"Bir oyun oynayalım, bu oyunun kralı ben, kadınım ise sen olacaksın. Söyle küçüğüm, benimle cehenneme ilk adımını atmaya var mısın?"
Bir insan iki renk olamazdı, bir insan acımasız ama aynı anda merhametli de olamazdı. İnsanın ensesindeki şüphe ko...
Keyifli okumalar dilerim🍷 nisadoganayy (Satır aralarına yorumlarınızı yazmayı unutmayın, olur mu? Ben size buraya bir yıldız bırakıyorum ve sizinkileri de bekliyorum 💫
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
35. BÖLÜM: UNUTAMAM
ALİN MİNA RÜÇHAN
"Çok mu seviyorsun?"
Islak saçlarım soğuk rüzgar tarafından arkaya uçuşturuluyordu, Devran'ın kalın kazağına rağmen rüzgar bacaklarıma esiyordu. Çıplak ayaklarım soğuk tahtanın üzerinde olmasına rağmen sanki cayır cayır yanıyordu, ikinci kattaki balkonda olmama rağmen sanki bütün yıldızlara dokunabiliyordum.
Ne zamandan beri buradayım bir fikrim yoktu, Devran'la piyanoyu kırdıktan sonra duşa girmiştik ama yine Cudi tarafından rahatsız edilmiştik. Piyanoyu görmüş ve hemen odaya baskın yapmıştı, Devran bir şeyden haberi yok gibi davranıp Cudi tarafından piyano odasına doğru çekiştirilmişti.
O zamandan beri balkondaydım, saat gece yarısını geçiyordu, bu da yıldızların ortaya çıktığının anlamına geliyordu. Devran arkamdan balkona gelmişti, bu soğukta çıktığım için bana kızmasını beklerken o sadece omuzlarıma kalın bir battaniye koydu ve kollarını belime sarıp kafamın üzerine bir öpücük kondurdu.
Gözlerime kapattım ve onun odunsu kokusunu içime çektim. Gökyüzü ve Devran birlikte benim için cennetti, ben şu anda cennetteydim.
"Neyi?" diye sordum kafamı Devran'ın göğüsüne yaslayarak, onun sadece siyah bir tişörtü vardı üstünde ama battaniyeyi bana sarıyordu. Devran işte.
"Gökyüzünü," dedi gökyüzüne bakarak, onu görmesem de gökyüzüne baktığını hissedebiliyordum. Gökyüzüne bakan herkesin bakışlarını hissedebiliyordum sanki çünkü gökyüzü benim evimdi. "Öyle bir tutkuyla bakıyorsun ki gökyüzüne, seni böyle baktıran şey ne merak ediyor insan."
Gülümsedim ve ona baktım, onun bakışları da bana dönmüştü. "İnsan mı yoksa Devran Dinçer mi?" dedim yeşil gözüne bakarak. "Senden başka biri bunu merak etmemişti çünkü."
Devran'nın bir dudağı havaya kalktı, az önce kurutmuş olduğu saçlarımı okşayıp bu sefer yanağıma tutkulu bir öpücük kondurdu. "Ben merak ediyorum, sadece ben merak edebilirim." Sesli bir şekilde güldüm ve onun bu halini ne kadar çok sevdiğimi yine anladım, benim yanımda nasıl bambaşka bir adam olabiliyordu bilmiyorum ama sadece bana gösterdiği tarafına aşıktım.
