Ice fairy

Hoofdstuk 20

ok iedereen nu een hoofdstuk uit de ogen van Elerossë ^^

Elerosse:

My dream...

Just a dream or reality ?

Ga met mijn handen door mijn haar en kijk door het raam. De eerste dag van de lente. Ik zal vandaag vertrekken... voor de eerste keer en een hele lange tijd. Stap uit het warme bed en wanden de trap af om naar de badkamer te gaan aan de andere kant van de kamer. Ik draai de douche open en kleed me uit voor ik eronder ga staan. Het warme water maakt me wakker zoals de zon normaal doet. In de winter heb ik meer van deze douches nodig om gelukkig te zijn.

Droog mijn haar af en kleed me aan in de kamer.
'Liefje wat ga je doen?' Hoor ik haar zacht vragen. Ze kijkt nog met slaapogen over het bed naar beneden. Doe mijn hemd aan en knoop het dicht.
'Je weet toch dat ik vandaag moet vertrekken...?' Zeg ik zacht. Niënna kruipt uit bed en komt naar me toe. Neem haar in mijn armen voor een laatste omhelzing. Ik streel haar wang en haar buik.
'Zorg goed voor ons kindje.' Fluister ik in haar oor. 'En jij ook voor je mama.' Zeg ik met een aai over haar buik.
'Zullen we doen.' Ze haalt een klein kettinkje van haar hals en doet het om de mijne. 'Zo ben ik altijd bij je.' Haar paarse bloem die ik in een ketting veranderde hangt nu om mijn nek. Na een kleine kus op haar zachte lippenloop ik in één keer door...

Als ik beneden kom loop ik door naar de eenhoorns en mijn leger.
"Sterk blijven Elerossë! Je moet gaan, voor je planeet. HET MOET! Je komt heus wel terug naar haar. Zelfs voor ze bevallen is, je zal het wel zien!" Zeg ik tegen mezelf en geef de opdracht te vertrekken. Eens we vertrokken zijn zet ik het van me af en denk alleen nog maar aan de planeet beschermen.

We komen aan in het oorlogsgebied en helpen de andere elfen onmiddellijk.
'Jullie weten wat jullie te doen staat mannen!' Brul ik en pak zelf mijn diamanten zwaard, we stormen erdoor en maken al wat slecht is af. Mijn zwaard, handen en kleren hangen vol met zwart en rood bloed. Er zijn duizenden slechte ontsnapt uit wat wij de slechte planeten noemen. Nu vallen ze onze planeten aan en ik als koning moet het mijne verdedigen.

Na 4 weken oorlog voeren is het even wat kalmer en kan ik de dag doorbrengen met mijn rechterhand een goede vriend Donovan. Buiten onze naam hebben we niet zoveel gemeen maar we zijn goede vrienden omdat we elkaar perfect aanvullen. We zijn rustig aan het schaken en ik sta mezelf even toe om aan mijn vouw en ongeboren kind te denken. Zucht en verzet een van de stukken op het schaakbord.

'Gaat het wel mijn vriend?' Vraagt hij en ik ga door mijn haar.
'Ik was aan mijn vrouw aan het denken.' Geef ik toe.
'Heel goed.' Lacht hij. 'Hoe gaat het met onze koningin?' Vraagt hij en drinkt van zijn wijn. Doe dat ook om mijn woorden te zoeken.
'Het gaat goed met haar.' Zeg ik met een kleine lach.
'Was ze niet in verwachting?'
'Ja!' Lach ik trots. 'Ze is 3 maand zwanger!'
'Dat is goed nieuws. De elfen van Driominos zullen door het dollen heen zijn. Een klein prinsje of prinsesje.'
'Ja, hij of zij gaat een geweldige zoon of dochter worden! Ik kijk er echt naar uit.' Zeg ik met een domme lach op mijn gezicht.
'Ja kinderen doet je leven veranderen. Ik kan ervan meespreken.' Zucht Donovan.
'Ja inderdaad, hoeveel waren het er nu ook al weer?'
'Onze dochter Dalia en de tweeling Fabio en Richard.' Lacht mijn vriend.
'Aaah ja ja, nu weet ik het weer!' Grijns ik. Hij lacht ook en neemt nog een slok wijn. Verzet een pion.
'Schaak.' Zegt hij grijnzend. Draai met mijn ogen en zak neer op de stoel.
'Urgh... Stommerik!' Hij lacht en schenkt bij.
'Leer ermee leven dat je altijd van me verliest.'
'Zelfs niet als ik oud ben!!' Grijns ik breed.
'Ja, en daarom ben ik je rechterhand en beste vriend!' Lacht hij en geeft de fles aan mij. Glimlach en we klinken.