Ice fairy

Hoofdstuk 13

The dear sister . . .

The purple flower . . .

And the broken swing . . .

Ik kreun en zit rechter. Ga door mijn haar.

'Waar ben ik?'

'In ons verleden.' Hoor ik achter me en schrik. Kruip snel overeind en stap naar achter. 'Wat is er? We zijn niet te laat voor de show hoor.' Ze steekt haar hand uit. 'Vastnemen.' Beveelt ze. Doe niks. 'Vooruit of het is niet zo zachtaardig!' Neem hem aan en ze sleurt me mee... Naar een boom met een schommel...! Ze begint te duwen.

'Het moest echt saai geweest zijn...'

'Daar!' Zegt ze koud. Mama en papa zitten in het gras en een klein meisje huppelt rond. Mijn zus... 'Dit was het vóór jij er was!' Gromt ze haast.

'Failyne!' Roept mam haar. Het kleine meisje springt en vliegt half naar mama. Ze heeft paarse bloemen in haar lange blonde krullen. Het past er perfect bij. Papa vangt haar lachend op en we gaan dichter. We draaien rond de boom waar de schommel inhangt. Mam haar buik is dik, ze is zwanger...

'Waarom laat je me zien hoe mam eruit zag als ze zwanger van mij was?' Vraag ik voorzichtig. Ze zucht. Gaat door haar korte ros – zwarte piekjes en kijkt weemoedig terug.

'Dat was voor alles slecht ging!' Zegt ze dan koud. Mijn zus komt bij papa aan en zet zich naast mama. Haar handen gaan zacht over haar bolle buik.

'Wanneer krijg ik mijn kleine zusje?' Vraagt ze opgewonden.

'Over 2 weken ongeveer!' Lacht mam. Failyne neemt mij weer bij de hand en de grond zakt weer weg onder mijn voeten terwijl alles zwart wordt.

We zijn een aantal jaar later. Ik ben ongeveer 2 en zij is er 10. Loop achter haar aan en kan een lach niet inhouden van hier aan de zijlijn. Failyne kijkt me kwaad aan en ik stop met lachen. Kijk weer verder naar hoe we spelend en lachend achter elkaar aanlopen. Mam en pap zitten weer tegen de boom dicht bij elkaar. Ze kijken hoe wij aan het spelen zijn. Als ik als klein meisje helemaal uitgeteld ben en bij mama kruip staat papa recht en zet mijn zus op de schommel. Mam vlecht paarse bloemen in mijn haar. Failyne zit te lachen als pap haar heen en weer wiegt. Steek mijn kleine handjes naar haar uit. Mam lacht.

'Dat gaat nu niet kleine Niënna, je zus is met papa aan het spelen! Ze kan niet altijd met jouw spelen!' Kijk haar aan. Sla kwaad mijn armpjes over elkaar maar na een minuutje lach ik al weer als ze me kittelt!

'Wat is hier zo slecht aan?' Vraag ik.

'Niets helemaal niets! Het zijn gewoon herinneringen die ik wil laten zien die onze ouders van je afgenomen hebben.' Zegt ze koud zoals altijd. 'Maar over een aantal jaar zal hier heel wat gebeuren... met mij...' En daar gaan we weer, alles word zwart en ik val.

We zijn weer een heel eind later. Een heel eind. Mijn mooie zusje is 18 jaar. Een schitterende jonge elf en prachtige vrouw.  Naast me zucht ze.

'Dit is waar alles misliep...' Zegt ze zacht, haast verdrietig. Kijk haar even aan. Je kan haast het verdriet in haar ogen zien. Zo erg dat ik haar een knuffel wil geven maar kan me nog net inhouden. Ze zit op de schommel en wordt zacht heen en weer geschommeld door een knappe elf. Die best op Elerossë lijk.

'Het is Liam, een van de oudere broers van Elerossë.' Zegt ze alsof zo mijn gedachten kan lezen. 'Elerossë is kroonprins omdat zijn broers dat wilden, hij is de meest geliefde van zijn planeet en er moet eerst aan het volk gedacht worden plus het feit dat hij met jouw zou huwen omdat hij de juiste leeftijd voor je heeft. Agh ja, wij werden opzij geschoven...' Ik zucht.