Ice fairy

Hoofdstuk 12

O God! I am the princess!!

Kijk op naar mijn vriend en voel mijn wangen gewoon roos worden. Theo komt naar me toegestapt.

'Wat zie je er beeldschoon uit prinses!' Lacht hij en neemt mijn hand over van papa. Haak bij hem in en we lopen zo verder. Iedereen staat met grote ogen naar mij te kijken. Papa doet een hele uitleg over me en ik moet daar maar wat mooi staan wezen! Theo staat aan de ene kant en Elerossë aan de andere kant. Hij houd mijn hand zacht in de zijne. Alle genodigden kijken met grote ogen naar me. Lach voorzichtig terug en na een minuut of 5 sta ik daar met evenveel vertrouwen als mijn moeder.

Het bal komt een beetje op gang en ik ben met Theo aan het dansen.

'Je ziet er zo mooi uit prinses!' Lacht hij en veegt een mooi stukje haar op zijn plek bij me. Ga even door zijn eeuwig piekerige haar en hij draait me een rondje. 'Hoe is het nu om prinses te zijn?!' Lacht hij.

'Geweldig!' Giechel ik. 'Alle die lessen doen eindelijk iets terug! Al dat studeren heeft zijn vruchten afgeworpen. Ik versta vreemde talen van de andere koninkrijken al heb ik het nooit eerder gehoord! Praat met zoveel mensen die ik nooit gezien heb maar ze praten met me alsof ik hen al jaren ken! Echt raar...'

Na een uur ben ik eindelijk! Weer bij Elerossë geraakt!

'Jij hebt veel aanbidders!' Grijnst hij.

'Maar er is maar eentje die het klaar gespeeld heeft om mij te krijgen!' Lach ik. Hij lacht terug.

'Ah ja? Wie zou dat zijn?'

'Hmmm,' Lach ik met een vinger tegen mijn lippen. 'Wel, hij is groot en natuurlijk een elf!'

'Is hij een prins?' Vraagt die.

'Ja! Ja hij is een prins een heel knappe prins!' Elerossë kijkt in het rond.

'Er zijn er verschillende!!' Slaag hem op zijn schouder.

'Zotteke! Ik heb het over jouw!!'

'Oh echt? Ik dacht dat je over mijn broers had.' Hij wijst een groepje aan.

'Hmm ja, nu je het zegt...!' Hij lacht en begeleid me naar hen toe.

'Broers, zussen, dit is de legendarische prinses!' Krijg direct roze wangen.

'Zo legendarisch nu ook weer niet...!'

'Kyaaaaa!! Je lijkt ZO ZWAAR op hààr!!!!' Gilt een klein meisje van 8.

'Op wie?' Er gaat een koude bries door de zaal. Ze barst in tranen uit. Wil haar troosten. Ze is zo bang, wat heb ik gedaan?! 'Wat is er meisje?' Vraag ik en vang haar op. Ze viel achteruit en ik heb haar bij haar pols. Zet het kleine meisje weer met beide voeten op de grond en ze schiet echt super bang van me weg. Ga naar haar toe en streel haar bruine haren.

'RAAK ME NIET AAN!!!' Gilt ze alles bijeen, duwt me hard van zich af en rent weg.

'Emilia!!' Roept een broer van haar en kijkt dan Elerossë kwaad aan. 'Je had moeten weten dat ze er niet bij mocht zijn!!' Roept die verontwaardigd en probeert zijn kleine zusje te sussen. De diamanten traantjes springen in het rond. Ik doe dat haast ook. Ik weet niet wat ik verkeerd doe maar ik wil niet dat dit kleine meisje bang van me is.

Hij zucht.

'Waar gaat dit over?!' Wil ik weten. Ik ben het beu om als enige te zijn die van niets afweet!

'Je vervloekte zus die de onze heeft vermoord.' Sist de jongen van 12. 'Emilia was maar 4 en werd gespaard maar kreeg er een trauma voor in de plaats voor messen en vuur!!! Je kunt niet geloven wat dat kleine kind allemaal heeft gezien! Het was onmenselijk!' Tiert hij. Ik doe een stap achteruit.

'H-het spijt me...' Zeg ik zacht. 'Ik weet niet eens wie mijn zus is...' Laat de hand van Elerossë los. 'Het spijt me zo hard...'

'Mij niet.' Hoor ik een stem zeggen die verdomd hard op de mijne lijkt. Draai me naar de deur net als de andere en die krijgen grote ogen. Emilia laat een luide gil en Elerossë neemt haar in zijn armen.

'Sssshhht mijn kleine meid.' Sust hij haar. Ze verbergt haar gezicht in zijn hals en hij gaat door haar bruine lange haren om haar gerust te stellen. Ook al is hij dat zelf helemaal niet. Het is zijn kleine zusje en daar gaat alles voor aan de kant. Alles is koud. Het is precies een slechte en koude herfstdag. Krijg een harde rilling maar blijf staan waar ik sta want als ik bij Elerossë zou gaan staan gilt Emilia alles bij elkaar en dat wil ik echt niet! Mijn "zus" komt binnen. Haar korte rode haren met zwarte punten die in mooi gemodelleerde piekjes laten zien dat ze doordrongen is van zwarte magie... Dat heb ik geleerd tijdens een van de lessen. Het is een teken van de Heer van het Duister. Wat zou hij met haar willen of omgedraaid? Je wordt niet zomaar naar hem gebracht. Daar is altijd een rede voor. Hij laat jouw komen. Als de Heer van het Duister achter jouw vraagt...

Ze komt voor me staan en de gil van Emilia wekt me uit mijn gedachten. Mijn ogen worden groot.

'Hallo Niënna! Ken je me nog?' Vraagt ze met een stem die als kristallen belletjes klinkt. 'Waarschijnlijk niet, ik ben ouder dan jij... maar dat komt omdat ik hier moest blijven van "onze" ouders. Jij verwent nest mocht naar de mensenwereld omdat ik zogezegd jaloers was...!'

'Wat wil je dan in godsnaam dat ik doe?! Ik weet niet eens wie je bent! Ik wist niet eens dat ik een zus had!'

'Dan zal je daar nu achter komen!' Haar ogen zijn donker en verschrikkelijk eng! Alles om me heen word donker. De grond zakt onder mijn voeten weg en ik ben weer terug in een lang verleden!