"Bir oyun oynayalım, bu oyunun kralı ben, kadınım ise sen olacaksın. Söyle küçüğüm, benimle cehenneme ilk adımını atmaya var mısın?"
Bir insan iki renk olamazdı, bir insan acımasız ama aynı anda merhametli de olamazdı. İnsanın ensesindeki şüphe ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15. BÖLÜM; KARDAKİ ANILAR
~ALİN MİNA RÜÇHAN~
Bir umut, sadece bir umut parçası insanı bambaşka bir insan kılabiliyordu.
Umut bu dünyadaki belki en önemli duygulardan biriydi, bir insanın umudu olması kadar güzel bir şey yoktu bu dünyada.
Ben bunu biliyordum, çünkü yoğu kez yaşamıştım. Bazen umutlarım hayal kırıklığına dönüşsede ben içimdeki umudu hiçbir zaman öldürmemiştim. Öldürdüğümü sandığımda bile öldürmemiştim.
Çünkü bir insan umutsuz yaşayamazdı.
Bu sefer içimdeki umudun doğma sebebi ne babamdı nede amcam, bu sefer sadece Devran Dinçer'di. Onun sözü kalbimin bir yerlerine dokunmuştu, içimdeki umudu gün yüzüne çıkarmıştı.
Bana gençliğimi yaşatacağına dair söz vermişti, evet bunu yapmıştı. Umarım sözünü tutardı, umarım gerçekten bana gençliğimi yaşatırdı.
Bunu düşünerek uyudum ve bunu düşünerek uyandım. Uyanır uyanmaz ilgimi ilk çeken şey alnımdaki ıslak bez oldu, sanırım bütün gece boyunca bezim ıslak kalmıştı.
Gözlerimi kırpıştırdım, kendimi hâlâ hasta hissediyordum ama düne nazaran çok daha iyiydim. Nefesimi verip doğruldum ve oturur pozisyona geldim.
Bana bakan iki çift gözle karşılaşmayı beklemiyordum açıkçası. Devran, yatağın başındaki sandalyeye oturmuş beni izliyordu, kafasını sandalyeye dayadığı ve rahat oturduğu için çekici görünüyordu. Ne zaman görünüyor ki? İnsanlık yok insanlık! Görünümü ne yapayım ben? He Alin, he.
"Hiç uyumadın mı?" diye sordum, sesim yine hasta çıkmıştı. Demek tam olarak iyileşememiştim..
Devran, hiçbir yerini kıpırdatmadan "Uyumadım," dedi ve birdenbire doğrulup alnımdaki bezi alıp büyük elini alnıma dayadı. Sertçe yutkundum ve onun baygın gözlerine bakmamak için gayret ettim. "Ateşin düşmüş, gece hiç düşmedi." dedi elini alnımdan çekerek. Gerçekten bütün gece başımın ucunda beklemişti..
