Ice fairy

Hoofdstuk 25

The engagement party

Elerossë loopt de laatste dagen geïrriteerd rond omdat Failyne op ons verlovingsfeest zal zijn samen met Ilias of zoals iedereen hem kent, de Heer van het Duister. Theo en Amelie zijn druk bezig met hun kroost op te voeden dus die zullen alleen maar even langskomen denk ik. Ze zullen pas weer in mens veranderen als alle pups zelfstandig kunnen jagen en leven. Dan zullen zij ook een eerste keer veranderen. Het zijn echte schatjes!!

'Liefje, ze hebben je nodig!' Zegt Elerossë die de kamer binnenkomt alleen in een broek. 'Ze zijn mij al bijna aan het afbreken om me aangekleed te krijgen dus jij gaat nog meer afzien peins ik. Veel succes want ze vragen naar jouw.' Ik zucht zwaar en kom van achter mijn bureau.
'Ja ik kan inderdaad wat geluk gebruiken dan!' Geef hem een kusje en loop dan naar buiten naar de kleermaker.

Daar aangekomen trekken ze me de kamers binnen. De vrouw van de vorige keer die alles deed is er nu weer dus dit wordt afzien! Wassen, scheren, insmeren, weer wassen.
'Ok zet je maar neer.' Zegt ze en dat doe ik. Ze gaat met een borstel door mijn haren. 'Ik ga ze niet teveel opsteken. Je bent ook niet in staat je vleugels te openen met de jurk die je nu hebt.' Ik knik.
'Ok wat gaat u dan doen?' Vraag ik.
'Ik ga er gewoon wat vlechtjes inmaken en je tiara op zetten.'
'Niet te klein.' Zeg ik.
'Nee hoor, het zal precies goed zijn!' Zegt ze met een lach en geeft me mijn tiara in de lente kleuren. Ik probeer het goed aan te doen maar het lukt niet echt. Ze lacht en helpt me om hem goed op te zetten.

'Zo staat die goed.' Zegt ze.
'Dank je.' Glimlach ik.
'Dat is graag gedaan kindje.' Zegt ze en legt de vlechtjes goed over mijn losse haren. Probeer het te zien maar het lukt niet echt dus houdt ze voor mij een spiegel vast bij mijn rug. 'Zo, is het goed zo?' Vraagt ze. Knik met een brede glimlach.
'Ok, dan kan je gaan nu he.' Knik opnieuw en sta recht, kon het niet laten om me even in de spiegel te bewonderen.
'Je zit er echt goed uit.' Lacht ze. De jurk die ik aanheb komt tot op de grond. Hij is heel zacht roze. De rokken dansen in het kleinste zuchtje wint en hangen los tot aan mijn heupen. Daar gaat het in het strakke lijfje over dat bezet is met versieringen. Mijn schouders zijn helemaal bloot en de mouwen hangen langs mijn armen. Door de grote spilt erin lijkt het haast alsof ze helemaal open zijn. Mijn rug is inderdaad gesloten.

'Ik vind het ook prachtig.' Zeg ik als ik me goed bekeken heb.
'Daar ben ik heel blij om meisje, maar nu moet je naar beneden iedereen zal al wel op je staan wachten.' Ik knik en loop naar beneden. Naar Elerossë. Die staat beneden aan de trap op me te wachten. Hij heeft een los wit hemd aan dat wat open staat bovenaan. Een donkere broek en leren laarzen.
'Wauw, dat is eens iets anders!' Lach ik en geef hem een snel kusje. Hij lacht.
'Ja he, maar het is niet lelijk!' Lacht ook hij en haakt zijn arm in de mijne. We gaan lachend de balzaal binnen en iedereen komt naar ons toe. Er zullen geen toespraken zijn en zo, gewoon een heel leuk feestje.

Tegen dat het donker begint te worden maak ik me los van Elerossë. Hij kijkt me vreemd aan.
'Ik moet alles over mijn zus nog vertellen...' Fluister ik in zijn oor en geef een kusje op zijn wang. 'Daarna ben ik weer helemaal van jouw.' Zeg ik zachtjes. Hij laat een zucht.
'Ja, dat is het beste. Anders gaat iedereen helemaal doordraaien. Ik zie je zo liefste...' Zegt hij zachtjes en geeft een kusje terug. Ik laat hem achter en ga naar het verhoog.

'Zou ik jullie aandacht even mogen?' Vraag ik luid en duidelijk. Ze kijken als een man naar mij. Ik haal even diep adem. 'Ik wil jullie wat zeggen. Iedereen kent mijn oudere zus, Failyne.' Ze knikken. 'En ook dat ze door de Heer van het Duister overgenomen is.' Weer knikken ze. 'De legende zegt dat er één meisje het hart van de Duistere Heer weer tot slaan kan krijgen... Wel ik kan u zeggen dat dat meisje mijn zus is.' Er stijgt gemompel op uit het publiek. 'Ze zijn hier vandaag maar hebben op veilige afstand gewacht tot ik het jullie zou zeggen. Failyne heeft spijt van al hetgene dat ze iedereen van jullie heeft aangedaan. Specifiek de zus van mijn verloofde. Ze beseft dat zij haar nooit zullen vergeven. Maar toch vraagt ze om dat te proberen. Ze is weer zichtzelf net als Ian...' Zeg ik rustig. 'Ik heb het zelf gezien, net zoals mijn moeder. Iedereen weet dat ze de waarheid kan zien, ook al verberg je die als de beste. Ze heeft gezien dat mijn zus de waarheid sprak én heeft met Ian gesproken...' Ik haal nog even adem. 'Zusje, wil je alsjeblieft naar binnen komen?' Vraag ik luid genoeg.

