grijze haren op zijn kop en hij legt hem in mijn hand. Streel hem met beide handen.

'Was je maar een mens...' Zucht ik.

"Ben ik ook." Zegt hij in mijn gedachten.

'Wat?!'

"Ja! Mijn vader is een weerwolf en heeft het als wolf met een echte grijze wolf gedaan. Hij veranderd bij volle maan in wolf ik verander dan in mens omdat ik meer wolf dan mens ben. Mijn vader is nog steeds bij mijn moeder. Hij is helemaal wolf geworden voor haar..." Legt hij rustig uit.

'Ik snap het niet...'

"Het is vannacht volle maan dan leg ik het je allemaal uit."

'Ok...'

Niet te veel zorgen maken of zo, het is allemaal niet zo erg als het lijkt!" Glimlach zacht. Hij duwt met zijn flank tegen me aan. "Het is echt ok."

Ze kloppen op de deur.

'Prinses komt u eten?' Vraagt een elf. Wordt elf en sta recht.

'Natuurlijk. Kom.' Zeg ik tegen mijn vriend en loop achter de elf aan. Draai mijn blonde - roze lokken netjes om mijn schouder.

"Je ziet er goed uit hoor!" Lacht hij in gedachten.

'Nnaa!' Doe ik met mijn tong naar hem uitgestoken.

"Ik meen het!" Zegt hij serieus. "Het blonde - roze haar staat je echt goed!!" Knik en sta dan nerveus voor de deuren. "Het zijn je ouders! Ze bijten niet!" Lacht hij en duwt met zijn enorme poten de deur voor me open. Loop achter hem aan naar binnen...

'Aah daar ben je meisje!' Lacht mama. Papa lacht me ook toe en zet me bij hen. De wolf komt onder de tafel tegen mijn voeten liggen. Het is geruststellend.

'Ik hoop dat je alles mag. Er is veel fruit zoals je ziet!' Lacht pap en kijk naar de tafel. Knik en vul mijn bord met.... Aardbeien, appels en appelsienen, druiven, mango's, noem maar op! Echt lekker! Ze kijken me goedkeurend aan. We babbelen uitgebreid over wat er met me de afgelopen 10 jaar gebeurt is en na het eten ga ik met mijn vriend weer naar mijn kamer om te slapen na de avondwandeling met mijn ouders door de tuinen...