ESİRİMSİN (+18)

1. BÖLÜM : OLUMSUZ İYİLEŞME

Selammmm kuzularım,
şu anda sizinle birlikte final bölümüne doğru yaklaşıyoruz, bu nedenle bu yazıyı yazmak istedim. Bu kitap öylesine başladığım ve kesinlikle bu kadar okunacacağını düşünmediğim bir kitaptı. Bu nedenle rahatsız edici eylemler kesinlikle mevcut olacaktır çünkü kitabımdaki hiçbir şeyi değiştirmedim & değiştirmeyeceğim. En başta kafamda nasıl bir kurgu oluşturduysam öyle devam edeceğim ve hiçbir şeyi değiştirmeyeceğim dedim ve değiştirmedim. Bundan ziyade bu kitabımı çok linçleyenler oldu, o kadar nefret dolu mesajlar aldım ki bazen kitabı bırakma noktasına geldim ama sevenlerim için bunu yapmadım. Bu kitabı siz olmadan yazamazdım, bunun için sizlere çok teşekkür ederim. Bu kitap sizler sayesinde var oldu, bunu unutmayın.

Sizleri çok sevdiğimi asla unutmayın. Şimdi en başa dönelim, tanıştığımız o ana dönelim çünkü kitabımız şimdi tekrardan başlıyor. 🫶🏻

Bu kitapta argo kelimeler, 18+, cinsellik, şiddet ve kan mevcuttur. Bu yüzden yaşınızın 18+ olmasını tavsiye ediyorum.

Şimdiden keyifli okumalar, 1. bölüme hoşgeldiniz🍷
nisadoganayy

ALİN MİNA RÜÇHAN

Bir kış ayının daha başladığı ana gelmiştik. Bir kış ayı daha başlıyordu ve ben diğer kış ayları gibi dört duvar arasında kalıp öylece camdan dışarısını izleyecektim.

Ruhumu artık hissetmiyordum, sanki tuhum uyuşmuş gibiydi. Sanki tüm duygularımı yitirmiş gibiydim, sanki artık bir insan bile değildim.

Kendi sesime bile yabancıydım, görüntüm nasıldı hiç bilmiyordum, iki yıldır kendimden bihaberdim. Aslında canım yanıyordu ama bunu bile hissetmiyor gibiydim.

Ben hissetmek ne bilmiyordum artık.

İki sene geçmişti, tam tamına iki sene. Bu hastanedeki ikinci senemdi ve benim artık gücüm kalmamıştı. Hiçbir şeye kalmamıştı.

Dışardan ne kadar enerjik ve hiperaktif görünsem de içten içe ne kadar duygusuz ve yorgun olduğumu biliyordum.

Buradan çıkış yolum yokmuş gibiydi, gün geçtikçe umudumu kaybediyordum. Kaybetmemem gerekirdi, güçlü durup inat etmem gerekirdi ama yavaş yavaş gücüm tükeniyordu.

Hepsi o terapistim Melin Rıza yüzündendi.

Beni sevmiyordu, benden hiç hoşlanmıyordu ve bu yüzden çıkmamı da zorlaştırıyordu. Sorun değildi, o siktiğimin karısından ben de nefret ediyordum ama sorun şu ki; buradan çıkıp çıkmamam ona bağlıydı.

Bulunduğum yer özel bir akıl hastanesiydi, babamın her ay servet yatırdığı bir yerdi. Bu hastanenin üç katı vardı, üç apayrı nefret ettiğim katları.

İlk kat; büyük bir olasılıkla iyileşebileceklerin katıydı. Yaptıkları suç çok büyük değildi, onların en ağır suçu bir şeyleri çalmaktı o kadar. Bazıları oraya isteyerek bile giriyordu, hatta orada bulunan çoğu kişi bir seneyi görmeden çıkıyordu. Öyle bir kattı orası.

İkinci kat; iyileşme ihtimalinin orta düzeyde olanlar içindi. Akıl sorunları ciddi bir seviyede olan ve iyileşebilme ihtimalleri düşük olan hastalar içindi. Onların mutlaka bir suç işlemesi gerekiyordu, aksi taktirde ikinci kata değil birinci kata inmeleri gerekirdi. İkinci katta hastaların yarısı yine çıkabiliyordu, yarısı ise benim gibi o odalara mahkumdu.