Mijn zusje komt even later binnen met gebogen hoofd en handen in elkaar naar me toe. De genodigde maken plaats voor haar. Haar brede zilveren jurk danst om haar benen en laten de witte onderrokken zien. Haar lijfje is mouwloos en heel simpel. Ze ziet er eigenlijk prachtig uit met haar opgestoken platinablonde haren met zacht roos. Net zoals mijn haar. Ze heeft ook een soortgelijke kroon. Als ze naast me staat kijkt ze voorzichtig op naar de andere. Geef haar een onopvallend duwtje in de rug.
'Zeg iets tegen hen...'

'Beste...' Ze kijkt me bang aan. 'Ik kan dit niet Niënna... Vroeger was het helemaal anders, iedereen haat me!'
'Doe nu maar gewoon.' Moedig ik haar aan. Ze draait zich weer naar de andere.
'Ik weet dat iedereen van jullie me haat... Dat begrijp ik ook echt maar ik heb alles wat ik deed niet uit vrije wil gedaan. Ian is mij komen halen. Ik,' Ze haalt diep adem. 'Ik was bij Liam die dag. We waren aan het schommelen en wat aan het spelen en genieten.' Ze kijkt even naar Liam. 'Het was echt heel fijn...' Zegt ze tegen hem. 'Tot de Heer van het Duister kwam. Hij nam me zomaar mee, we konden er beide niets aan doen. Ik heb echt dagen gehuid, mezelf pijn gedaan, proberen ombrengen maar ik ging maar niet dood. Dat zou alles voor iedereen zoveel makkelijker gemaakt hebben maar het lukte niet wat ik ook deed!' Zegt ze met hoge stem. 'Ian deed me echt pijn. Ik moest van hem mensen vermoorden die ik graag zag... Ik moest ook jouw vermoorden Liam...' Zegt ze zachtjes. 'Ik kon het gewoon niet! Hij heeft me zoveel pijn gedaan!!' Ze snikt haast.

'Maar toen ging het beter gaan, hij heeft de zelf aangebrachte wonden verzorgd tot ze genezen waren. Ik moest niemand meer vermoorden, daarna zelfs helemaal niemand. Hij begon te veranderen. Net als ik. Mijn haar groeide weer en werd weer blond. Ian zelf werd stilaan weer elf. Alles werd weer ok... Buiten één ding.' Ze kijkt verdrietig naar Liam.
'Wat dan?' Hoor je hem zacht vragen. Je ziet de pijn in beide hun ogen.
'Ik hou van Ian...' Fluistert ze maar doordat het muisstil in de zaal is kan hij en iedereen het oren. Er trekt een pijnlijke grijns over het gezicht van Liam.
'Maar-!' Zegt hij.
'Het spijt me zo...' Zegt ze. 'Echt waar, het spijt me oprecht. Ik wouw ook dat het anders gelopen was!' Failyne stapt het verhoog af en Liam houd haar stevig in zijn armen als ze bij hem is.

'Eum...' Hoor ik een zware stem zeggen. 'Failyne...' Ze draait zich naar Ian. Ze kijkt bang, verdrietig, en ook verliefd naar hem. Hij zucht en komt dichter. Alle mensen gaan nog een stapje achteruit en Liam houd haar stevig vast. Ian zucht. 'Hou je van haar?' Vraagt hij direct aan Liam. Die knikt.
'Ja, ik hou echt van haar.' Zegt hij zelfverzekerd. Ian knikt.
'Ik zie het.' Zegt hij zacht. 'Failyne...' Ian zucht en gaat door zijn lichte haren. 'Het is ok als je bij hem wilt blijven. Je hebt mij van de vloek bevrijd. Ik kan van iedereen houden nu...'
'Maar ik dacht dat dat bij de legende hoorde. Degene die je bevrijd zal van je houden en omgedraaid.' Hij schud zijn hoofd.
'Eens ik bevrijd ben kan ik van iedereen houden. Dus als je wilt.' Hij wijst naar Liam. 'Het enige dat je hoeft te doen is hem kussen. Weet je, voor ik veranderde was er ook een meisje waar ik van hield. Ik had altijd gehoopt dat zij het was maar nooit durfde ik haar te halen, uit schrik dat ze zou sterven maar nu ik weer vrij ben. Misschien is dit wel beter voor ons beide.' Lacht hij vriendelijk naar haar.
'Misschien wel.' Lacht ze.

'Ian?' Hoor je een vrouwelijke stem van ver zeggen. Er komt een mooi meisje afgelopen naar hem en valt hem huilend in de armen. 'Ik was zo bang!' Snikt ze.
'Kus hem, dit is het meisje waarover ik het had...' Mijn zus knikt en draait zich naar Liam. Die neemt haar gezicht in zijn handen en drukt zijn lippen op de hare. Ian doet hetzelfde bij dat meisje. Als die 2 uit gekust zijn buigt Ian diep. 'Ik ben u 1000 maal dank verschuldigd prinses.' Zegt hij. 'Ik ga u niet meer lastig vallen. Wij gaan naar een ander universum. Ver weg van iedereen die ik ooit pijn deed. Wees gelukkig met hem.' Hij buigt nog eens en neemt de hand van het meisje. Ze openen een deur naar een ander universum en stappen daardoor. Iedereen staat even stil en dan breekt er veel lawaai uit.