"Bir oyun oynayalım, bu oyunun kralı ben, kadınım ise sen olacaksın. Söyle küçüğüm, benimle cehenneme ilk adımını atmaya var mısın?"
Bir insan iki renk olamazdı, bir insan acımasız ama aynı anda merhametli de olamazdı. İnsanın ensesindeki şüphe ko...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12. BÖLÜM: AŞK ÇEMBERİ
~ALİN MİNA RÜÇHAN~
Merak sanırım her zaman güzel bir şey değildi.
Başını belaya sokabilir bir şeydi, hata ileri gidiyorum; hayatını kaydıracak bir duyguydu. Merak gerçekten güzel bir şey değildi..
Bunu söylerken benim kattaki odaların içine girip her yeri yoklamam da en büyük ironiydi. Merakıma yenik düşmüştüm, daha doğrusu can sıkılmama yenik düşmüştüm.
Devran'ın odası hariç her yeri yoklamak istiyordum ve yokluyordum da. Aylardır bu evde olmama rağmen hiçbir odanın içini bilmemem bence çok büyük bir sorundu. Bence değildi ama sen bilirsin, Alin.
Sabah uyanmış ve her sabah ki gibi kahvaltıya inmiştim. Akşam çok yorulmuştum, her fiziksel hemde ruhsal olarak. Babamı görüp ona gidememek tam bir saçmalıktı, hala ona ulaşmayı nasıl başaramadığımı sorguluyordum.
Hepsi o Devran yüzündendi!
Her boka karıştığı gibi buna da karışmıştı, o kadar korkaktı ki, babamın beni görmesine bile izin vermemişti! Ondan yeterince gıcık kapmıyormuş gibi birde onu rüyamda görmüştüm, saçlarımı okşamış ve öpüştü. Devran kesinlikle ayarlarımla oynamıştı. Onu artık rüyalarımda görmek de ne demekti! Korkunç bir şeydi bu! Sanki hoşuna gitmedi. Yoo gitmedi, neden hoşuma gitsin? Onu görmek güzel bir şey mi? Yoo. Atma ziya.
Nefesimi verip benim olduğum katın merdivenlerine yöneldim ve yukarı çıktım, ilk defa yukarı çıkıyordum.
Yukarı çıkar çıkmaz ilk sesler de gelmeye başlamıştı, elbette Lami ve Janset'in sesi. Kusmamak için elimi ağzıma götürdüm, onları daha kaç defa yakalayacaktım? Sesleri duyulmayacak gibi değildi ki! Bütün evi inletiyorlardı neredeyse!
Göz devirip onlardan en uzak olan odaya yaklaştım ve beklemeden kapıyı açıp içeri girdim. Birinin beni görmesinden çok korkuyordum, ağzıma ederlerdi muhtemelen.
Girdiğim odada yeşil rengi vardı çoğunlukla, duvarlar ve halılar yeşildi ama odanın kendisi pek büyük değildi. Aslında büyüktü ama Devran'ın odasına kıyasla daha küçüktü, galiba bu evdeki en büyük oda Devran'a aitti.
