Ice fairy

Hoofdstuk 22

He means what he says

Elerosse has really asked me!

Ben mijn haar aan het borstelen. De blonde en ijsblauwe krullen dansen om mijn schouders tot midden mijn rug. Ik heb mijn elfengedaante meer en meer aanvaard... Ben het terug mooi aan het vinden zoals ik vroeger vond.

'Je ziet er prachtig uit!' Zegt Elerossë als hij zich naast me op het bankje voor de spiegel zet. Zijn handen gaan door mijn haar en leggen alles naar achter om mijn schouderbladen en rug. Ik glimlach en kijk omhoog.
'Ja... Vind ik nu ook.'
'Nu?' Vraagt hij verbaasd en kust mijn vrijgemaakte hals.
'Jep, nu ben ik er gewend aan geraakt...' Zeg ik met een klein lachje naar hem kijkend via de spiegel.
'Nog een weekje en dan is het al het winterbal... Waarom moeten ze elk seizoen een feest geven?' Vraag ik. Hij lacht.
'Zodat wij onze verloving kunnen aankondigen!' Zegt hij zachtjes in mijn oor. 'Nee het is omdat het een traditie is die al eeuwen in stand is. Voor ons komt het gewoon goed uit!' Giechel. 'Het is toch waar?' Vraagt hij en duwt zacht tegen mijn schouder. Moet nu echt lachen.
'Je hebt gelijk hoor liefje maar weet je zonder ring gaan ze ons niet echt geloven denk je ook niet?' Ook hij lacht en haalt een rood doosje boven.
'Wel komt dat even goed uit seg!' Hij zet het voor mijn neus op het tafeltje en ik leg mijn borstel van donker hout neer. 'Doe maar open, ik hoop dat je het mooi vind.' Zegt hij onzeker en schuift wat heen en weer over het bankje. Neem het kleine doosje in mijn hand en doe het voorzichtig open.

Het is een zilveren ring met een ovaalvormige opaal in het midden en allemaal kleinere diamantjes errond. Niets supergroot over overweldigend maar ik vind het zo mooi...!
'En wat vind je ervan?' Vraagt hij nog onzekerder als ik niet antwoord en gewoon naar de ring blijf kijken. 'Ik weet het... het is niet groot en superduur maar-' Draai me naar hem.
'Het is geweldig!' Lach ik en geef hem de ring. 'Als je wilt...' Zeg ik en hou mijn hand voor. Zijn lachje is hoopvol en neemt mijn hand vast om de ring om mijn vinger te schuiven. 'Je vind het echt mooi he?' Vraagt hij nog eens voor de zekerheid. Ik knik instemmend. De ring is gewoon echt super mooi! Ik hoef niet zo'n dure ring te hebben.
'Ja! Waarom ben je er zo onzeker over?' Vraag ik en ga door zijn haar.
'Mijn zus heeft hem gemaakt...' Fluistert hij.
'Ah...' Zeg ik zacht en kijk er toch anders naar.
'Als je het niet moet hebben zeg maar. Het is het enige dat ik nog van haar heb sinds haar dood...' Zegt hij op fluistertoon. Neem zijn beide handen in de mijne, de hand met de ring ligt bovenaan.
'Ik vind hem echt, echt, écht mooi!!!' Verzeker ik hem.

Hij zucht opgelucht.
'Dan is het goed!' En trekt me op zijn schoot om kleine kusjes te geven. Soms serieus. Ben zo blij. Niets kan dit nog verpesten!
'Ik hou zoveel van je!' Zeg ik met mijn handen op zijn wangen.

'En ik...' Zijn lippen kussen de mijne even, zo zacht als rozenblaadjes. 'Van jouw...' Na een tijdje zuchten we zwaar en lopen de trap af naar beneden voor het ontbijt.

'Aah daar zijn ze se!' Lacht pap. 'Ik dacht al dat jullie nog sliepen. Ik had de elf duidelijk gezegd dat jullie moesten opstaan.' Ja en hij heeft zijn werk goed gedaan! Denk ik en zet me neer. Heb een klein lachje.
'We zijn er toch? Ik moest de tijd hebben om me om te kleden papa!' Nu lacht hij op zijn beurt.
'Ja dat is waar! Vrouwen niets mee aan te vangen!' Zegt hij tegen Elerossë die instemt. Draai met mijn ogen.
'Waarom moest je ons dan zo dringend spreken?' Vraag ik en ze zetten mijn ontbijt voor mijn neus. Bedank de bediende en die verdwijnt weer. Hij slikt zijn hap door en legt zijn vork neer.
'We hebben besloten, aangezien je op een haar na nog leeft je nu al in te wijden in de orde van de nacht van de wolf...' Zegt hij. Ik kijk op. Ik dacht echt dat ze mij vergeten waren. Ik weet nog altijd niet precies waar het over gaat...
'Echt?' Vraag ik toch een tikje verbaasd aangezien ze er altijd heel kwaad om werken als ik er achter vroeg.
'Ja zou ik het anders zeggen?' Vraagt hij. Schud snel mijn hoofd om te beginnen eten.
'Nee nee, doe maar verder.'
'We vinden met alle ridders dat je toe moet treden omdat de Heer van het Duister duidelijk zijn zinnen op je heeft gezet.' Grinnik zacht.
'Bedankt!'
'Het hield wel een paar voorwaarden in hoor!' Zegt hij. Trek nu een wenkbrauw op. Dat kunnen ze nu toch echt niet serieus menen of wel soms?!
'O... Wat dan?' Vraag ik nieuwsgierig. Hij wijst naar mijn ring. Hou mijn ring voor en mijn ouders lachen.