"Bir oyun oynayalım, bu oyunun kralı ben, kadınım ise sen olacaksın. Söyle küçüğüm, benimle cehenneme ilk adımını atmaya var mısın?"
Bir insan iki renk olamazdı, bir insan acımasız ama aynı anda merhametli de olamazdı. İnsanın ensesindeki şüphe ko...
Keyifli okumalar dilerim🍷 nisadoganayy (Satır aralarına yorumlarınızı yazmayı unutmayın, olur mu? Ben size buraya bir yıldız bırakıyorum ve sizinkileri de bekliyorum 💫)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
42. BÖLÜM; AYNANIN GERÇEK YÜZÜ PART 2
ALİN MİNA RÜÇHAN
Ben bir şeyi çok geç fark etmiştim, o kadar geç fark etmiştim ki artık fark etmem bile bir işe yaramayacaktı.
Ev bir yer değil bir histi.
Her zaman kendi evimin duvarlarına bakıp kimse yanımda yok diye isyan ederdim ve yalnızım derdim. Ama asıl evi ev kılan şey yanındaki insanlardı, başımızda bir çatımız olmasa bile biz bir evdik çünkü yanımızdaki insanlar bize bir ev, bir yuvaydı.
O insanlar olmasa hiçbir yer ev olmazdı ki.
Keşke bunun önceden farkına varsaydım, keşke gözlerime inen perdelerden kurtulsaydım. Ama yapamadım..
Sevdiğim insandan vazgeçecek ve öldürecek kadar insafsız biriydim. Devran her zaman haklıydı; ben çok bencildim. Ben her halükarda bencil ve iğrenç bir insandım.
Kendimden o kadar nefret ediyorum ki.. Keşke Devran yerine kendimi öldürseydim, keşke kendimi öldürmeye çalıştığım gün kimseyi dinlemeyip kendimi denizden aşığa atsaydım.
Herkese bir iyilik yapmış olurdum..
Tüm hatalarımı telafi etmek isterdim, kırdığım herkesten binlerce kez özür dilemek isterdim ama her şey için artık çok geçti..
Eğer Devran'a bir şey olursa yemin ederim ki arkasından gidecektim, ben bu vicdan azabıyla yaşayamazdım. Kalbimin ait olduğu adamı kendi ellerimle öldürmüş olursam eğer onun arkasından hemen giderdim. Yemin ederim giderdim..
Elim ayağımın titremesine rağmen, yaşadığım duygulara rağmen, yaşadığım tüm acılara rağmen sevdiğim adama ulaşmaya çalışıyordum ama her zaman yollarıma taşlar düşüyordu. Bir kez bile bir yolum taşsız ilerlememişti.
Hala yaşlarla dolu olan gözlerimi önümdeki herife çevirdim ve ona tüm soğukkanlılığımla baktım. Onunla şu anda yüzleşmek istediğim son şey bile olamazdı.
