"Bir oyun oynayalım, bu oyunun kralı ben, kadınım ise sen olacaksın. Söyle küçüğüm, benimle cehenneme ilk adımını atmaya var mısın?"
Bir insan iki renk olamazdı, bir insan acımasız ama aynı anda merhametli de olamazdı. İnsanın ensesindeki şüphe ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
30. BÖLÜM: SİLİNMEYEN YARALAR
~ALİN MİNA RÜÇHAN~
Bir şey söyleyeyim mi?
Ben eski beni özlüyorum, bu dönümden hariç hayatımın her dönemini özlüyorum. O akıl hastanesindeki dönemi bile özlüyorum. O zamanlar ne içki bağımlısıydım ne de bu kadar duygusuz bir kızdım.
Hayatımın en kötü dönemini geçirdiğimi sanarken aslında hayatımın en rahat dönemini geçiriyormuşum da haberim bile yokmuş.
Bu cümleleri kuracağım asla aklıma gelmezdi ama ben Alin Mina Rüçhan aşka yenildim, aşkı hayatıma aldığım için kendimi öldürdüm.
Bunu bilerek yaptım, kendimi bilerek bu zıt rengindeki gözlere kaptırdım ve kendi ölümümü ilan ettim.
Çok güvendim, çok sevdim, çok alıştım..
Sadece birkaç ay..
O birkaç ay benim bütün ömrüme mal oldu, bütün ömrüm sadece birkaç ay içerisinde yaşanmışlıklar yüzünden mahvoldu.
Eğer bana yıllar önce şimdiki durumumu gösterselerdi belki kendimden bile korkardım çünkü ben korktuğum bir insana dönüşmüştüm. Bunu düşmanımın başına bile gelmesini istemezdim, belki dünyadaki en kötü şeydi bu durum.
Bu duruma rağmen ayaktaydım, ayakta kaldığımı sanıyordum ama aslında ayakta değilmişim. Ben aslında paramparçaymışım ama kendi parçalarımı bir şekilde yapıştırıp ayakta kalmayı başarmışım.
Bunu Devran Dinçer geldikten sonra anlamıştım. Onunla yüzleşmek bütün parçalarımın tekrar kırılmasına yol açmıştı.
Kriz geçiriyordum, bütün bedenim titriyordu çünkü damarlarımdaki içki eksikliği bedenime yansıyordu.
Evet ben güçsüzdüm, içkiye bağlanıp tüm dertlerimi unutma çabasına girmiş kadar güçsüzdüm. Yaşanmışlıklarla yüzleşecek kadar güçlü değildim, bedenimi içkiye alıştırmıştım çünkü yaşamaya devam etmem gerekiyordu.
Belki içkiye alışmasaydım şu anda yaşıyor olmazdım, bilmiyorum..
Ellerimi saçlarıma gömmüş ve bacaklarımı kendime çekmiş içki dileniyordum. Hem de tüm bunlara neden olan o kişiye.. Devran Dinçer'e. Şu anda gözüm onu bile görmüyordu çünkü bedenimin titremesi şiddetleniyordu.
