Ice fairy

Epiloog

Old friends !

Lig op het balkon rustig te lezen in het late avondzonnetje. Elerossë ligt met me mee in de hangmat en streelt afwezig mijn buik. Bijna 5 jaar, zolang heeft het nog geduurd voor we een kindje verwachten. We hebben meer dan 5 jaar moeten proberen maar nu is het ons eindelijk gelukt! Ooh man ik ben echt zo blij!! Ik zou bijna van vreugde rond kunnen springen.

'Niënna?' Hoor ik een bekende stem zeggen en zie een schaduw over ons heenkomen. Draai me om en kijk recht in gele ogen. Tasha lacht me lief toe. Bekijk haar eens. Ze ziet eruit als 18 jaar. Heeft een gescheurde lichtblauwe jeans aan met een paars topje. Haar wilde blonde haren passen perfect bij haar. Haar lichaam is fijn en ze is niet van de grootste maar dat is ze nooit geweest. Toch is haar lichaam perfect in verhouding met mooie ronde borsten en heupen en een slanke taille. Echt een heel mooi meisje! En nog altijd die wildebras van toen ze nog een pup was. Ze haalt haar schouders lachend op. 'Ik dacht ik kom nog eens langs! Het is al zolang geleden!' Lacht ze. 'En de zon was ver genoeg onder om mens te zijn dus dat maakt het praten zoveel gemakkelijker!' Spring blij recht en geef haar een stevige knuffel. Ze doet hetzelfde en houd me dan op een afstandje om naar mijn buik te kijken. 'Ooooh!!' Lacht ze opgewekt als altijd. Moet ook lachen.
'7 en halve maand al!' Ze geeft me nog een knuffel.
'Kunnen we naar binnen gaan?' Vraagt ze en Elerossë en ik volgen haar. We zetten ons in de zetels.

'Waarom kom je eigenlijk in een keer naar hier? Niet dat je niet mag he! Ik ben dolblij je weer te zien versta me niet verkeerd maar waarom heb je niet verwittigd of zo?!' Weer haalt ze haar schouders op.
'Ik kwam vragen of je nog een plekje voor me hebt op het kasteel. Tis te zeggen niet voor mij alleen maar ook voor mijn vriend en de kinderen...' Zegt ze zachtjes. 'Hij was de alfa van onze roedel maar na een ongeluk heeft iemand anders zijn plaats overgenomen en zijn we verstoten. Ik wist gewoon nergens anders naartoe!' Snikt ze.
'Hey, hey, rustig aan Tasha. Alles komt wel goed. Jullie mogen hier zolang blijven als jullie willen!!' Ze kijkt met traanogen op.
'Echt?' Vraagt ze zachtjes, een weerspiegeling van het kleine bange pupje van vroeger. Ik knik. Ze vliegt me om mijn hals. 'Je bent echt zo de beste! Ik beloof dat we je niet in de weg zullen staan en ons zullen gedragen.'
'Zelfs als je dat niet doet ben je nog welkom hoor!' Lach ik en hou haar stevig tegen me aan.
'Is het goed als ik hen ga halen dan?' Vraagt ze voorzichtig en ik knik.

'Zo...' Zegt ze zachtjes en 3 meisjes schieten lachend de kamer binnen en klimmen om ter eerst op de zetel om me te begroeten en dank je te zeggen dat ze hier mogen blijven. Ze zijn hoogstens 5 jaar oud in mensenjaren. Tasha sluit de deur achter zich en een jongeman volgt ook nog. Knik naar hem en hij gaat over ons zitten. Neemt de hand van Tasha vast. De meisjes zitten allemaal door elkaar vragen aan me te stellen. Ik moet lachen.
'Een voor een, ik zal overal antwoord op geven maar eerst even met jullie mama en papa praten!' Ze knikken braaf en gaan op hun poep zitten wachten. 'Dus jij bent de vriend van mijn lieveling' pup?' Lach ik naar de jongen die zacht knikt.
'Mijn naam is Jasper, prinses.'
'Zeg maar gewoon Niënna zoals iedereen. Ik ben blij dat je Tasha gelukkig maakt!' Lach ik hem lief toe. Hij krijgt een stralende lach en kijkt haar even aan.
'Echt nog eens zo bedankt dat we mogen blijven!' Zegt ze opgelucht. Lach en veeg het weg. Begin dan te antwoorden op de vragen van de meisjes.

Als de kleine meisjes uitgevraagd zijn leggen ze zich tegen me aan om in slaap te vallen. Ga door hun wilde blonde haren. Elke weerwolf lijkt blonde wilde haren te hebben.
'Het zijn echte schatjes!' Lach ik.
'Ja maar ook echte wildebrassen!' Lacht Jasper. Knik begrijpend.
'Ik weet van wie ze dat hebben!' Tasha lacht schuldig.
'Ik weet van niets.'
'Morgen gaan we naar de aarde.' Zeg ik tegen hen. 'Didier heeft ons uitgenodigd voor Kerst. Hebben jullie zin om mee te gaan?' Vraag ik. Ze knikken.
'Als dat geen probleem is voor hen.' Schud mijn hoofd.
'Nee hoor, dat komt wel goed.'

Als we bij Didier aankomen doet die lachend de deur open en neemt me in zijn armen.
'Oooh Niënna wat ben ik blij jouw nog eens te zien! Het is al weer zo lang geleden. Kom binnen kom binnen, voor jullie het koud krijgen.' Hij is duidelijk vergeten dat ik geen kou kan hebben aangezien ik een winterelf ben. We gaan met zen alle naar binnen. De meisjes leggen zich direct voor de haart en hun dochter van 2 kruipt er gezellig bij. Ze legt zich tussen de wolfjes in en ze speelt met haar speelgoed. Echt heerlijk om te zien.

'En hoe is het met jouw, ook voor opvolging aan het zorgen zo te zien?!' Lacht Didier en feliciteert ons.
'Ja, het duurde langer dan gehoopt maar nu is het eindelijk gelukt. Nog een maand en half.' Zucht ik genietend.
'Heerlijk!' Lacht Jessalyn.
'Ja dat is het zeker!' We praten de rest van de avond en eten heerlijk! Tasha doet ook haar verhaal. Jessalyn en Didier leggen uit wat er bij hun nog gebeurt is en wij bij ons. Het was een heerlijke avond.

Terug thuis gaat alles weer rustig zijn gangetje tot ik moet bevallen. Ook wij krijgen een meisje. Enelya genaamd. Haar haren zijn blond als de mijne en ze heeft de ogen van haar papa. Iets meer dan anderhalf jaar later word ook haar broertje geboren. Erio is dol op zijn grote zus en die 2 zijn onafscheidelijk. Ze zitten vaak te spelen bij de boom met paarse bloemen en schommel. Zit tussen de benen van mijn echtgenoot die tegen de boom leunt en we kijken met een lachje naar onze jonge kinderen.

Ze zullen gelukkig opgroeien en ons verhaal verderzetten waar het voor ons eindigt. Ze zullen hun eigen verhaal schrijven net zoals wij nu doen. Alleen is dat van hun nog maar aan de eerste bladzijde...

Zo dit was het dan snif snif 😢 hopelijk hebben jullie ervan genoten, laat me zeker weten als dat zo is! Ik ga wel al op voorhand zeggen dat er geen vervolg komt. Dit is geen serie. Het is een enkel boek. 😜

Xxxx