jimin hem ailesi hem de çevresi tarafından sevilmeyen biriydi.sebebi ise omega olmasıydı.
ama bilmiyorlardı ki jimin tüm ülkeye mutluluğu ,bereketi ve huzuru getirecek yüz yılda bir doğan bir vitaydı.
Beni ne kadar sevmese de ayda yılda bir ettiğimiz sohbetlerde annem bana " insanoğlu plan yaparken kader gülermiş "derdi .
Bu söz o zamanlar ne kadar anlamsız ise o kadar anlam kazanmıştı şu an .
Mutlu olmayı hayal ederdim hep . Çocuklar,ben , yoongi ...
Saray işlerini bir süre sonra bırakıp uzağa çok uzağa mutlu olmaya gideriz diye düşünürdüm .
Ama kader o zamanlarda yazmış kendini , benimle alay ederek .
Her şey birkaç ay önce başladı .jiyoon ve minji doğduktan sonra bir süre dinlenip tedavi olmuş , bebekler ile ilgilenmiştim .
Sonraki iki yılımı çocuklarımla ilgilenerek geçirmiştim.saray işlerini bir süre kraliçeye bırakmıştım .
Ama beklenmedik bir şey oldu .
Woojin , kızımı güvenip verdiğim babası onu başka bir ülkeye götürdü . Benden koparıp aldı .
Kızımı çok aradım .yemin ederim ülkede bakmadığımız bir taşın altı bile kalmadı .aylar sonra saraya Japonya'dan bir mektup geldi woojin kızımı benden kaçırmadığını sadece uzak akrabalarının cenazesine gitmek için alelacele japonya ya gittiklerini geri dönüş zamanında ülkede iç savaş çıktığı için orada mahsur kaldıklarını ve çok pişman olduğunu yazmıştı .
Bu beni az da olsa rahatlatmıştı ama yoongi hala çok öfkeliydi .
Bizi tek rahatlatan bulundukları yerin savaş alanına çok uzak olmasıydı .
Ama ne zamana kadar orada tutsak kalacaklarını bilmiyorduk .
Yoongi japonya kralı ile görüşmeye çalıştı ama halihazırda olan savaş yüzünden tüm dış iletişimi kapatmıştı sadece halktan olanlarla iletişim kurulabiliyordu .
Biz kızımızı almak için yollar ararken tam altı ay geçmişti. Hiçbir yol yok gibiydi. Karadan bir bağlantı olsa belki gizlice sınırı geçip alırdık yoonji yi ama yoktu .
Yoongi defalarca sınırı denizden geçmeye çalıştı ama her defasında daha karayı bile göremeden gizlenen tuzaklara yakalanıyorlardı.
Bir yol olsa , tanrım bir tek yol olsa koşarak giderdim kızıma ama yok , iyi besleniyor mu ? Mutlu mu? Bizi özledi mi ? Ve daha nice sorular aklımda dönüp duruyordu .
Çareyi hep bebeklerime sarılarak buluyordum ama bir evlat diğerinin yerini tutamıyorum ki . Nasıl tutsun .
Bir altı ay daha geçti üzerinden .
Tam bir yıldır kızıma hasrettim .
Yüzü hep aklımda . Acaba değişmiş midir ?
Kokusunu ise çoktan unuttum.
En çok canımı yakan da bu sesi hala kulaklarımda , güzel yüzü aklımda , ama kokusu yok .
Kıyafetlerinde ki koku çoktan gitti. Bazen diğer bebeklerimde onun kokusunu arıyorum. Ablası sonuçta benziyordur diye düşündüm ama yok .
Onlar mis gibi bebek korkuyorlar . Yoonji biraz daha çiçek gibi kokardı sanki. Feromonları yüzünden tabi yoksa o da bebekti daha küçüktü , muhtaçtı bana , bende ona .
Odanın kapası büyük bir gürültü ile açılınca hızla elimdeki mektupları atıp askerin söyleyeceği şeyi bekledim .
İyi haber olmasını umarak
" Vitam kraliçe, prensler ve delta sizi büyük salonda bekliyor " dedi
Elimdeki mektupları kutusuna tıkıştırıp acele ile kalktım ayağı .bir ümit kızımdan haber gelmiştir diye sevinip koşar adım varmıştım salona.
Askerler büyük kapıyı açınca beklemeden içeri girdim. Büyük masanın etrafına oturmuştu herkes .
Beklemeden yoonginin yanındaki yerime geçtim .
Yüzü asıktı .
Hatta endişeli,kızgın bir ifadesi vardı .
Masadaki herkeste olduğu gibi.anında benim de yüzüm düşmüştü .demek ki iyi haber falan yoktu .
" Jimin de geldiğine göre başlayabilir " dedi kraliçe .
" Japonya'daki iç savaş artık sınırları aşıp bir dış sorun haline geldi . İngiltere, Fransa ve çin isyancıları destekliyor . Bu sabah Japonya kralından aldığımız mektup üzerine japonya safında savaşa katılma kararı aldık . Yoongi ordudan bir bölümş alıp prensler ile birlikte japonyaya gidin orada kralın yetkisinde olacaksınız . Ama unutma ki sen deltasın kral beklenmedik bir hamle yaparsa gerekeni yapmaktan çekinme." Dedi
Tanrım bu benim sınavım mıydı ?
Önce kızım sonra da eşim üstelik yoonji ye ulaşmak artık daha da zordu .
" Emredersiniz kraliçem . Fakat bir isteğim var " kraliçe kafasını sallayınca devam etti .
" Kızım yoonjin babasını ailesi ile Japonya'da mahsur kaldı. Onları yanıma almak istiyorum." Dedi
" Tabi ki. Japonya ya vardığında krala ilet ilgilenecektir. " Dedi . İçim az da olsa rahattı artık .
Masanın altından elini tuttum teşekkür edercesine ve gülümsedim.
O da aynı şekilde karşılık verdi.bunu da üstesinden gelmiştik sonunda tek yapmam gereken kızıma kavuşmayı beklemekti artık .
Ya da ben öyle sanıyordum .
The end
. . . .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
