Ice fairy

Hoofdstuk 18

Venice, The city of love . . .

Carnaval in Venice!

We worden vroeg gewekt. Kreun en wrijf suf in mijn ogen.
'Moeten we nu echt al opstaan?' Vraag ik zacht.
'Ja.' Zegt Didier.
'Ok, we zijn er zo.' Zeg ik en kruip uit de slaapzak. Elerossë blijft door slapen. Ik maak hem wel wakker als ik omgekleed ben. Hij ziet er veel te schattig uit!!
'Ok.' Zegt Didier. Zie hem weggaan van onze tent. Ik snap nog altijd niet waarom hij gisteren ineens zo afstandelijk was.
"Wat is er toch mis met hem?!" En gaat weer naar buiten. Als ik aangekleed ben maak ik hem wakker.

'Mmmh...' Moppert hij. Net zoals ik gisteren.
'Vooruit lieve schat, opstaan. We vertrekken naar Venetië.' Hij draait zich om op de buik om zijn kussens te knuffelen.
'Jwullie kwunnen zwondew mwij wew wewdew...' Zucht hij.
'Dat kan ik niet...' Zeg ik zacht. Hij heft zijn hoofd ietsje omhoog.
'Als jij me nu zou aankleden...' Grinnikt hij al een stuk minder slaperig! Draai met mijn ogen.
'Ok...' Zeg ik met een zachte blos die hij gelukkig niet ziet! 'Wat wil je aandoen?' Vraag ik.
'Jij mag kiezen!' Zegt hij met een brede grijns.
'Jij bent zo lui!' En ga opzoek naar kleren voor hem. Hij steekt zijn tong uit. Heb een jeans en een hemd klaar.
'Doe maar he!' Lacht hij, genietend van de situatie.
'Jij moet uit die slaapzak!' Zeg ik streng maar wel met een lach.
'Maar dat is koooouuuuud!!!' Jammert hij. Draai met mijn ogen.
'Vooruit anders ga je zo mee!' Grijns ik nog breder.
'In ondergoed?! Door Venetië?! Dat doe je me niet aan!!'
'Toch wel!!'
'Ooh kom op!' Kreunt hij en staat recht. Hij zet zich braaf op de slaapzak en ga naast hem zitten met zijn kleren. Trek eerst zijn hemd aan onder zijn blije blik. Zijn huid is zacht zoals altijd en lekker warm. De grijns op zijn gezicht is niet weg te krijgen!
'Wees maar zeker dat het bij één keer blijft!!' Zeg ik.
'Ben je daar zeker van?' Vraagt hij. Lach zacht. Doe zijn knopjes een voor een dicht van onder naar boven tot ik klaar ben. Kijk hem heel de tijd in zijn ogen.

'Nu mijn broek...' Lacht hij hoopvol. Geef hem een kusje en probeer zijn broek aan te krijgen wat een hele opdracht blijkt te zijn aangezien hij me altijd over zich trekt om me kusjes te geven. Na veel moeite lukt het me en doe zijn knop dicht.
'Schoenen ga je toch zelf moeten doen!' Grijns ik en doe ook het laatste aan. Lachend komen we uit de tent en met een vingerknip heeft Elerossë onze tent opgeplooid. 'Wauw, en je kan hem ook zo opzetten?' Vraag ik. Hij knikt. 'Dat kon je ook niet eerder zeggen?! Ik heb keiveel moeite gehad met die domme tent op te zetten!!' Kreun ik. Hij legt zijn arm om mijn lenden en streelt die zacht.
'Had dat dan gezegd!' Lacht hij in mijn oor.
'Hoe kon ik nu weten dat jij dat kon?!'
'Je had het kunnen vragen!' Draai met mijn ogen.
'Maakt ook niet uit, we vertrekken toch!' De andere tenten zijn al opgevouwen.

'Zijn we weg?' Vraagt Jessa opgewekt. Die heeft haar tent ook al terug ingepakt.
'Jep!' Doet Elerossë.
'Ok. Kom er is nu een deur en ik weet niet hoe lang die nog gaat blijven.' Bromt Didier. Snel gaan we door.

We komen aan in Venetië. Mijn ogen worden groot. De huisjes zijn klein en van de middeleeuwen, smalle straten en mooie witte-grijze standbeelden.
'Ik wil in een gondel!' Lach ik.
'We zullen zien!' Lachen de andere.
'Waarom we zullen zien?! Ik wil in een gondel! Daarom kom ik naar hier!'Zeg ik net als een klein kind dat in een pretpark voor het eerst over al in mag omdat die eindelijk groot genoeg is.
'Het kost nogal veel he.' Werpt Elerosse tegen. Ik zucht.
'En dan?!' Zeg ik. Elerossë zucht.
'Ik betaal wel. Maar eerst naar carnaval!' Zegt hij.
'JAAAA!!!!' Gillen Jessa en ik tezamen. De andere lachen en we mengen ons onder de Italianen. Ze praten luid en vrolijk, een werveling van hun accenten. Versta het zonder problemen. We wringen ons door de feestende mensen door naar een goede plekje. Hou het hand van Elerossë stevig vast om hem niet kwijt te raken.